She Who Stole My Beastly Heart

Chapter 3- The Beast's Personal Maid

Chapter 3: The Beast's Personal Maid

•KLAD'S POV•

Alas kwatro pa lang ay gising na ako, ang nakasanayan kong oras para gumising. As usual, I pray for almost half an hour. Alam ko rin na gising na ang mga katulong sa mansion maliban sa aming mga bagong dating lang. Dinig na dinig ko kasi ang mga tunog ng plato, walis, at 'yong hose para sa pandidilig.

Iyong mga maids nila rito ay nasa sampu, at napaalis daw 'yong lima kaya kailangan ng bago pang lima.

How can I adjust really?

Pagkatapos ng nakasanayang dasal ay naligo na lang din ako naghihintay kay Nanay Senaida kung kailan kami ipapakilala kay Señorito Jonah.

God, sa kanilang pagkamayaman ay hindi na ako magtataka kung bakit ganoon ang tawag ng mga katulong sa amo nila.

After taking a bath, I put on a faded jeans and university t-shirt na nahalungkat ko sa gamit na binigay ng agency. Gusto ko rin kasing magsuot ng may kalakihang mga t-shirt. I did not usually clothe like too much to be called lady. Sa pagmamadre, sanay akong natatabunan lahat ng parte ng katawan ko.

Naglagay din ako ng contact lenses, ang alternatibong isuot maliban sa eyeglasses. It's very effect then, linaw na linaw ang mata ko. As well as the lotion, ay nag-apply din ako.

Hiding my identity will help kasi nagkita na kami ni Vice, at baka magtaka siya kung bakit nandito ako, right? He will recognize me as the Sister he has rescued from that mandurukot in the market.

Nakahinga ako ng maluwag doon. I just wished he will not recognize me.

I touched my eyelashes at hindi iyon natanggal kahit nabasa pa ako. Their agency is amazingly high in technology in terms in mission, kasi pansin ko lang sa lotion na binigay nila, parang kakainin ang original mong kulay at pumapalit talaga 'yong kulay ng lotion.

I should have ask for it after the mission. Gustong gusto ko 'yong kulay kong morena-colored skin.

Hiding my identity as well is a form of lying, and it made me guilty. Hindi ako sanay magsinungaling na ganito kalaki lalong-lalo na sa pagkatao ko. I just always pray and pray that God will forgive me.

Napabuntong-hininga akong tiningnan ang sarili sa salamin na nakadikit sa dingding.

"You're just Klad now, love. You're just a sister by heart now," I sometimes called myself 'love', kapag nagseself talk ako. It's may way of loving myself.

Naabutan ko sa malaking hapag kainan ng maid's quarter 'yong tatlo kong makakasama. Maaga rin silang nagising, at mukhang handang handa na.

"Sana naman ma-assign lang ako sa paglilinis ng kwarto ni Señorita. Ayaw ko nang makita 'yong mga Señorito," narinig kong tugon 'nong isa na kasing edad ko lang. Nakilala ko siya kagabi as Jaira.

Marahan akong umupo sa bakanteng upuan, nginitian ko sila, at ganoon din sila sa akin.

"Sabi ni Ate Senaida, kumain ka muna ng almusal. Maya-maya ay tatawagin niya tayo para ipakilala kay Señorito," malambing na tugon sa akin ni Ivy, na mukhang mas matanda sa akin ng tatlong taon. Maganda siya, maputi at mabait din naman.

Lahat sila rito ay mababait.

"Tapos na kayong kumain?" tanong ko.

"Tapos na," tumango akong tumayo ulit para kumuha ng isang tasa.

"Di ba lumabas ka kagabi?" tumango ako kay Ivy na kalmadong nagsalin ng Milo sa tasa ko. "Lasing daw si Señorito kagabi, at sabi ni Ate ay tinulungan mo 'yong sekretaria ni Señorito para akayin ito. So ano, Klad? Gwapo ba si Señorito? Sa tingin mo, magkakagusto kaya siya sa akin..."