Trace to Remember (Fate Collides Series #1) [UNDER REVISION]

Chapter 1

Chapter One

From: Cassy

Cose! Saan kana? Kanina pa nag-start ang exam!

I'm beyond nervous dahil sa text message ni Cassy sa akin. Bakit kasi hindi ko narinig 'yung alarm clock ko kanina? I run as fast as I can para lang makasakay na ako sa kotse namin.

"Manong, pakibilisan 'ho kasi late na ako e." Paki-usap ko sa driver namin.

"Yes Ma'am." I'm trembling in fears kasi exam namin today sa major subjects, and there's this terror professor na super higpit when it comes to our schedule. Damn, I'm so done.

Pagkahinto na pagkahinto ng kotse sa tapat ng University namin, I run again and I didn't notice that there's someone coming on my way. 

"Damn," mahinang bulong nang nabangga 'ko. Bakit ang bango niya? Ano kayang pabango niya? 

"I'm sorry! I didn't notice you. I'm really sorry, bye." I felt guilty na hindi ko man lang siya natulungan sa mga gamit niya na nahulog, I saw a glimpse of his face but I can't remember it. Sayang, I badly wanted to apologize for what I have done. 

"Gaga ka muntikan ka ng hindi makapag-take ng exam kanina!" Bulyaw sa akin ng bestfriend 'kong si Cassy.

"Yung alarm ko kasi.." Pero at least tapos na. We decided to eat sa labas ng campus para naman mag-celebrate na natapos na ang first semester. I'm currently taking up a course related to Fashion design, since I'm really fond of designing clothes.

"Cas, actually kanina may nabunggo ako na guy when I was running para makahabol sa exam but you know, I can't remember his face e." I really feel guilty, hindi ako sanay na hindi nakakapag-apologize nang maayos.

"What do you remember ba na dala niya?" She asked while eating.

"I remember there are some books, then may guitar, but wala naman tayong course for music related 'di ba?" I'm really confused.

"Yeah, baka kasali sa mga band sa school."

After we ate our lunch, I decided to roam around the mall since, I have to buy some books for the second semester. I'm also planning to make a dress para sa upcoming project namin this semester.This is really my passion, even though our company were mostly known for producing a rice, vegetables and fruits. 

May farm kami sa Quezon na hina-handle, I'm not really into business that's why I didn't even bother to pursue a course related to business and my kuya is the one who will take over the company in the future. I'm a party girl so I don't want to held a big responsibility, basta ang gusto ko gumawa ng mga damit.I was about to call our driver pero na-lowbat ako. Paano 'to? Like paano mag-commute? Wala talagang dumadaan na sasakyan kahit cab other than bus, so I have no choice.

Umupo ako sa bandang dulo ng bus, tabi ng bintana. I plug my earphones and I enjoyed the night scenery of Manila. Ang ganda tignan ng lights sa mga building.

Now Playing: Like I need U by Keshi

I'm also into music, I know lahat siguro ng tao sa mundo. They can find comfort through listening to a music na nagde-describe ng mood nila right at the moment. Nagulat ako ng may tumabi sa akin, familiar 'yung amoy niya. I immediately look in his belongings, I saw the familiar guitar. I also look to the owner, na tumabi sa akin sa dami ng bakanteng upuan. I'm pretty sure na siya 'yung nakabangga ko kanina!

"Hey, earlier-" Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko since bigla niyang kinuha ang isang earphones ko.Kinanta niya ang lyrics ng kantang pinapakinggan namin, bakit  sobrang ganda ng boses niya? Mukhang singer nga siya kasi gitara palang e. 'Yun na agad makukuha 'mong impression to him.

 "Nice taste." Sambit niya, pero ang tingin niya ay nasa harapan lang, hey nasa tabi mo kaya ako? 

"Ah, thank you. You know keshi rin pala?" Malamang kinanta niya nga e, stupid mo cosette! 

"Yeah." Maikling sagot niya, hindi kaya napapanis 'yung laway niya sa konti niya magsalita.

"Oo nga pala, ikaw 'yung nabunggo ko kanina. Sorry nga pala? I'm really nagmamadali na kasi--" Paliwanag ko pero naputol din sa sagot niya.

"It's fine." Pagkatapos 'nun, pinikit niya ang mga mata niya, ang hahaba ng eyelashes niya. Babae ba siya sa past life niya? Hindi na kailangan ng fake eyelashes e. Mukhang pagod siya, maaga naman natapos ang klase ah? I also close my eyes, until I fell asleep.

Nagising ako sa flashlight na tumama sa mukha ko, nagulat ako nang nakatulog pala ako sa balikat ng katabi 'kong singer kanina.

"Ma'am at Sir, hindi ko alam na may tao pa pala. Kaya pasensya na 'ho pero nakagarahe na ang bus." Bakit kasi hindi kayo nag-check kuya? Hala paano na ako nito?

"Hey, gising na raw." Kahit siya hindi namalayan na lagpas na ata kami sa mga bahay namin. Mapupungay ang mata na gumising siya, ni-hindi man lang na-alarma na hindi kami nakababa sa destination namin. Nag-inat pa si kuya. Bumaba kaming dalawa sa bus, nilibot ko ang paningin ko pero hindi ako pamilyar sa lugar na 'to.

"Hala naligaw na ako, ano ba 'yan first time na nga lang mag-commute naligaw pa!" Nagpapadyak na ako sa inis, it's almost 9 pm na baka nag-aalala na sa bahay sila Mom. 

"First time?" Nagtataka niyang tanong sabay hikab. 

"Yes." Nahihiyang pag-amin ko.

"Taga-saan ka ba?" Sinabi ko sa kaniya ang address ko, wala naman siguro masama kung magtiwala ako sa kaniya. Mukhang hindi naman siya masamang tao.

"Nilalamig ka?" Tanong niya habang naglalakad kami, since sabi niya malapit lapit na raw ang subdivision namin dito.

"Hindi, okay lang ako." Medyo nahihiya talaga ako sa kaniya, ang intimidating ng aura niya. Bakit ngayon ko lang siya nakita sa school? Hinubad niya ang black niyang jacket, at bored na inabot sa akin. Nakakatakot naman 'to tanggihan, I accepted his offer nanuot agad sa ilong ko ang amoy ng manly niyang perfume.

"Thank you-" Hindi ko pala alam pangalan niya. 

"Kael." Nahimigan niya siguro na hindi ko alam ang pangalan niya.

"Ah thank you, Kael. I'm Cosette." Inabot ko ang kamay ko sa kaniya at ngumiti sa harapan niya.

"Bilisan mo baka hinahanap ka na sa inyo." Nilagpasan niya lang ako at hinayaan sa ere ang mga kamay ko na gusto lang naman makipagkamay sa kaniya. How rude.

Natatanaw ko na ang subdivision namin, hinatid niya ako hanggang sa tapat ng gate namin. I was about to return his jacket but he turned his back at me. 

"Hey, your jacket!" I said to him.

"Just return it when we had a chance to meet again." He said while walking away.

"Okay! Thank you so much for tonight Kael!" I'm really fond of him kahit na ang sungit niya.

"No worries, Sette." He replied without looking at me. He just called me "Sette" Akala ko hindi niya maalala ang name ko, ginawan niya pa talaga ako ngnickname. Bakit ang init ng pisngi ko?

Till we meet again, Mr. Bump guy.