Bir hacker ve bir yazarın hikayesi...
Taehyung'un karanlık ruhu Seokjin'in gizli ruhuna karıştı. Ortaya ise yıkım çıktı.
❃
hayran kurgu, gerilim ve aksiyon karışımı bir kitaptır, iyi okumalar dilerim.
yayımlanma tarihi: 10.07.2019
bitiş tarihi: 05.0...
herkese iyi okumalar dilerim, bol bol yorum yapmayı unutmayın.
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
***
Bölüm 17 Özeti
İki yıldır ortalarda olmayan ekibin diğer üyesi Lalisa Manoban'ın dönüşüyle birlikte Jennie için soğuk savaş dönemleri başlamış olur. Jennie, Lalisa'nın diğer erkek üyelerin gözünü boyadığını düşünürken Taehyung'un buna kayıtsız kalmasına gücenir. Seokjin, Jimin'in Jennie'yi sevdiğini fark etmiştir. Hanbin'in yapacağını söylediği şeyin YG Entertainment başkanını öldürmek olduğu ortaya çıkar. Seokjin ve Taehyung bu konu hakkında konuşurken konu aralarında geçen yakınlaşmaya döner ve Taehyung Seokjin'in bu durumu hafife aldığını düşünür.
(y/n: baya da kısa özet yazmışım (!) )
***
Şaşkınca gözlerimi kırpıştırdım.
Bir saniye... ne?
O ciddi miydi? Bir an önce şaka yaptığını falan söylemesi gerekiyordu. Oysaki sinirli bir şekilde soluklarını hızlı hızlı alıp verirken gözlerindeki o korkutucu parlamayla doğrudan gözlerimin içine bakması şaka yapıyormuş gibi bir izlenim vermiyordu. Tekrar... ne?
İşaret parmağını göğsümden çekti ve arkasını döndü.
Ne diyeceğimi bilmeyerek konuşmaya çalıştım. Arkasını öylece dönmesi nedense bana kırıldığını düşünmeme yol açmıştı. "Taehyung, ben-"
Elini havaya kaldırdı. "Cidden bir şey söylemek zorunda değilsin." Yüzünü bana döndü ve soğuk bir şekilde gülümsedi. "Senin de düşündüğün gibi olmaması gereken bir şey oldu sadece. Boşluğuma geldi diyelim. Böyle bir konuya takılmak istemiyorum. Ha?" Sorar bir şekilde tek kaşını kaldırdığında kaşlarımı çattım. Ne düşündüğümü bile bilmezken o nasıl eminmiş gibi konuşabiliyordu ki?
"Senin düşündüklerinin önemsiz olduğunu söyleyecek kadar aşağılık değilim, Taehyung."
Tok sesiyle kısa bir kahkaha attı. "Duygular bile diyemiyorsun, Seokjin." Gülümsemesi soldu ve dikkatli bir şekilde bana baktı. "Daha duygular bile diyemezken bu konu hakkında konuşabileceğini düşünüyor musun?" Küçümser gibi gözlerini kıstı.
