18 yıllık yaşayan bir canlı olan ben, 23 yıldır yaşıyan bir canlı olan abime nasıl direndiğimi sizlere anlatmak istedim!...Abim sizin erkanda gördüğünüz gibi mi? Onu bir de benden dinleyin😉
(Şeker surat ile hepinize hellüüü!..özlediniz mi beni? Havalar ısınıyor ㅠㅠ....)
Dün yorgun argın eve geldikten sonra fazla geçmeden uyumuştuk. Sabah yine rutin bir şekilde okula gelmiştim. İlk ders boş olunca Soobin ile kantine inmek istedim. Ama Soobin uyumayı seçince ben de sınıfta dolabımı düzeltme kararı aldım. Sınıfın bir kısmı dışarda bir kısmı sınıftaydı. Kim Tan gittikten sonra ilk defa dolabımı açıyordum. İstemsizce biraz kötü olmuştum. Kollarımda güç kalmadığını hissetmiştim ama yine de aklım dağılsın diye dolabın kapağını açmaya devam ettim. Her zaman tek dokunuşla açtığım bu dolabı şimdi güçle çekip açmıştım. Dolabımı boşaltıp arkamda duran masaya eşyalarımı bıraktım. Bir kolye kitaplarımın arasından sarkmıştı. Kolyeyi elime aldım. Başımı kaldırıp sınıftakilere seslendim.
-Bu kolye sizden birinin mi?
Herkes hayır yok değil gibi şeyler mırıldanınca biraz şaşırdım. Bu benim kolyem değildi. Kimindi? Köşeye koyup kitaplarımı dolaba düzenle koyarken matematik kitabımın altından bir zarf çıkmıştı. Hemen elime alıp zarfı açtım.
Şimdi elimde birkaç fotoğraf vardı. Baharımdan kalan...
Kim Tan'ın gülüşü, bana sardığı kolları. Abimin konserinde çektiğimiz fotoğraflar vardı. Tesadüf eseri fotoğrafların birinin arkasında bulduğum yazı ile kalbim çok uzağımda olan bir aşka çarpmıştı yine.
"Yeri...geri döneceğim. Beni beklemesen de anlarım. Ama çaresizce beni beklemen için yalvarıyorum. Bu kolye senin gibi dünyada tek. Bunu boynundan asla çıkarma. Seni daha kolay bulmalıyım ^3^"
Kalbim küçük küçük yine aşık gibi atarken gözlerimden yaşlar süzülmüştü. Elimle yanaklarımı silip masadaki kolyeye gözüm kaydı. Alıp boynuma taktım. Bekleyeceğim Kim Tan. Beni unutup gelmesen bile bekleyeceğim. Elimde olan kitabı dolabıma koyup düzenlememi güzel bir enerji ile bitirdim. Şimdi daha mutluydum.
Dolabımı düzenlemem bitince abime durumu anlatan bir mesaj yazdım. Bana geri dönmesi 5 dakikayı bulmuştu. Evdeydi. Bu yüzden erken geri dönmüştü.
Z.Zürafa: Ne? Kolye? Dolabına kolye mi bırakmış? Serseri herif mi desem, romantik çocuk mu desem bilemedim!
Ben: İçimden bir ses geri dönecek diyor. Geri dönmeyecek olsa neden böyle yapsın ki?
Z.Zürafa: Bilmem... Sana bekleme desem, ilk aşkın acı sonla bitecek. Bekle desem, boşu boşuna bekleme gibi bir durumun da var.
Ben: Way bee... Abiye bak! Çok aydınlattın. Teşekkürler!
Z.Zürafa: ㅋㅋㅋㅋㅋ Manyak! Öyle demek istemedim. İçinden geldiği gibi yap diyorum.
Ben: Bekleyeceğim... 10 yıl bekleyeceğim. Gelmezse... Gelmezse abim bana birini bulur!
Z.Zürafa: Gelmezse anneye bakarsın. Bir ömür. Uğraştırma beni!
Ben: Mıymıymıy Benim talibim çok olur. Sen anneye bakmak zorunda kalmayasın.
