My Ruthless Professor(COMPLETED)

Huling Kabanata

I don't like stories na ginagawang komplikado ang character nang bawat tauhan ko. Like martyr or hard headed, matigas ang puso, etc. It's jusy for my opinion, pero hindi mo na kailangan nang pag-awayin ang dalawang main character para lang gumanda ang flow nang story. I preferred na smooth lang ang climax nang story na to, sa mga nag expect sorry po, masyadong maganda ang character ni Thorin at Lorraine na pinortray ko para magtalo sila or selosan ek ek. Ako yung tipo nang tao na hindi fan nang sobrang daming complications...thank you. Sorry talàgà bitin.

This is the last chapter...

*****

  "I am asking you to marry me because I love you," he said, "because I cannot imagine living my life without you. I want to see your face in the morning, and then at night, and a hundred times in between. I want to grow old with you, I want to laugh with you, and I want to sigh to my friends about how managing you are, all the while secretly knowing I am the luckiest man in town."

"What?" she demanded.

He shrugged. "A man's got to keep up appearances. I'll be universally detested if everyone realizes how perfect you are." -Julia Quinn, It's in his Kiss   

"Jesus! Kinikilig ako!"

"Sshhh...mag-uusap sila. Alis muna tayo." Sinimangutan ko sina Sheen at Carol na nagkukurutan sa tabi ko. Akma silang tatayo nang hilahin ko silang dalawa paupo ulit.

"Dito lang nga kayo."

"Hello? We know about that so called thing, privacy. Iwan muna namin kayo."

"Huwag na." Sabi ni Thorin. Naghila siya nang isang monoblock chair saka tumabi sa akin. Pinaglaruan niya nang pinaglaruan sa kaniyang kamay ang singsing. Maya-maya may dinukot siya sa kaniyang bulsa, ang box ng singsing. He put it back there, sinara saka nilapag sa mesa.

"Bakit niyo tinago sir?" Takang tanong ni Carol.

"Oo nga po." Sheen

Hindi naman ako nagsalita. I don't know what to say. Tinatablan ako ngayon nang hiya dahil sa nalaman niya pala na sinabi ko kay Ynna na 'engaged' na kami. Ni hindi ko nga alam na baka kanina pa pala siya nasa tabi-tabi at pinanood ang away namin ni Ynna. Hindi ko alam! Ugh! He can't, right?

Lalong bumigat ang pakiramdam ko sa isipin na baka kanina pa nga siya nandito. Ang dami kong sinabi! Napayuko ako nang bahagya. Argh. Nahihiya talaga ako. Hindi ko alam sasabihin ko sa kaniya kapag tinukso niya ako. Or iconfront ako kung bakit ako nagsinungaling. Na gumawa lang ako nang kuwento.

Napatingin ako sa box na nasa harap ko. Badtrip. Ito na oh, bumili pa lang! More humiliation. I'm so embarassed.

"Lorraine..." parang tumalon bigla ang puso ko nang banggitin niya ang pangalan ko. I slowly looked at him. Nang tumama ang paningin naming dalawa, he suddenly give me a sweet smile. My cheeks heated up automatically. Jeez!