Bir hacker ve bir yazarın hikayesi...
Taehyung'un karanlık ruhu Seokjin'in gizli ruhuna karıştı. Ortaya ise yıkım çıktı.
❃
hayran kurgu, gerilim ve aksiyon karışımı bir kitaptır, iyi okumalar dilerim.
yayımlanma tarihi: 10.07.2019
bitiş tarihi: 05.0...
herkese iyi okumalar dilerim, bol bol yorum yapmayı unutmayın.
ARKADAŞLAR FİNAL DEĞİL SAKİN OLUN DŞSLDLSMD
Hoppsan! Denna bild följer inte våra riktliner för innehåll. Försök att ta bort den eller ladda upp en annan bild för att fortsätta.
Hoppsan! Denna bild följer inte våra riktliner för innehåll. Försök att ta bort den eller ladda upp en annan bild för att fortsätta.
***
Bölüm 42 Özeti
Seokjin, Taehyung'u ameliyat edecek doktoru almak için hastaneye gider. Çıkan bir aksilik sonucu doktoru kaçırmak zorunda kalır. Bu sırada Yoongi'nin adamlarıyla başı derttedir. Bir şekilde doktoru eve getirmeyi başaran Seokjin, Jennie'nin hatasından dolayı Jisoo'nun ölümüne şok olmuştur.
***
Değiştiğinizi fark ettiğiniz an yüzünüzde bomboş bir ifade oluşur ve tanıyamadığınız bu zihnin içinde kaybolurdunuz. İnsanın benliğinin şekil değiştirip olgunlaşması normal bir değişmeydi. Bunu herkes yaşardı.
Herkesin yaşamadığı insanın benliğinin dışına çıkması ve bilmediği okyanusları keşfetmesiydi. Bu okyanusta sizi boğmayı isteyen tehlikeli sular bulunabilirdi. Ya da yeni dünyaları keşfetmenizi sağlayacak hazineler...
İkisi birden de bulunabilirdi. En tehlikelisi buydu ya. Ne terk edebilirdiniz ne de bağlanabilirdiniz. O halde ikisinden birini atmak şart olurdu. Tehlikeli suları yok etmek şart olurdu size. Çünkü hazineyi bırakmak bir seçenek dahi olamazdı.
Tehlikeli suları yok edecektim. Sınırlarımda olmasına izin vermeyecektim. Hazineme yaklaşmasına izin vermeyecektim. Belki çoktan sınırlarımı ihlal etmiş ve hazineme doğru hızlı bir yolculuğa geçmişti. Ama bir bıçak gibi dalgalarını kesecektim.
Jisoo'nun ölüm haberini alalı bir iki saat olmuştu. Gözüme uyku girmemişti. Havanın aydınlamasına az bir süre vardı ama Taehyung'un odasındaki koltukta oturmuş dışarıyı izliyordum. Gözlerim yanıyordu ama uyumak istesem de uyuyabilecek gibi hissetmiyordum.
Jisoo'nun kaybına hıçkıra hıçkıra ağlamak istemiştim. Gözyaşlarım gözlerimde birikmiş ama asla akmaya yeltenmemişlerdi. Gözyaşlarım bile Taehyung'un gözlerime baktığını görmeden akmayı reddediyorlardı. Garip bir şekilde kontrolümün dışında bedenim Taehyung'un yokluğunda çoğu şeyden kendi kendine vazgeçmişti. İştahım yoktu, susamıyordum, uyuyamıyordum, ağlayamıyordum.
