Hangimiz Anonim - Texting

3.7

İyi okumalar.

Bölüm Demir'den.

___

"Ya onu bunu bırakta yardım et oğlum!" Ceyhun elindeki kolu fırlatarak arkasına yaslandı.

Sınanıyordum resmen! Bu çocuk bana sınav olarak gönderilmişti. Başka bir anlamı olamazdı. "Ulan geri zekalı kardeşim! Sabahtan beri sana kızla buluşunca yapman gerekenleri tekrar tekrar anlattım. Hâlâ anlat diyorsun lan!" Derin bir nefes aldı.

"Defne'yi istiyorsan son kez anlatırsın." Bir de bu vardı tabii. Tehdit.

Koyduğumun malı.

Aklıma gelen fikirle ayaklandım. "Bak şimdi ben odadan çıkıyorum. Leyla gibi içeri giriyorum. Sana anlattıklarımdan aklında kalanları uygula. Geldiğinde selamlaşmak için elini uzatmak yerine yanağından öpüyorsun." Gözleri açılırken ayağa kalktı. 

"Lan sen Defne'ye böyle mi yapıyorsun?" Duymamazlıktan gelerek öksürdüm ve odadan çıktım.

Leyla gibi yürüyerek içeri girdiğimde kahkaha attı.  "Ananı avradını! Oğlum kıyafetlerini de değiştirsene aynı olursun yeminle." Yok ebeninki. 

"Oldu amına koyayım. İstersen badana yapıp o deve yapan ayakkabılardan da giyeyim." Kahkaha atarken beni Defne'nin odasına sürüklemeye başladı.

Şaka yapıyor olmalıydı.

Odaya girdiğimizde Defne'nin dolabını açarak bir pembe bir etek çıkardı. "Komik değil. Siktir git şuradan." Elinde ki eteği suratıma fırlatarak kırmızı topuklu ayakkabıları uzattı. "Bekliyorum güzelim." Yüzümü buruşturarak baktığımda badana malzemelerini işaret etti. "Rujun kırmızı olsun bebeğim. Tadına bakmak istiyorum."

"Gay mısın lan?" Diye bağırıp elimdeki topuklu ayakkabıyı atmak için kaldırdığımda hızla çıkarak kapıyı kapattı. Çoktan fırlatmış olduğum ayakkabı, kapıya çarparak iki parça halinde yere düştügünde dudağımı ısırdım. "Siktir!"

Kapının arasından başını yavaşça uzatan Ceyhun'a 'bittik' der gibi baktım. "Defne bizi öldürecek." Dediğimde içeri girdi. "Umarım sadece öldürür, başka bir şey yapmaz."

"Hep senin yüzünden." Ben ne güzel giyinmeden yapıyordum. Yerde ki kırılmış olan ayakkabıyı ve topuğu alarak yatağın üzerine attım kendimi. "Uhu yok mu?" Ben ayakkabıyı inceler ve çözüm yolu ararken o kahkaha atmaya  başlamıştı. "Uhu ile mi yapıştıracaksın?"

Bantlayayım mı amına koyayım?

"Yenisini alsak?" Diye fikir sunduğunda ayağa kalktım. "Bana uyar." Dediğimde eteği alıp katlamadan dolabın içine attı. "Sen ödeyeceksin." Piç. 

"Tamam öderiz, yürü."

Odadan çıktığımızda annesine bağırdı. "Sultan biz kaçtık." Annesi elleri köpüklü bir şekilde mutfaktan çıktığında ellerini Ceyhun'a yaklaştırmadan yanına gelerek öptü. "Dikkat edin oğlum." Dönüp bana gülümsediğinde aynı şekilde karşılık verdim. 

"Bir gün ailenle beraber de bekleriz oğlum." Yüzümde ki gülümseme, acı bir tebessüme döndüğünde dudağımı ıslattım. "Benim annem ve babam yok." Yüzleri düştüğünde annesi soru sormak için ağzını araladı ama büyük ihtimalle vazgeçerek tekrar kapattı.

Tahmin edebiliyordum ne diyeceğini. 'Neredeler?'

Ceyhun hızla kapıyı açarak konuyu değiştirdi. "Hadi gittik biz, otobüse az kaldı." Dışarı çıktığımızda kapıyı kapatarak otobüse doğru yürümeye başladık. "Ben otobüse binmem." Dediğimde kaşlarını çattı.