Dolunay

15

"Neden?"
"James'i uzun zamandır ilk defa böyle görüyorum. Tekrar birini seviyor ama bunu yapmaya korkuyor." Dedi Jeremy.
Açıkçası dediğinden neredeyse hiçbir şey anlamamıştım.
"Tekrar birini seviyor derken?"
"Seni seviyor Letha."
Kalbim sıkışmaya başlamıştı. Bu gerçek olabilir miydi?
"Peki niye korkuyor dedin ki?"
"Bundan 10 sene önceydi. James ve ben daha yeni dönüşmeye başlamıştık-"
"Bir dakika, bir dakika. Yani sen ve James dönüşmeye başladığında daha çok küçüktünüz değil mi?"
Jeremy güldü.
"Hayır Letha şu anda olduğumuz yaştaydık. Kurtlar dönüşmeye başladıklarından itibaren yaşlanmazlar."
"Tabi ya, unutmuşum. James bana daha önce söylemişti."
Böyle bir şeyi nasıl unutabilmiştim, artık yaşlanmayacağımı bilmek açıkçası hiç de fena değildi.
"Sen devam et." Dedim ve Jeremy kaldığı yerden devam etti.
" Sonra da Sam bizi bulmuş ve buraya getirmişti... her neyse, o zamanlar James'in bir kız arkadaşı vardı. Onu herşeyden çok seviyordu ve ondan hiç ayrılmak istemiyordu."
Bu kelimeler beni daha çok germeye başlamıştı. Demek bi kız arkadaşı vardı. Peki sonra ne olmuştu ki.
Jeremy devam etti.
"Ama kız sadece normal bir insandı. Bir gün nedenini bilmediğim bir şey yüzünden kavga ediyorlardı. Onları ilk defa bu şekilde görüyordum. Sonra James kendini kontrol edemedi,kızın dibinde kurda dönüştü. Birbirlerine çok yakındılar. James uzaklaşamadığı için tırnakları kız arkadaşını parçalamıştı. Her ne kadar sonrasında onu kurtarmaya çalıştıysak da başaramadık. "
Şok içerisinde Jeremy'i dinliyordum. Böyle bir şey olmuş olamazdı. Söyleyecek hiç bir şey bulamıyordum. Dilim tutulmuştu.
"O günden beri James başka birine dönüştü. Kimseyle konuşmazdı, tek yaptığı kendini suçlamaktı. Bu senelerce sürdü, ama herşey sen gelince değişti. Onu ilk defa bu kadar mutlu görüyorum. Bak Letha, eğer sen de onu seviyorsan şu an ona yardım edebilecek tek kişi sensin."
Gözümden bir damla yaş yanağıma doğru süzüldü. Şimdi anlıyordum, benimle de aynı şeyi yaşamaktan korkuyordu.
"Elimden geleni yapacağım, teşekkür ederim Jeremy."
Hızlıca yerimden kalktım ve ormana doğru yürümeye başladım. James'i bulmak zorundaydım, onu bulmadan geri dönmeye niyetim yoktu.
Açık bir alanda kurda dönüştükten sonra ormana daldım. Eğer James yakınlardaysa belki onu hissedebilirdim.
Neredeyse bir saat olmuştu ama hala James'ten ses yoktu. Ama benim de pes etmeye niyetim yoktu. Ormanın daha derinlerine doğru ilerlemeye devam ettim.
Biraz daha zaman geçtikten sonra yavaşladım. Bir şey hissediyordum, bir kurdun varlığını...
"James?"
Düşüncelerime cevap gelmesini bekledim. Kurdun varlığını daha net hissediyordum, yaklaşıyordu.
"Letha, sen misin?"
Kafamın içinde bu üç kelimeyi duyunca kadar rahatlamıştım ki. Sonunda onu bulmuştum.
Hemen sesin geldiği yöne doğru koştum ve kızıl bir kurtla göz göze geldim.
Onunla bu şekilde konuşmak istemiyordum. Bu yüzden insana dönüştüm. Ben dönüşünce o da normal haline dönüşmüştü.
"Burada ne arıyorsun Letha?"
"James nerelerdeydin seni çok merak ettik!"
"Biraz yalnız kalmaya ihtiyacım vardı." Dede James ve sustu.
"Ben çok üzgünüm James."
"Niye?"
Duraksadım. Şu an bu konuyu açmak ne kadar iyi bir fikirdi bilmiyordum ama daha fazla kendimi tutamazdım.
"Jeremy bana 10 sene önce olanları anlattı. Gerçekten çok üzgünüm. "
"Ben tehlikeliyim Letha, benden uzak dursan iyi olur."
"Hayır James, ben senden korkmuyorum. Sen bana asla zarar vermezsin."
Ona iyice yaklaştım ve kollarımı boynuna doladım.
"Letha ne yapıyorsun?"
"Senin isteyerek birine zarar vermeyeceğini biliyorum James, lütfen bunu kendine yapma."
Gözlerinin içine baktım ve konuşmaya devam ettim.
"Haksızlık ediyorsun, sen böyle biri değilsin."
"Hayır Letha."
James arkasını döndü ve birkaç adım uzaklaştı. Sonra tekrar bana döndü ve devam etti.
"Ben birini öldürdüm."
"Evet birim öldürdün James. Ama sen bunu isteyerek yapmadın. Daha yeni dönüşmeye başlamıştın yapabilecek bir şeyin yoktu. "
Gözlerimden yaşlar süzülmeye başlamıştı. Onun kendini bu şekilde suçlaması ve haksızlık etmesi beni çok üzüyordu.
"Kendimi kontrol edebilseydim tüm bunlar olamazdı." James bir ileri bir geri yürümeye devam ediyordu. Bense olduğum yerde donup kalmıştım.
"Ama oldu değil mi, ve şimdi bunu düzeltmek için yapabilecek hiç bir şeyin yok. Ama hala düzeltebileceğin çok şey var."
"Ya sana da zarar verirsem?"
"Vermezsin. Ayrıca ben kendimi koruyabilirim."
James'e yaklaşmak için yürümeye başladım. Geldiğimi görünce o da etrafta bir ileri bir geri gitmeyi bırakmıştı.
Ona iyice yaklaştım ve gözlerinin içine baktım.
"Seni seviyorum James." Dedim ve gözlerimi kapattım. Herşeyi akışına bıraktım ve dudaklarımın onunkilerle buluşmasına izin verdim.
Gözlerimi açtığımda onun siyah gözleriyle göz göze geldim.
"Seni seviyorum Letha."
Dedi kollarını açıp beni sımsıkı kucakladı. Kalbim deli gibi çarpıyordu. Gözyaşlarım durmak bilmiyordu.
Onun sıcaklığını tüm bedenimde hissediyordum.Tekrar gözlerimi kapadım ve bu anın tadını çıkarmaya çalıştım.

