Hangimiz Anonim - Texting

2.9

İyi okumalar.
___

"Cidden hiç mi merak etmiyorsun Demir'i?" Kollarımı göğsümde birleştirerek duvara yaslandım. Tabii ki merak ediyordum, sonuna kadar hak da veriyordum fakat bir süre ondan uzaklaştığımı düşünmesi lazımdı. Efe'nin Demir'i benden uzaklaştırıp bana yakın olmak için yapacağı şeyi biliyordum ve Demir'i suçsuz çıkarmak için bir kanıta ihtiyacım vardı. Onu alana kadar da Efe ile yakın olmaya devam edecektim.

"Etmiyorum." Alayla gülerek sıranın üzerinde ki açık kalmış olan telefonumu gösterdi. "O yüzden mi Demir'in fotoğrafı açık?" Telefonu alarak hızla ekranı kapattım ve tekrar sıranın üzerine bıraktım. "Hayır, açık değil." İç çekerek sıraya oturdu. "En azından dinlemeliydin çocuğu." Haklı olduğunu ve neler olduğunu biliyordum, neyi dinleyecektim ki.
"Artık bir önemi de yok. Eğer tekrar Demir ile konuşmaya başlarsam Efe'yi yarı yolda bırakmış olacağım." İçeri giren Hayalet gür bir kahkaha patlattı.

"Demir'i yarı yolda bırakmayı biliyorsun ama." Gözlerimi gözlerine dikerek bir süre baktığımda omuz silkti. "Yalan mı?" Değildi ama böyle olmasını ben istememiştim.

"Herkesi hatası ile kabul edecek değilim ya." Dedim kapının önünde bizi dinleyen Efe'nin sesimi duyabilmesi için yüksek sesle konuşarak.
Okuldan yükselen fazla yüksek sesler ile cama doğru yaklaştım. Polis arabaları ile kaşlarımı çattım. "Ne oldu ki?" Merakla yanıma gelen Derin'e omuz silktim. "Gel bakalım." Kolundan tutarak peşimden sürükledim.

"Yavaş olsana ya." Daha hızlı gittiğimde kolunu çekerek kurtuldu ellerimden.

"Günaydın kızlar." Koridordan bize doğru gelen Efe'ye çevirdim gözlerimi, demin kapıda bizi dinleyen o değilmiş gibi. Yanıma gelerek yanaklarımı sıktığında ellerine vurarak çekmesini sağladım. "Ne yapıyorsunuz?"

Derin benden kurtulmanın verdiği mutlulukla saçlarını arkaya attı. "Polisler gelmiş bakmaya gidiyoruz, belki dedikodu çıkar." Belki mi? Okula polisler geliyordu, kim bilir ne yapmışlardı ve bize dedikodu kesin çıkacaktı. "İyi ben de geliyorum." Yürümeye devam ederken sırıtarak yanıma yaklaşıp saçlarımı bozmaya çalışan Efe'ye vurdum. "Bak bunu hep yapıyorsun Efe!" Gülerek kolunu omzuma atarak kendisine çekti beni. "Özür dilerim prenses." Tiksintiyle bakarken önüme döndüm ve yürümeye devam ettim. Göz ucuyla Deniz'e baktığımda yüzünü buruşturmuş bize bakıyor olduğunu gördüm.

Derin onunla neden konuştuğumu biliyordu ve kanıt bulmam için yardım edecekti bana.

Merdivenlerden inen polislerle durduk, ellerinde kelepçeler ile gözlerime bakan Demir gördüğümde gülüşüm yavaş yavaş soldu. "Neden?" Efe omzumdaki kolunu çekerek ellerini ceplerine koydu.

"Sana bir kızı taciz ettiğini söylemiştim Defne." İşte bunu yapmadığının kanıtını bulmam lazımdı, Efe'nin konuşması lazımdı fakat ben nasıl yapacağımı bile bulamamıştım henüz. Demir gözlerini bir saniye bile gözlerimden çekmeden merdivenlerden inerken önümde durdu. "Defne, ben kimseye bir şey yapmadım. Tamam mı güzelim? Yemin ederim yapmadım. Yalan söylüyorlar inanma onlara tamam mı?"

"Yürü hadi." Yanındaki polis Demir'i kolundan tuttuğunda Demir ani bir hareketle kolunu çekti.

"Defne," bana doğru birkaç adım atarak aramızdaki mesafeyi kapattı. Efe beni birkaç adım geriye çekerken Demir'de bana birkaç adım yaklaşarak tekrar yakın olmamızı sağladı. Sinirli bakışları önce Efe'nin kolumdaki ellerine kaydı, daha sonra da gözlerine. "Bir daha bu kıza dokunursan seni sikerim." Efe kolumdaki elini usulca çekerek ellerini göğsünde birleştirdi.

Demir kelepçeli ellerini havaya kaldırarak boynumdan geçirdi. "Sakinleşmeye ihtiyacım var." Fısıldayarak konuşması gözlerimi kapatmama sebep olurken başını boynuma yaklaştırıp derin bir nefes alarak bir süre bekledi. Hâlâ o şekilde dururken sessize konuşmaya devam etti. "Sen de sarılsana." Kollarımı beline sardığımda hafif gülüşünü hissettim. Yüzümde ufak bir tebessüm olurken bende başımı omzuna koyarak kısa bir süre beklediğimde tekrar konuşmaya başladı. "İnanma benden başka kimseye meleğim, tamam mı?" Başımı usulca salladığımda yanağıma ufak bir öpücük kondurarak ayrıldı benden.