AZENAZDAN DEVAM...
Gözlerimi yorgunlukla açtım.
Nedense vücudum ağrıyordu ancak dizlerimin altında bir ağrı hisstmiyordum.
Boş verip çevreme baktım.
Rüzgar abim yatağımın baş ucunda boşta kalan elimi tutmuş huzurlu bir şekilde uyuyordu.
Abime şaşkınlıkla baktım. Acaba rüyadamıyım diye boştaki sağ elimi ağzıma götürüp ısırdım. Ahhhh!! Yok rüya değilmiş. O sırada yaşadıklarım bir bir gözümün önüne geldi.
Aşağıya düşüşüm... bedenimdeki katlanılmaz acı.. abimin adımı haykırışı... Sonrası yoktu...
Tekrardan abime döndüm.
İlk defa benim bulunduğum bir odada uyuyan abime baktım.
Kokusu burnuma dolarken hasret kaldığım güven verici kokusunu doya doya içime çektim.
Ben Abimi izlerken abimin gözünü açmasıyla geçmişteki bir anı gözümün önüne geldi ve endişeyle kafamı başka yere çevirdim...
****
10 yıl önce...
Rüzgar 15 yaşında
Azenaz 7 yaşında
Oturma odasındaki abime gidip baktım. Hava gerçekten soğuktu bu yüzden bodrumdaki soğuk ve her gece karanlıktan korkup ağladığım odama gittim.
Yerdeki her gün üzerinde uyuduğum ince örtüyü alıp geri yukarı çıktım. Örtüyü abimin üstüne güzelce serdim.
Uyurken çok masum duruyordu. Onu ne kadar sevsemde beni sevmeyeceğini biliyordum.
Ben abime dalmış bir şekilde bakarken o bir gözünü açıp etrafa baktı gözleri bana gelince kaşları sinirle çatıldı hızlı bir şekilde kalkıp suratıma sinirle baktı. Kalbim hiç hissetmediğim farklı bir ritimle attı. Üzüntünün ritmi miydi bu? Ayaklarım bir anda çözüldü ve o anki duyguların ağırlığı beni yere düşürdü. Gözümdeki yaşlarla ona baktım.
" BİR DAHA SENİ DİBİMDE GÖRMİYCEM! DUYDUNMU BENİ! DUYDUN MU BENi!"
Diyip üzerine serdiğim örtüyü fırlattı bedenime doğru.
"BİR DAHA BU KOKUŞMUŞ PİS ŞEYİ BANA DEYDİRMEYE KALKMA ŞİMDİ DEFOL ODANA AKŞAMDA YEMEK YOK SANA!!!!" diyip gözlerindeki alevler ile odayı terk etti.
Ben yerde iki büklüm kalmış bir şekilde ağlıyordum. Zor bela kalkıp odama geçtim.
Canım çok yanıyordu kendimi uykuya bıraktım ve karnımdaki guruldamayı unutmaya çalıştım.
*******
Aklıma gelen anıyla panikle etrafa baktım. Abimin sesi kulağıma dolduğunda dediği şeyle dondum kaldım.
"Meleğim... Azem... Uyandın mı? İyi misin? Bir yerinde ağrın varmı? Acıktın mı?"
Ben ona şaşkınca bakınca yüzünde minik bir tebessüm oluştu.
Bana neden iyi davrandığını düşünürken ve bunun şokunu yaşarken abimin bana nazikçe sarılmasıyla şok üstüne şok yaşadım.
O bana sarılırken ben donmuş bir şekilde ona bakıyordum.
Hayatım boyunca ilk defa abim bana içtenlikle sarılmıştı. Ben hala şok etkisindeyken abim benden ayrıldı ve yüzüme gülerek baktı.
YOU ARE READING
3 ABİM (Tamamlandı)
ספרות נוער* * * * Bir meleğin hikayesini dinlemiş miydin? Kanatsız ama melek ruhuna sahip sanki... * Sevgi denen oyun kurban arıyor kendine? Çünkü sanırım ben bu oyunda kurban oldum... * * Acılı bir geçmişe hapis oldum. Gerçek olmayı bekleyen hayallerimin tüm...
