Forever Took So Slow

Chapter 13

Chapter 13

5 Years After the Accident

*Drake’s POV*

It’s been five years since the accident happened. Ako? Graduate na ako ng BS Architecture. Galing ko ano? Lol. Joke. Basta, pinagsabay ko na lang yung studies ko at yung pag-aalaga sa kanya. Para wala nang tanong-tanong pa sa kinabukasan naming. Sigurado na lahat.

Pero after five years?

Hindi pa rin bumabalik yung memorya niya.

Sabin g doctor, babalik daw yung memorya niya kapag gumaling na yung bukol sa ulo niya. Yun daw kasi yung dahilan kung bakit siya nagka-amnesia. Kung ika-classify mo yung naranasan niya, short term memory loss lang yun. Hindi pa yun gaanong kalala.

Una, may tendency na maalala niya ang nakaraan kapag may nakita siyang isang bagay na magpapa-alala sa kaniya non.

Pangalawa, hindi nabura lahat ng memorya niya. May mga nadamage lang na brain cells (neurons) sa utak niya pero gagaling din daw yun kapag tuloy-tuloy yung page-exercise niya sa utak niya.

Ano ba yan? Architect ako, di ako doctor.

Bahala na. Pagpapahingahin ko na lang yung utak ko. Masyadong… komplikado ang sitwasyon.

*O*

^ Natutunan kong smiley yan sa kanya! Hahahaha. :)))))) Inaantok daw ibig sabihin niyan eh, o kaya bagong gising. Ganun. Share.

“Good morning, baby k—Jerika?! JERIKA?!?!?” Nasan na si Jerika?! Kagabi katabi ko lang siya ah! PUCHA! JERIKAAA!!

Pinto… Pinto… Bukas yung pinto. Pinto… Pinto… BUKAS YUNG PINTO!! Tang*na!! ANONG GINAWA NIYA?!? TUMALON BA SIYA?!? O… EWAAAAAAAAAAAAAN!!

Ang daldal ko, grabe. Kung pinuntahan ko na lang kaya? -_-

“Ui, Daddy ko. Gising ka na pala.” Ngumiti siya. Nilapitan ko siya. Hinawakan yung kamay niya… yung pisngi niya… Parang hindi siya si Jerika. May nag-iba. Yung ngiti niya… yung mga mata niya… LAHAT. Lahat nagbago sa kanya.

“Ikaw ba talaga ‘yan, Jerika?” Hindi ko inaasahang masasabi ko ‘yun.

“Grabe ka naman, Drake.” Sabay niyakap niya ako. Eto… eto na lang ulit yung pagkakataon ko na mayakap siya. Yung pinakahuli, 5 years ano na. Niyakap ko siya ng mahigpit. Narinig ko siya tumawa ng mahina. Hindi ko alam pero… pati boses niya… nag-iba… Sa mga mata niya makikita mo na ang bakas ng nakaraan… sa ngiti niya makikita mo na parang walang nangyari…

Totoo na ba ’to?

Kung oo man ang sagot sa tanong na iyan…

Nagkamilagro.

Bumalik na ang mahal ko.

Nawala ba siya? :)))))) Grabe. ANg drama pala ng sinabi ko kanina. Hahahaha. :)))))) Tumatanda ka na, Drake. Masyado ka nang seryoso. :)))))

“Daddy ko, ano bang nangyari? ANong taon nab a ngayon? Kakaiba na kasi yung paligid eh. Ang daming nagbago. Ang naaalala ko na lang yung NCC eh. May na-miss ba ako?”

“Ako. Na-miss mo ako, dba?”

“Baliw!” sabay tulak sa akin. “Pero hindi nga. Explain everything.”

“Alam mo na naming nagka-amnesia ka dba?”

“O-O-Oo? O-Oh? Oh?”

“Hahahaha! Ang cute-cute mo talaga!” sabay pisil sa pisngi niya.

“Arouch.” Sabay pout. Hahaha. :)))))

“Nagka-amnesia ka, Jerika. Limang taon na ang lumipas pagkatapos nung NCC, pagkatapos ng aksidente. Laimang taon ka nang walang kamalay-malay sa mga pangyayari sa paligid.”

“Halaaaaaaaa. Di na ako magiging nurse!” sabay pout. Hahaha. :))))))) Ang cute-cute niya talaga!

“”Wag kang mag-alala. Architect na naman ako eh. Ako nang bah—“

“KAHIT NA!” Nagulat ako nung pinutol niya ako sa pagsasalita. “Ayoko maging plain housewife!” Hindi ko alam kung malulungkot ba ako, o tutuwa kasi… housewife. Housewife.

Eto na yung hinihintay namin. Eto na yun oh. Marami nang nagyari na sumubok sa lakas ng relationship naming. Sa wakas. Makukuha na din naming ang ‘forever’ na ipinangako ko sa kanya. Forver did took slow… but slowing down won’t took forever.

“Masaya akong nakabalik ka na…”

“Kailan ba ako nawala, Drake?”

“Muntik ka nang mawala. Ilang beses ka nang muntik mawala.”

“Ganun ba? Buti na lang nagtiwala ka na babalik pa ako.”

“Syempre. Para saan pa ang buhay ko kung mawawala ka rin naman bigla?”

“Okayyyyy.” Bigla siyang namula. Hahahaha. :))))) KAMATIS!! :))))) “Yaan mo na nga yung mga nangyari noon! Tapos na naman eh. Eto na ako oh!”

“At… handa na akong maging housewife mo.”

:’)

Housewife daw. Hahahaha. :)))))) Konting tiis na lang, Jerika. Magiging tayo na rin habang-buhay. :)

KRIIIIIIIIIIIIIIINGGG!! KRIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIING!!

O.O

Sinong tumatawag?