O gece yine hiç uyuyamamıştım. Bütün gece James'in yaşadıklarını düşünerek geçmişti. Böyle bir şey yaşamış olabileceğini hiç tahmin edemezdim. Kim bilir kendini ne kadar kötü hissetmişti, çünkü sevdiğiniz birini kaybetmek herşeyden daha zordu.
Uzun bir gecenin ardından güneşin ilk ışıkları perdenin arasından odama sızıyordu. Yataktan zorla çıktım ve üzerime bir şeyler giyip aşağı kata indim.
Herkes dün akşam eve James ile birlikte gelince çok rahatlamıştı. Çünkü kimse James'in nereye gittiğini bilmiyordu ve açıkçası o ortalarda olmayınca çok endişelenmiştik.
Mutfakta kimseyi göremeyince dışarıya bakmak için dışarı çıktım. Hepsi orada toplanmıştı.
"Biz de seni bekliyorduk Letha." Dedi Sam yanlarına gelince.
"Ne için?"
"Bence artık bizimle avlanmaya gelebilirsin."
Şaşırmıştım. Açıkçası bu kadar kısa zamanda bir kurda dönüşmeye alışacağım hatta avlanmaya gideceğim aklımın ucundan bile geçmezdi.
Tüm sürü teker teker dönüşmeye başladı. Bende onlara ayak uydurup siyah kürküme büründüm. Artık yedi kurttan oluşan bir sürüye dönüşmüştük.
Sam tüm sürünün onu görebileceği şekilde en öne geçti.
"Hadi gidelim." Dedi Sam ve herkese liderlik ederek ormana doğru koşmaya başladı. Sürü olarak onu takip ettik.
Nasıl avlanılacağı konusunda pek bir fikrim yoktu. Aslında pek de bilmeye can attığım bir konu değildi. Ama içimdeki canavarın aç olduğunu hissedebiliyordum.
Ormanın ortalarında bir yere gelince Sam durdu.
"Burada ayrılalım."
Herkes Sam'in etrafına toplandı.
"Casey ve Mac siz benimle gelin. Jeremy sen Harley'le git. James ve Letha siz de birliktesiniz. "
James'le aynı anda dönüp birbirimize baktık. İlk avlanmam James ile birlikte olacağı için çok heyecanlıydım.
"İşimiz bitince burada buluşuruz, dikkatli olun." Dedi Sam, sonra da Mac ve Casey'le birlikte oradan uzaklaştılar. Harley ve Jeremy de başka yöne doğru gittiler. Geriye bir tek ben ve James kalmıştık.
"İlk avlanman için hazır mısın?"
Dedi kızıl kurt bana doğru dönerek.
"Sayılır."
"Gidelim o zaman." Dedi James ve bana yolu göstererek ormanın derinliklerine doğru yola koyulduk.

---------------------------------------