Verum Colores | Harry Potter

21. Jak śmiesz celować do mnie!?

Kobieta ubrana na różowo właśnie piorunowała wzrokiem dwójkę spóźnionych uczniów.

- Dlaczego się spóźniliście? - zapytała z przesłodzonym uśmiechem.

- Musieliśmy wrócić po książki. - skłamała Hermiona.

- Następnym razem weźcie wcześniej wszystkie książki, żeby nie spóźniać się na lekcje. - prychnęła i ponownie zeskanowała wzrokiem całą klasę, pełną piątorocznych Gryfonów i Ślizgonów. Harry razem z Hermioną usiedli ponownie razem, tym razem w ostatniej ławce na lewo, jak się okazało, tuż za Draco i Blaise'em.

- Schowajcie różdżki i otwórzcie książki na wstępie. - powiedziała w końcu różowa landryna. Rozmowy ucichły. Słychać było tylko przewracanie stron.

- Pani profesor? - W pewnym momencie Hermiona uniosła rękę.

- Tak, panno...?

- Granger. Dlaczego w tej książce nie ma ani ruchu różdżką podczas rzucania zaklęcia, ani poprawnej wymowy? - zapytała.

- Na tych zajęciach nie będzie wam to potrzebne. - uśmiechnęła się i złapała w obie dłonie swoją różdżkę.

- Ale z tego, co tutaj widzę, są zaklęcia, które mogłyby się nam przydać, a profesor Malfoy nie będzie ich poruszał. - kontynuowała.

- Skąd wiesz, że profesor Malfoy... - skrzywiła się. - Nie będzie poruszał niektórych zaklęć, panno Granger? - zapytała z ciekawością.

- Profesor Malfoy ma ułożony plan i pozwolił mi go zobaczyć. - uśmiechnęła się nieco. Tak naprawdę Lucjusz Malfoy otwarcie powiedział, że skupi się tylko na zaklęciach do SUM i ostatecznie dopiero pod koniec roku poruszy tematy zaklęć szóstoklasistów, a w tej książce znajdowały się zaklęcia używane w większości na szóstym roku. Ale nikt nie miał zamiaru przerywać tej wymiany zdań, szczególnie że ta różowa nauczycielka ledwo utrzymywała nerwy na wodzy, a Hermiona rzadko kiedy dążyła do zezłoszczenia nauczyciela.

- Profesor Malfoy w ogóle nie powinien prowadzić zajęć. - zaczęła ropucha. - Ministerstwo uznało, że zajęcia praktyczne w szkołach są zbyt niebezpieczne. - podkreśliła. - Większość wypadków ma miejsce właśnie podczas takich lekcji.

- Ale pani profesor, co jeśli ktoś nas zaatakuje? - Harry wtrącił się do wymiany zdań. Skoro ma nadal być "kochanym" chłopcem Dumbledore'a, to dlaczego by nie stać nadal przy powrocie Czarnego Pana podczas Turnieju?

- Ależ panie Potter, kto chciałby zaatakować takie słodkie dzieciaczki jak wy? - zapytała miło, choć cała jej twarz była pokryta czerwienią, oznaczającą złość.

- No nie wiem... - udał, że się zastanawia. - Może śmierciożercy albo sam Lord Voldemort? - rzucił.

- Ten-Którego-Imienia-Nie-Wolno-Wymawiać nie żyje. - odparła, ściskając mocniej różdżkę w dłoniach.

- Wrócił podczas Turnieju! - zaprzeczył Harry. Hermiona lekko trąciła go w ramię, ale nie przejął się tym zbytnio.

- Szlaban panie Potter! - straciła cierpliwość Ropucha. - Zostanie pan po zajęciach. - dodała i usiadła za biurkiem. Harry uśmiechnął się drwiąco i spuścił głowę, udając skruchę.

- Tak, pani profesor. - Zadzwonił dzwonek, oznaczający koniec lekcji.

- Harry, zwariowałeś? - warknęła Hermiona, kiedy niektórzy uczniowie już wyszli z sali.

- Nie, odgrywam swoją rolę. - uśmiechnął się do niej. - Coś mam wrażenie, że ta landryna nie stoi po Jasnej Stronie. - dodał. Granger westchnęła głęboko.