Hold Me Like A Paperweight✓

~ 26 ~

{Gepubliceerd op 19 januari 2019}

POV Selena:

Louis drukt zijn lippen kort op mijn voorhoofd. Jenna en Dylan zijn net weggegaan, want opeens hadden ze wat nodig uit de stad.

'We kunnen ook een keer samen gaan sporten, in de sportzaal, hier', stel ik voor. 'Ja, doen we.' 

Ik knik. Een beetje awkward staan we voor elkaar en kijken we elkaar aan. 'Babe... Ik heb het gevoel dat je niet blij bent dat je zus-' 'I know..' mompel ik. 

'Ik snap gewoon niet waarom ze mama en papa opeens weer wil zien. En als ze haar zien, krijgen ze een hartaanval. Ik wil dat niet. Maar het lijkt wel alsof zij dat juist wel wil. Het heeft zo lang geduurd totdat ik mama niet meer elke avond hoorde huilen...' Ik zucht, 'Ze kan hen dit niet aan doen.'

Ik haal mijn hand door mijn haar en vraag aan Louis, 'Geef me alsjeblieft een knuffel?' Lou knikt en ik ga tegen hem aan zitten. Hij slaat zijn sterke armen veilig om me heen en ik leun tegen zijn borst. Ik doe mijn ogen dicht. Langzaam voel ik dat mijn lichaam steeds zwaarder aanvoelt en val uiteindelijk in slaap...

POV Louis:

Ik doe mijn ogen open. Selena ligt niet meer tegen me aan. Snel kom ik overeind. 'Love?' roep ik. 'In de keuken!' roept ze terug. Ik sta op van de bank en loop naar haar toe. Ik zie dat ze een banaan in een blender doet. 

'Wat maak je?' 'Een smoothie. Wil jij ook?' 'Nee. Ik hou niet van gezond. Of van groen.' Ik werp een vieze blik naar de draaiende blender. 'Het is best lekker, hoor. Ik kan ook een andere voor je maken?' 'Nee, hoeft niet. Ik pak wel een normale banaan.' Ik pak een banaan uit de fruitschaal en neem een hap.

Terwijl ik de banaan opeet, schenkt Selena haar smoothie in een glas. 'Weet je wat ik echt heel erg vind?' vraagt ze. Ik schud mijn hoofd, terwijl ik de hap door slik.

'Ik ben heel blij dat Jenna terug is. Echt waar. En Dylan. Sure. Maar ik heb het gevoel dat ze terug zijn gekomen om verkeerde redenen.. Ik haat het om dit te zeggen, maar ik vertrouw ze niet..Echt niet.' Ze zet het glas en neer en zucht. 

'Ik ben bang dat je gelijk hebt', mompel ik,  'Om eerlijk te zijn vond ik het sowieso al raar dat precies mijn broer en jouw zus-' Ik maak mijn zin niet af. Ik weet dat ze weet wat ik bedoel. Ze knikt, 'Ja, precies dat.'

'Zijn ze nu in jouw huis?' vraagt Selena. Ik knik. Ze kijkt me twijfelend aan. 

'Misschien moet je ze wegsturen en dan je slot laten vervangen... Ik denk dat je ze niet alleen in je huis moet laten..Je kunt ze beter naar een hotel sturen. Of naar de andere kant van de wereld. Ik herken Jenna amper... Ze heeft zo'n blik... Eerst zag ik het niet, maar net...' 'Ik weet het, love...' Ik druk mijn lippen tegen die van haar.

'Ik hou van je.' 'Ik hou van je.' Ze gaat op haar tenen staan om haar lippen weer op die van mij te drukken. 

Ik kus haar terug. Haar mond opent een beetje en ik leg de banaan op het aanrecht. Zonder het contact van onze lippen te verbreken, lopen we naar de woonkamer, waar we langzaam op de bank zakken. 

Aan de manier waarop ze haar lippen beweegt, merk ik dat ze boos is. Ze zoent me ruwer dan dat ze normaal doet. Mijn handen glijden onder haar shirt en ik pak haar middel. 'Gaat het?' vraag ik tussen de zoenen door.

'Nee', zegt ze en ze gaat weer verder. Dan hoor ik ineens een kuch. Selena vliegt omhoog. Haar vader staat naast de bank. 'Pap! Wat doe je hier?' vraagt ze geschrokken terwijl ze haar shirt recht trekt. 'Dit is mijn huis, ik kom hier wanneer ik wil... Ik kan jou beter vragen wat deze jongen hier doet.' 

'Hallo, eh, meneer Gray', begin ik ongemakkelijk, 'Ik ben Louis Tomlins-' 'Wegwezen!' buldert haar vader. 'Mijn huis uit! Nu!' 'Pap, wacht nou! Ik hou van hem. En mama vindt het goed.'

'Mama? Weet zij hiervan? En ik niet? Godver...' Even is hij stil. Dan kijkt hij mij weer aan. 'Verdomme, knul. Vertrek voordat ik je nek omdraai!' 

Gehaast sta ik op, terwijl ik een hand door mijn hand haal. Normaal zal dit me niet zo veel uitmaken,maar dit is Selena's vader. En ik geef om haar. 

'Nee, Lou! Wacht!' zegt Selena. 'Ik zie je morgen, oké?' fluister ik in haar oor. Ik geef een kus op haar wang en loop richting de hal. Peggy geeft me mijn jas en zegt: 'Ga maar gauw, jongen.' 

Zodra ik in mijn auto zit, steek ik gestrest een sigaret op. Wat is dat voor een man, zeg? Ik schud mijn hoofd. Ik snap dat hij zijn dochter wil beschermen, maar dit is wel heel overdreven. Ik moet mijn best doen om me niet om te keren, terug te rijden en hem in elkaar te slaan. 

Ik start de auto en rij naar mijn huis toe. Ik parkeer de auto op de oprit en wanneer ik binnen kom, hoor ik geschreeuw vanuit de woonkamer. 

Mijn ouders zijn  thuis en zo te horen heeft Dylan hen aangesproken.. Ik hoor heel wat scheldwoorden van hem vallen en mijn moeder huilt.

Ik twijfel om naar binnen te gaan,maar besluit me er even niet mee te bemoeien. Ik stap in mijn auto en denk na waar ik naartoe kan gaan. Normaal zou ik nu naar Selena rijden, maar dat kan nu echt niet.

Dan besluit ik om naar de kroeg te gaan.