My Ruthless Professor(COMPLETED)

Kabanata 2- The Introduction

  "I don't care if a reader hates one of my stories, just as long as he finishes the book."
—Roald Dahl, WD  

"You! Pick that piece of paper! Ano ba naman kayo mga uhugin na kayo hindi pa kayo marunong magpulot ng kalat! Daig pa kayo ng elementary students dyan sa behavior niyo!"

Napakunot ang noo ko nang nakita ko ang pinagmulan ng boses na iyon. Who is he? Is he some president nagging whoever he sees? I noticed that he wears formal blue long sleeves polo. Nakadagdag pa sa pagiging attractive ng itsura niya ang reading glasses na bahagyang nakaloose sa matangos niyang ilong. He has clean haircut, broad shoulders at mga panga na tumitiim habang siya ay nagagalit.

"All of you! You should know how to clean this campus!" Inikot niya ang paningin sa mga studyanteng nakatunghay sa ginawa niya, including me. Kumabog nang husto ang dibdib ko nang tumama ang mga mata niyang tila nanlilisik sa mata ko. Tila mayroong dalang boltahe ang mga tingin na iyon. Is that my imagination? Tila kumislap pa ang salamin niya dulot ng sikat ng araw. Ipinilig ko ang aking ulo. Anong nangyayari? Why am I being weird just now?

Pinanood ko ang lakad niyang punong puno ng authority. He's walking like a superior. Grabe. Sa lahat ng alam ko na terror teacher, siya lang ang mukhang hindi teacher. To be honest, that's  exactly what I think. Makikita mo ang professionalism at pagiging kagalang-galang sa kanyang tindig pero sa tulad kong isang teenager, iba ang aming maiisip. He's like a walking Adonis. A model. A hunk. Naligaw lang siguro ito sa NEU mula sa photoshoot or what eh.

I never seen this kind. Marami na akong nakitang gwapo, mga matipuno ang katawan pero hindi tulad nitong nagsusumigaw ang kaguwapuhan at charismatic aura. I suddenly laughed at my sudden thought. Naalala ko lang naman ang napanood ng pinsan ko noong elementary days, ang pamosong anime noong panahon na hanggang ngayon paulit-ulit pa ring tinatangkilik, ang Dragon Ball Z. Oo inaamin ko na weird na talaga ako ngayong araw, pero bakit parang nakita ko lumalabas na puting aura sa katawan niya na tila isa siyang tinatawag na "sayan". San Goku? Tsk! Nababaliw na ako. Iniling-iling ko ang aking ulo. Naalog yata ito kanina paggising ko kaya punong puno ng kaweirduhan ang isip ko.

Nagpatuloy ako sa paglalakad. Hindi pa rin mawala sa isip ko ang nakita ko kanina. And probably the other girls chatting beside me.

"Grabe nakita mo kanina? Sobrang hunk talaga ni Mr. Olivar, ano? Like, OMG! As in OW.!EM..!GI.! Ang sungit sungit niya pero bawing bawi naman dahil sa kagwapuhan niya. Nalaglag panty ko kanina friend!" With maching actions pa yan habang sinasabi ng isang girl. Tumaas ang labi ko, nagpipigil ng tawa. Heck! That is the most over-reacting description I have ever heard in my whole entire life! Ako nalaglag lang panga kanina, siya pati panty kasama?! Ano siya hinubaran ng cornea? May lumabas na kamay na mahahaba mula sa mata? O sadya lang talaga maluwang ang suot niyang panty?

Okay! Im getting worst.

"Anong nalaglag ang panty mo? Tigilan mo ko Carol ah, sasamain ka sa akin!" saway ng isa. Kontrapelo ang dalawa. Sumimangot naman ang isa.

"You're so mean talaga friend." The girl pouted. Oh, she's cute. Nakarating na ako sa designated classroom ko. Nakasabay ko pumasok ang dalawang patuloy pa ring nagtatalo tungkol sa 'show' daw kanina. Pfft. Naging masaya ang umaga ko dahil sa dalawa. Gusto ko sana magpasalamat, but...never mind. I looked for a seat then found a space beside the window na overlooking ang labas ng school. Sinulyapan ko ang mga magiging classmates ko. God, ang iingay nila. Hindi ba nila alam na mayroong gusto manahimik?

"Hello there friend!" Masayang bati ng isang kasabay ng pagkalabit sa balikat ko. Oh, ang nalaglagan ng panty kanina. Pfft. Natatawa pa rin talaga ako kapag naalala ko ang sinabi niya. Hinarap ko silang dalawa mula sa likod. Aww, medyo sasakit ata leeg ko nito mamaya.