BİG BROTHER

39

(Mingyu sandınız değil mi? Hayır. O bizim Yuvin'imiz😘😍...bu arada ilk defa Mingyu'nun fotosunu koymadan başladım hadi hayırlısı😉)

*3 yıl sonra/Kim Yeri*
Hiç bir şey değişmeyen hayatımda dümdüz devam ediyordum. Değişen tek şey mesleğime kavuşmuş olmamdı. Ben artık bir çocum doktoruydum. Üniversiteyi okuduğum evi, meslek sahibi olunca satın almıştım. Abimler hala aynı yerlerindeydi. Kısacası konumda daha bir değişiklik olmamıştı. Gangnam'ı sevdiğim için ben de meslek hayatımı burada kurmuştum. Kim Tan'da gelmemişti. Hala boynumda mıydı? Evet...ama umudum eskisi gibi var mıydı? Sanmıyorum.

Gelmiyordu. Belki de herkesin dediği gibi gelmeyecekti. Kim bilir belki orada bir kız arkadaşı bile olmuştu. Ama içimdeki sevgi ona karşı aynı mıydı? Aynıydı! Hala deli gibi seviyordum onu. Hala çıksa karşıma boynuna atlar kokusunu içime çekerdim.

Sabah kalkıp saçıma saçma bir topuz yapıp mutfağa geçtim. Yalnız yaşadığım için ufak bir kahvaltı bana yetmişti. Temel işlerimi halledip hazırlanmaya gittim. O sırada abim aradı. Telefonu açıp höparlore aldıktan sonra masanın üstüne koyup siyah gömleğimi giyinmeye başladım.

-Alo!

-Alo!

-Yeri ne yapıyorsun?

-Hazırlanıyorum...hastaneye gidecem.

-Bu gece yemek yiyecektik ya beraber. O iptal oldu.

-Neden?

-Bu gece dönmüyoruz. Pratik yapıp toplantıya katılacaz. Sabah dönecez yarın da öğleden sonra yine şirkete geçeriz diye düşünüyoruz. Kısacası yoğunuz.

-Anladım. Kolay gelsin.

-Sana da. Görüşürüz.

-Byeee👋👋 dedi ve kapattık. Siyah gömleğin üstümde duruşunu son kez inceleyip siyah kot pantolonumu da giyindim. Ufak bir makyaj sonrası saçlarımı iki yana ayırıp açık bırakarak kadife kabanımı giyindim ve eşyalarımı alıp evden çıktım.

*ABD/Los Angeles-Kim Tan*
Babamın şirketinde bana yer ayrıldığının haberini aldığım gün hemen valizimi toparlayıp babamdan dönüş izni aldım. Mavi kotumun üstüne beyaz bir gömlek giyinip ilk üç düğmesini açık bıraktım. Yakalarımı aynanın karşısında düzeltirken yeniden doğmuş gibi kıpır kıpırdı içim. Babam bana Gangnam'daki şubeyi vermişti. Orada görevlendirilmiştim. Ama yine de pek bozuntuya vermedim. Ara sıra Anyang'a gidip onu arıyabilirdim. Evden çıkıp arabayla havalimanına vardım. Uçağa bindiğimde kalbim yerinden fırlayacak gibiydi. Uçağın kalkmasını beklerken hemen aklıma gelen şeyi yapmaya koyuldum Kore'den ayrılırken ağlayarak çıkardığım hattımı kocaman bir gülümsemeyle telefonuma geri taktım. Kalbim deli gibi atıyordu. Telefon hattı okuyunca gelen bildirimlerle kalbim yerinden fırlayacak gibi olmuştu. Hemen bir kaç bildirime üstten üstten bakıp Yeri'nin bildirimlerine baktım. Nerde olduğumu sorduğu, ne yaptığımı, neden gittiğimi, gelip gelmeyeceğimi sorduğu biiiir sürü mesaj vardı. Mesajlarını okurken mutluluktan gözlerim kocaman açılmıştı. "Bugün, Hangkok Üniversitesi'ni kazandım Kim Tan!" mesajını birkaç kere okudum. Yani Gangnam'daydı. Yeri'yi hemen aramalı mıydım? İlkbaharın başındaydık. Çiçeklerin daha tam açmaması gereken bir dönemdeydik. Ama bu serinlik yalancı serinlikti. Bahar bu kış erkenden gelmişti. İşte sırf bu yüzden her yer yeşillenmiş, çiçekler açmıştı. Güneş...insanşara gülümsüyordu. Direk karşısına çıkmalı mıydım? Hemen şimdi ararsam ya da mesaj atarsam bana kızgınsa olan şansımı da kaybedebilirdim. Yüzdük yüzdük kuyruğuna geldik. Karşısına çıktığımda her şeyi anlatacaktım.

Telefonun ekranını kapatıp başımı arkama yaslayarak derince nefes verdim. Çok mutluyduuuuuummm~~

*Kore/Seul, Gangnam-Kim Yeri*
Hastaneye varıp hızlıca beyaz önlüğümü giyindim ve odama geçtim. Hastalarım gelmeye başlamıştı. Her gün gelmesi gereken bir hastam bugün yine gelmişti. İlk sıradaydı. Hemen içeri çağırtıp onunla ilgilendim. Bugün her zaman olduğu sebepten farklı bir sebep için gelmişti. Boğazını üşütmüştü. Her günki kontrolünü yapıp son olarak boğazına baktım. Biraz soğuk almıştı. Kıştan yeni çıkmıştık ve hava hala o kadar sıcak değildi. Üşütmesi normaldi. Daha 6 yaşında olan bu minik hastamı kontrol ettikten sonra yüzüne doğru eğildim ve gülümseyerek konuştum.