Chapter 11
One Step Higher [Part 1]
*Eunice’s POV*
1 YEAR NA KAAAAAAAAAAAAAAMMMMMMMMMMMMMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII!!!!!!!!
Ang bilis ano? Parang kahapon lang di niya ako kinakausap, tapos ngayon isang taon na agad kami. Hohoho. :)))))
Everything is fine. Masaya kami as usual. Ang bait nga ng pamilya niya eh. Feeling ko, parte na din ako ng pamilya niya. Eunice Mendrez na daw ako. Kkkkkkkkkkkkk. :P
“Beh...”
“H-Hun? B-Bakit? A-Anong problema? B-Bakit ganyan yung itsura m-mo?”
“Wala.... May napanaginipan lang akong di maganda...”
“Ah... Tara na. Kain na tayo.”
Oo nga pala. Nagpasiya na lang ami na pumalagi na dito sa probinsya. Tumigil na rin kami sa pag-aaral. Ewan ko ba. Ayaw niya na daw bumalik sa Manila eh.
Haaaaaaaaaaaaaaaaay. Yung best friend ko kaya kamusta na? Magaling na kaya siya? Bumalik na kaya yung memorya niya? Haaaay. Di ko na alam kung ano nang nangyayari doon sa siyudad. Sabagay, mas naging payapa naman yung buhay ko simula nung tumira na ako dito sa probinsya eh.
“Beh...”
“Oh?”
“Mas maganda siguro na... pumunta tayo ng ibang bansa.”
“Ibang bansa?”
“Oo. Para sa... bakasyon...”
“BAKASYON?!?! Hindi pa ba bakasyon ang tawag mo dito?!”
“Eh... wala lang. Tsaka... dun na din tayo magsimula ulit. Dun tayo mag-aaral... Dun tayo bubuo ng pamilya...”
“Hun... maganda yung idea mo eh. Kaso... wala tayong pera. Ni-piso wala tayo.”
“Wag kang mag-alala. May ipon ako. Daang libo din yun. Alam kong sapat na yun. Tama ba?”
“P-Pero... san naman tayo pupunta?”
“Sa London.”
WOWHA!! Sosyalin! Pa-London-London na lang kami ngayon ah. Charot. :))))))
“Bakit sa London pa?”
“Wala lang. May kakilala kasi ako dun kaya siguro pwede tayong makituloy pansamantala sa kanya.”
“T-Teka.... S-Sino ba yun?”
“Basta... Makikilala mo din siya.”
“Wokayyy.”
“Nakooooooo! Ikaw talaga!” sabay pinisil pisil niya yung pisngi ko. Laaaa? Problema niya? :”> loooool. “Bukas. Simulan na natin yung mga papeles para siguro sa susnod na buwan, makalipad na tayo.”
2 months passed...
Nakumpleto din lahat nung mga papeles naming at nakakuha na din kami ng Visa. Well, actually, flight na nga naming mamaya eh. :))))) Nagmamadali ano? :P
Ewan ko bas a kanya. Kating-kati na siyang umalis dito sa Pilipinas eh. Weird ano? Feeling ko nga may something eh. Di ko nga lang alam kung ano yun. Di ko kasi siya matanong kung ano ba yun. Nahihiya kasi ako eh. :P
Pero sana talaga. May magandang nahihitay sa amin dun sa London.
Sana talaga. *crossed fingers*
YOU ARE READING
Forever Took So Slow
Teen Fiction[Accidents Happen Sequel | Tagalog | Completed] Yung pangako niya, akala ko matutupad niya talaga. Umasaa lang pala ako sa wala. </3
