20//
Lee Niroh's
"Soon! Doong! Dori!" Umupo ako sa carpeted floor ng living room ng mansion ni Minho at isa isang hinalikan ang mga pusa.
"Hija, pababa na daw si Minho. Ipaghahanda lang kita ng makakain." Sabi ng isang matandang house helper nya.
"Wag na po, la. Kumain na po ako. Pero salamat po ha?"
"Osya, nasa kusina lang ako. Puntahan mo ako dun pag may kailangan ka."
Hinarap ko na ulit ang mga pusa. I stretched my legs on the floor at isa isang inihanay ang mga pusa sa hita ko. Kumandong si Dori sa akin, si Soon naman ay nakahiga sa bandang tuhod ko, at si Doong, hindi na ata ako kakilala dahil nakaupo lang sya sa gilid ko.
"Doongie! Halika dito, nak." I tried reaching for the cat pero tinalikuran lang ako nito.
"Doong! Nak, halika baby!" Sigaw ko pero mabilis itong lumakad palayo at lumapit sa taong kabababa lang mula sa grand staircase.
"M-Minho..." I stuttered nang magtagpo ang mga mata namin. He's wearing a black tshirt and a black track pants. Still, he looked so handsome, and mean, and intimidating.
Mahal mo ang lalaking yan, Niroh.
Ibinaba ko ang mga pusa na nasa hita ko bago ako tumayo at pinagpagan ang suot kong maong pants at simpleng tshirt. Nakaramdam ako ng insecurity sa sarili ko.
I don't wear expensive and signature clothes anymore. My nails aren't polished. My hair is not trimmed at halos humaba ito ng abot hanggang ilalim ng pwetan ko dahil hindi na ako nakapag pagupit. I have dark circles under my bloodshot eyes.
I know I look horrible. I look like I'm dying. I look depressed. Well, I am.
"Sign the papers." Malamig nyang sabi at inihagis sa akin ang isang file case na makapal.
Huminga ako ng malalim at binuksan ang file case. Annulment papers. Parang nahilo ako nang makita ko ang mga documents. Nanuyo ang lalamunan ko at parang nawalan na ako ng hangin at dugo.
It hurts a lot. Fuck! It hurts so much!
"I want them signed as soon as possible."
I collected myself. I collected the remaining sanity, self pity and bravery in me. Lahat na ng lakas na pwede kong magamit ay inipon ko. Tiningnan ko sya ng direrto sa mga mata nya. I still love his eyes. I still love him. At kung annulment ang gusto nya...
"May ballpen ka ba dyan?" Matapang kong sabi.
"Oh, meron pala ako." Ngumiti ako at kinuha ang ballpen na nasa backpack ko.
Lumuhod ako sa sahig at ipinatong ang mga documents sa glass table. Mabilis kong pinirmahan ang bawat pahina ng dokumento. Labag sa loob ko ito. Ayaw gumalaw ng mga kamay ko. Pero pride nalang ang meron ako.
Wala na akong pamilya. Wala na din akong mga kaibigan. Wala na akong pera. Nawalan ako ng anak, at ngayon nga ay mawawalan na din ako ng asawa. Pride nalang ang natira sakin, hindi ko na hahayaang mawala yun.
"Done." Inayos ko ang mga papel at maingat na ibinalik sa file case. Ibinalik ko sa bag ko ang ballpen at tumayo na.
"Here." Inabot ko sa kanya ang file case.
Para kang tanga, Niroh. Walang masaya kaya wag kang pangiti ngiti dyan.
Hindi ka na si Lee Niroh. Hindi ka na din Kim. At hindi ka na din Shin. Sino ka na? Or more like, ano na ba ako? Tao pa ba ako?
"Minho, this is the end right?"
"Then... kung ito na din naman ang huli, can we have sex for the last time?"
Hindi ko na hinintay na sumagot sya. Humakbang ako palapit sa kanya at hinalikan sya. Marahas ko syang itinulak hanggang sa makahiga sya sa couch at mas lalo kong idiniin ang sarili ko sa kanya.
"Please... huli na to." Nagmamakaawa kong sabi dahil hindi parin sya gumagalaw.
I bit his lip at doon ko lang naramdaman ang mga labi nya na gumalaw.
Ang bawat pag galaw ng mga labi namin, bawat tunog at ungol na kumakawala samin--- lahat ng yun ay isinuksok ko sa ulo. Kasi huli na to. Kasi hindi na to mauulit pa. Kasi pag tapos nito, baka wala na talaga.
"I won't wash my hands after this." Sabi ko habang dinadama ang tyan nya. Hinawakan ko din ang panga nya, ang buhok nya, ang leeg nya, ang siko nya.
And then I lowered my hand to touch his thing.
"Naaalala mo ba ang posisyon natin ngayon? This is how we started. Can't believe this is how we'll end as well."
Huminga ako ng malalim at yumakap sa kanya. Isiniksik ko ang ulo ko sa kili kili nya. Mahigpit na mahigpit. Kasi huli na to eh.
"Minho, kung mag aasawa ka ulit..." Nabasag na ang boses ko pero nagpatuloy lang ako.
"Kung mag aasawa ka ulit, pwede bang wag mo akong imbitahan sa kasal mo?"
"Pwede bang... wag mong hayaan na makita ko ang mga magiging anak nyo?"
"Pwede bang... gawin mong ninong si Seungmin at Kuya Woojin sa kasal mo?"
"Kung pwede, sana maging ninong si Kuya Chris at Changbin sa binyag ng anak mo."
Tumayo na ako at inayos ang damit ko. Pinunasan ko din ang dugo sa labi ko. Dinampot ko ang backpack ko at tiningnan sya sa huling pagkakataon.
"See you until next time..." Ngumiti ako at lumabas na ng bahay nya. Ng buhay nya.
