Hold Me Like A Paperweight✓

~ 41 ~

{Gepubliceerd op 19 februari 2019}

POV Selena:

Ik stap weer in mijn auto. Ik zie dat Liam eraan komt lopen. Hij stapt naast mij in de auto en gooit zijn tas op de achterbank. 'Ready?' vraag ik, waarna hij knikt. 

Ik zet de radio aan en tik met het ritme van de muziek mee op het stuur, terwijl Liam zijn telefoon pakt en zijn aandacht daarop richt. 

'And when you smile the whole world stops and stares for a while.. 'Cause girl you're amazing, just the way you are', zing ik zachtjes mee met het nummer van Bruno Mars. 

Ik rij net te hard Liams oprit op en druk hard op de rem om niet door de garagedeur heen te rijden. 'Gaat lekker', lach ik. Liam schudt grinnikend zijn hoofd en stapt uit de auto.

Ik stap ook kort uit, terwijl hij de achterdeur open doet om zijn tas te pakken. 'Bedankt dat je me thuis wilde brengen', zegt hij. 'Geen probleem, Payno', zeg ik schouderophalend. 

'Het spijt me Selena..Ik had je niet moeten zoenen.' 'Het is oké. Het is gebeurd. Laten we het er gewoon niet meer over hebben.' Hij knikt en geeft me een korte knuffel. 

'Ik ga denk ik maar naar huis', zeg ik. 'Oh, oké. Tot morgen?' 'Tot morgen.' Liam loopt richting zijn voordeur en ik doe de deur van de auto weer open. 

Halverwege draait Liam zich om. 'We kunnen ook een samen een film kijken of zo', stelt hij twijfelachtig voor.

'Oh, nee. Ik ga naar huis. Mijn ouders wachten op me met een cadeautje. Ik ben jarig, weet je nog? Maar ik zie je morgen op school.' 'Oh ja, natuurlijk. Tot morgen, Grays.' 'Tot morgen, Payne in the ass.' 

Ik stap in mijn auto en begin te lachen wanneer ik zijn hoofd zie. Hij kijkt me gekwetst aan. Ik schud mijn hoofd, steek mijn tong naar hem uit en rij dan naar huis toe.

Als ik thuis aankom, staan mijn ouders al buiten bij de deur van de garage. Ik parkeer mijn auto op de veranda en stap uit. 'Hey', zeg ik, terwijl ik de deur van mijn auto dicht gooi.

'Gefeliciteerd, sweetheart!' zegt mijn moeder, terwijl ze naar me toe rent voor een knuffel. 'Gefeliciteerd!' zegt mijn vader. Hij slaat ook zijn arm om me heen. 

Ze zijn zo anders dan gisteravond, toen ze verdrietig waren over Jenna. Ik zal hen deze week nog laten zien dat ze onder een andere naam in Zwitserland zit.

Ik knuffel ze terug,maar ze laten me vrijwel gelijk weer los. 'Kom mee!' zegt mijn moeder met een grote lach, 'In de garage staat je cadeautje!'

'Oké', zeg ik lachend terug, waarna ik nieuwsgierig in mijn handen wrijf. Mijn vader opent de garagedeur met zijn mobiel.

In de garage staat, tussen de auto's van mijn ouders in, een glanzende, zwarte scooter met een roze strik om het stuur.

Mijn mond valt open en ik kijk van mijn ouders naar de scooter. 'Oh my God! Dank jullie wel!' gil ik. 

Ik val mijn ouders om de hals en loop dan de garage binnen. Ik doe mijn sjaal af en gooi 'm op mijn vaders auto.

Ik glij met mijn hand langs het bruine zadel van de gloednieuwe scooter en glimlach als ik de sleutelhanger zie; een klein wit beertje. 'Oh! Wat ben ik hier blij mee! Echt heel erg bedankt!' zeg ik oprecht.

'Geen probleem lieverd!' zegt mijn moeder met een brede glimlach, 'We zijn blij dat je het leuk vindt. Het is geen auto, zoals toen je zestien werd, maar-' 'Het is perfect, mam', grinnik ik. 

'En je mag de rest van de maand al het geld dat je uit geeft door ons laten betalen.' 

Oké, ik ga shoppne,

'En je krijgt ook nog een zakgeld verhoging van ons. Wat denk je van €700,- per week, in plaats van €600,-?' Mijn vader loopt ook richting de scooter en legt zijn hand op het stuur.

'Nee, joh!' zeg ik, 'Dat hoeft-' 'Je wordt achttien, schat. Je verdient het.' 'Oké, thanks.'

Ik ben altijd wel verwend door mijn ouders, maar door dit soort dingen realiseer ik me hoe veel geluk ik ermee heb.

Sommige mensen van mijn leeftijd krijgen niks voor hun verjaardag omdat ze gewoonweg geen geld hebben ervoor. 

'Maar je moet er wel voorzichtig mee zijn. Ze is te mooi om kapot te gaan!' zegt mijn vader, terwijl hij met zijn hand langs de zwarte lak gaat. Ik weet niet wat het is, maar mijn vader houdt te veel van auto's, motoren en dat soort apparaten.

'Kom, laten we naar binnen gaan', zegt hij daarna. Binnen is alles versierd; er hangen ballonnen en slingers en er ligt zelfs glitter confetti op de tafel.

's Avonds ga ik aan tafel zitten samen met mijn ouders. Peggy zet een bord met mijn lievelingseten voor mij neer; pizza.

'Wanneer vier je je verjaardag met je vrienden?' vraagt mijn moeder dan. 'Zal ik vragen of zaterdag iedereen kan?' 'Ja, prima. Dan moeten wij toch allebei werken. Dan heb je geen last van ons.' 'Wie ben je van plan uit te nodigen?' vraagt papa.

'Ashley, Taylor, Mia, Owen, Stephen, Liam... En waarschijnlijk nodigen zij ook nog wel een paar mensen uit. Prima toch?'

'Ja. Maar geen Louis. En al helemaal geen Jeremy', zegt mijn vader streng. 'Pap, die komen echt niet. En anders stuur ik ze gelijk weg.' 'Dan is het goed', zegt mijn moeder, terwijl ze een slok van haar glas neemt.

'Mam, het komt goed oké?' Ze knikt, waarna ze een stukje van de pizza af snijdt en het naar haar mond brengt.

'Oh my.. Je kunt pizza ook met je handen eten, hoor', grijns ik. Ik pak een punt van mijn bord en neem een grote hap. 'Je weet dat je moeder daar niet van houdt', zucht mijn vader. Ik rol met mijn ogen en pak dan ook maar mijn mes en vork erbij.