a r z u | baekhyun (✓)

1.2

Hikâye bu süreçte biraz daha hızlanacak ve çok geçe kalmadan Baekhyun'un ağzındaki baklayı öğreneceğiz. Vuhuu!!!

coşku benim ilk fanfic denememdi o yüzden arzu ne kadar iyi bilemiyorum. Umarım okurken eğleniyorsunuzdur. *-* Eğer okuma listelerinize alırsanız daha çok insan görebilir, bu da beni mutlu eder. 

*
Baekhyun birkaç gün boyunca oldukça sessizdi. Bebeğin kalp atışlarını dinlemek istediğini biliyordum, yine de ona yardım etmeye niyetli değildim. Eğer kaydı istiyorsa Chanyeol'ü arayıp kendisi istemeliydi. Kaydı alıp almadığını bilmiyordum çünkü ikisininde bu konuda bana haber vereceklerini düşünmüyordum.

Baekhyun annesini arayıp bebeğin iyi olduğunu söylediğinde kayın validem onlara bir ara akşam yemeği için misafirliğe gitmemiz gerektiğini söylemişti. Hâlâ oğulları tarafından aldatıldığımın ve benim ondan kendileri yüzünden resmi olarak boşanamadığımın farkında değil gibi konuşuyorlardı. İkisini de çok sevsem bile bu iyi niyetli davranışları sinirlenmeme neden oluyordu.

"Biraz gevşe." dedi Minseok gülümserken.

"Birden fazla cephede düşmanla savaşıyorum. Kolaysa sen gevşe." İç geçirdiğimde Jongin kafasını salladı.

"Noona, elinden geleni yap~" Yumruğunu havaya kaldırdığında ağlıyormuş gibi yaptım.

"Oysa ki her şey Baekhyun hastaneye gelene dek güzeldi." Uzandım ve şirin adama doğru bir yumruk salladım. Minseok yumruğumdan ustaca kaçtı. "Hepsi senin suçun! Jongin sana bir şeyler anlatırken neden Baekhyun'un yanında durursun ki?"

Benim söylenmem Minseok'u eğlendiriyor gibiydi. "Neden mi?" Kedi gözlerini kırpıştırdı ve eğlenerek "Bilerek yaptım." dedi.

"Ne?" Ben şaşkınlıkla oturduğum yerde doğrulurken Jongin ihanete uğramış gibi bakıyordu.

"Hyung! Bu yaptığın çok ayıp."

Minseok ciddi bir açıklama yaparmış gibi işaret parmağını kaldırdı ve "Ayıp değil, Nini-ah." dedi. "Bir hyung olarak yapmam gerekeni yaptım. Selay aradığında onu bilerek hoparlöre aldım, Baekhyun duyması gerekeni duyduktan sonra da yanlışlıkla olmuş gibi davrandım."

"Hayatımı biraz daha mahvettiğin için teşekkür ederim." dedim sinirli bir şekilde.

Minseok öyle düşünmüyordu, bu yüzden sırıtmaya devam ediyordu. "Baekhyun'un gelmesi her açıdan daha iyiydi. Şöyle düşün," Dirseklerini masaya yaslayıp bana doğru eğildi. Ben ise ona kızgın bakışlar atıyordum. "Baekhyun Chanyeol'den hoşlanmıyor çünkü onun bir zamanlar seni sevdiğini biliyor, öyle değil mi?" Jongin benim yerime başıyla Minseok'u onayladı. "Hastaneye onunla gittiğini öğrendiğinde nasıl hissetmiş olabilir?" Ben cevap vermeyince Jongin'e döndü. "Jongin?"

"Ben henüz evli bile değilim! Kaldı ki Baekhyun yakında baba olacak -"

"Uzatma da cevap ver." Minseok onu sıkıştırınca iç geçirdi.

"Yani - şey sanırım çok öfkelenirdim. Benim yerime artık onu seçtiğini, onunla olduğunu düşünürdüm. Chanyeol'ün benim ailemi çaldığını düşünürdüm." Jongin bir anda titredi. "Ah, hyungun yerinde olmak istemezdim."

"Baekhyun da böyle düşündü işte." Minseok gülümseyerek bana bakınca baygın bakışlar attım. Bunların hiçbiri beni ilgilendirmiyordu. Baekhyun istediğini düşünebilirdi, yeter ki o çirkin düşüncelerini benimle paylaşmaya kalkmasın.

"Ee?" diye sorunca ben, Minseok sıkılmış bir şekilde ofladı.

"Anla işte Selay." dedi kelimelerin üstüne basa basa. "Böyle düşünmesi onun için iyi."