Bir hacker ve bir yazarın hikayesi...
Taehyung'un karanlık ruhu Seokjin'in gizli ruhuna karıştı. Ortaya ise yıkım çıktı.
❃
hayran kurgu, gerilim ve aksiyon karışımı bir kitaptır, iyi okumalar dilerim.
yayımlanma tarihi: 10.07.2019
bitiş tarihi: 05.0...
iyi okumalar dilerim, bol bol yorum yapmayı unutmayın.
dipnot: açıkçası bu bölüme gelecek tepkilerden korkuyorum... nedenini bölüm sonunda söylerim bebeklerim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
***
Bölüm 27 Özeti
Olanlara daha fazla dayanamayan Seokjin evden ayrılma kararı alır. Jimin, Rosé ve Seokjin evden uzaklaştıklarında yollarını birkaç aracın kesmesiyle neye uğradıklarını şaşırırlar.
***
Arabayı saran Rosé'nin çığlığı ile birlikte ortamdaki gerilim daha da artmıştı. Korkuyla Jimin'e sinerek derin derin nefesler alırken etrafındaki silahlara hızlıca bakmaya çalışıyordu. Jimin çaresiz bakışlarını bana çevirmişken sanki herkes bana muhtaçmış gibi üstümde bir yük hissetmiştim. Sanki buradaki herkesin canı benim sorumluluğumdaymış gibi...
Kurumuş dudağımı yaladığımda şoför bir küfür savurdu. Arabanın farı önümüze kırmış olan siyah arabayla silahları korkutucu bir şekilde aydınlatıyordu.
Arabanın kapıları açıldığında dışarıdan vuran soğukla birlikte titredim. Şoförün kapısı açılmamıştı. Bu açık bir şekilde sadece bizi istediklerini vurguluyordu.
Jimin kapının başında bekleyen adamlara sinirli bir şekilde bakarken keşke bunun kimseye yararı olmadığını bilseydi. Onlar beni tutup kolumdan çekmeden önce Jimin'e inmesi için bir bakış atıp arabadan indim.
Tanrı aşkına, adamlar en az otuz kişi vardı ve hepsi silahlıydı. Bir saçmalık yaparsak buradan sağ çıkma imkanımız yoktu. Hoş, saçmalık yapmasak bile çok yüksek görünmüyordu ama en azından bizi öldürmek isteseler durdurmadan bunu halledebilirlerdi. Belli ki konuşmak istedikleri bir şeyler vardı. Bizimle konuşmak istedikleri sürece de bize ihtiyaçları vardı.
Bu yüzden bunu avantaja çevirmeli ve bir saçmalık yapmamalıydık. Korktuğumuz için değil, mantıklı olanı yapmamız gerektiği için yapmalıydık.
