Stars

Κεφάλαιο 28

Anna

Έγειρα το κεφάλι μου πάνω στο μαξιλάρι του καναπέ και προσπάθησα να συγκεντρωθώ στις σκέψεις μου. Θεέ μου ήταν τόσο δύσκολο που τον σκεφτόμουν συνέχεια . Χαιδεψα το ύφασμα του καναπέ και το μυαλό μου έτρεχε στις αναμνήσεις μας. Ήμουν χαζή που τον σκέφτομαι συνέχεια, αυτό που έκανα ήταν να τον αφήσω να μπει στο μυαλό μου να με κάνει άνω κάτω, να τον θέλω σαν τρελή και εκείνος να θέλει άλλες τόσες .

《Ακόμα τον σκέφτεσαι; 》 ρώτησε η ξανθιά κοπέλα που καθόταν δίπλα μου ενώ κρατούσε στα χέρια της μια ζεστή κούπα καφέ.

《Δεν μπορώ να τον ξεχάσω ρε Ειρήνη, είναι λάθος, συμφωνώ απόλυτα όμως μαζί του νιώθω ήρεμη, όταν δεν κάνει βλακείες, όταν με σκέφτεται.》

《Ωραία φύγε για Θεσσαλονίκη , πήγαινε σπίτι του,  μιλά του. 》 χαμογέλασα γλυκά και την κοίταξα.

Την κοίταξα και εγνεψα θετικά, θα πήγαινα στην Θεσσαλονίκη το είχα αποφασίσει. Θα τον έβλεπα ξανά μετα απο καιρό και δεν είχα σκοπό να κρατήσω τον εαυτό μου από το να του μιλήσω.

                                         ...

Το βλέμμα μου παρατηρούσε τα βουνά, καθώς το τρένο προχωρούσε προς την πόλη πλέον. Άφησα το αυτοκίνητο στην ειρήνη για να επιστρέψει και εγώ έκανα περίπου εννέα ώρες για να φτάσω Θεσσαλονίκη. Ήμουν πολύ κουρασμένη αλλά μόλις αποβιβάζομουν στο σταθμό, θα έπαιρνα το ταξί και θα πήγαινα προς το σπιτι του . Έτσι και έγινε, μόλις έφτασα στο σταθμό μπήκα σε ένα ταξί και είπα τον προορισμό. Μόλις φτάσαμε, πήρα την τσάντα μου στα χέρια μου και αφού πλήρωσα βγήκα από το αυτοκίνητο.

Γύρισα και κοίταξα την βίλα μπροστά μου . Έμαθα από τον Δημήτρη πως ο Νίκος μετακόμισε πριν λίγο καιρό εδώ και ήλπιζα να είναι εκεί. Ήταν μια δυοροφη με σχεδόν παντού μεγάλα παράθυρα και μια μικρή πισίνα στα δεξιά . Πήρα μια βαθιά ανάσα και πήδηξα μέσα από τα κάγκελα.  Με αργά βήματα πλησίασα την μεγάλη ξύλινη πόρτα και βαρεσα το κουδούνι. Δεν άργησε πολύ να ανοίξει πόρτα και εκείνος να με κοιτάξει με γουρλωμένα μάτια λες και είδε κάποιο πιθανό φάντασμα.

《Νίκο, δεν μπορώ μακριά σου. Μου λείπεις πολύ, έχουμε κάνει λαθοι αλλά σε θέλω τόσο πολύ. 》 είπα σιγανα και συνεχίζω. 《Ξέρω πως θα είναι δύσκολο να σε εμπιστευτώ ξανά ,όμως, θα ήθελα να το προσπαθήσω όμως. 》

《Πώς μπήκες;》 ρώτησε και με κοίταξε στα μάτια μπερδεμένος ελπίζοντας πως κάτι θα καταλάβει για το πως έφτασα.