Hold Me Like A Paperweight✓

~ 1 ~

{Gepubliceerd op 24 november 2018}

POV Selena Grays:

'Nee! Hij is echt veel te aardig voor haar! Ziet hij dat nou echt niet?' Taylor en ik kijken samen op Netflix naar een film. Taylor is een van mijn beste vriendinnen. We zijn zo vaak mogelijk samen; we zijn bijna zusjes.

We hebben allebei een tussenuur en we zitten samen in de aula op school. Blijkbaar hebben niet veel mensen een tussenuur tijdens het tweede uur op woensdag. Alleen Taylor, ik en een paar mensen die ik niet goed ken zitten in de aula. Ze komen bijna allemaal uit andere klassen. Maar misschien zijn anderen naar de supermarkt gegaan. 

We zitten op Silver Oak High, een middelbare school waar je alleen wordt toegelaten als je genoeg geld hebt, of als je heel veel geluk hebt en onmogelijk goede cijfers haalt. Mijn ouders hebben een goedlopend bedrijf en werken veel, waardoor we zeker geen geld tekort komen. 

Dus daarom zit ik hier... 

'Die film is leuk..' hoor ik opeens achter me. Ik draai me om om te kijken wie er achter me staat. Zijn fel blauwe ogen kijken recht in die van mij. Zijn bruine haar hangt warrig voor zijn gezicht.

Louis Tomlinson. De badboy van Silver Oak. En ik moet toegeven... Hij is zeker niet de lelijkste.

'Ja hè?' zeg ik snel, 'Het is een van mijn lievelingsfilms! Alleen heeft zij 'm nog nooit gezien.' Ik wijs met mijn duim naar Taylor. 

'Oké, zegt hij ongeïnteresseerd. Hij haalt nonchalant z'n schouders op en loopt weg. 

'Hij is wel echt knap...' zeg ik. Taylor haalt haar schouders op en zegt: 'Gaat wel. Maar hij is een eikel, hij is gemeen en hij rookt. Ruik je dat niet?' 

Ik haal m'n schouders op. Nou en? Hij weet m'n naam niet eens. En ik vind hem knap. Iedereen vindt hem knap. Ik mag hem net zo min als de meeste anderen op school. 

Hij is een arrogante lul.

Ik zet de film weer aan en Taylor gaat weer verder met het afkraken van de personages.

Wanneer de bel gaat, sta ik zuchtend op. Ik heb nu scheikunde. Het enige vak in mijn pakket dat ik echt haat. En dat komt omdat ik er letterlijk niks van begrijp. Hoewel natuurkunde ook behoorlijk lastig is.. 

Ik geef Taylor een knuffel en pak mijn rugtas van de stoel naast me en zwaai 'm over mijn schouder. 'Doei, babe!' zegt Taylor, terwijl ze haar tas van de grond optilt. 'Bye! Ik zie je in de pauze,' zeg ik. 

Ik loop naar de trap en ga naar boven en loop ik naar het juiste lokaal. Het schooljaar is nog maar net begonnen en vandaag is een van mijn eerste lessen gelijk al scheikunde. Ik heb er nu al geen zin meer in..

Ik loop het lokaal binnen en ga achterin aan een tafel zitten. Ik ben benieuwd wie er allemaal bij me in de klas zitten. Volgens mij zit ik bij niemand van mijn vriendengroep, want anders had ik wel een appje van iemand gehad. Ik zet mijn tas op tafel en pak mijn boeken. 

Ik kijk om me heen. Het scheikunde lokaal is behoorlijk groot, maar er staan maar een stuk of twintig tafels. Voor de rest staan er vier lab tafels. De meeste mensen die het lokaal binnen komen, heb ik wel al eens gezien maar ik heb ze nog nooit echt gesproken.

Ik spreek niet veel mensen buiten mijn vriendengroep. Ik heb gelukkig best veel vrienden op school, dus dit is de enige les waarbij ik alleen zit. Ik vind het daarom ook niet zo erg. 

De bel gaat en ik sla mijn boek zuchtend open. Het eerste wat ik zie, is reactievergelijkingen en ionen. Ik zucht. Ik ben hier zo ongelooflijk slecht in... Als ik ergens slechte cijfers voor ga halen, is het scheikunde. 

Ongeveer tien minuten nadat de bel gegaan is, vliegt de deur opeens open. 'Sorry,' mompelt een bekende stem. Ik kijk op en zie Louis staan. 

'Je bent te laat,' zegt meneer Cowell. 'Joh,' zegt Louis, terwijl hij langzaam zijn tas van zijn schouder laat zakken. 

'Ga maar snel zitten. Volgende keer mag je een briefje halen. Daar is nog een plaats.' Meneer Cowell wijst naar de tafel naast mij. Ik zucht en laat mijn hoofd op de tafel vallen. Dat ook nog...

Louis loopt richting de tafel naast mij en gooit zijn tas op de grond. 

Hij ploft op de stoel naast me neer en haalt zijn telefoon uit zijn broekzak. Ik zie dat hij Instagram opent. Ik kijk door mijn wimpers door naar zijn telefoon en zie dat zijn gebruikersnaam @louist91 is. 

Ik bedenk me dat ik wel even op zijn account naar wat foto's wil kijken als zijn account niet op privé staat.

'Hey', zeg ik, terwijl ik een hand door mijn haar haal. 'Oh. Jij weer.. Hey', grinnikt Louis. Heeft hij serieus niet gezien naast wie hij ging zitten? Ik bijt op mijn lip om niet te lachen.

'Dus, eh, je houdt van dramafilms?' vraag ik hem. Ik klink veel te twijfelachtig. En waarom vraag ik dit überhaupt? 

'Ja, prima', zegt hij met opgetrokken wenkbrauwen. Hij haalt onverschillig zijn schouders op. Zijn blik blijft op zijn telefoon gericht. 

'En, Selena, hoe heet je op Insta?' vraagt hij. Tja, zo kan het ook...

Ik wil antwoord geven, maar realiseer me dan opeens iets. 'Wacht, hoe weet je mijn naam?' vraag ik. Louis knikt naar mijn schrift. Hij ligt dicht, en op de kaft staan mijn naam en klas. 

'Oh', zeg ik. Ik voel dat mijn wangen warm worden. 'Dus, zorg allemaal dat je allemaal een lab partner hebt. Iedereen houdt dezelfde partner voor de rest van dit schooljaar', zegt meneer Cowell. 

Ik kijk rond. Aan wie zal ik vragen om samen te gaan? Ik kijk om me heen, maar zo te zien heeft iedereen al een lab partner gevonden... 

Dus dat betekent dat ik waarschijnlijk met Louis moet..Oh God... Hij heeft volgens mij ook nog nooit wat aan school gedaan. 

Hij is afgelopen jaar al blijven zitten en ik weet bijna zeker dat hij ook een paar jaar geleden een keer is blijven zitten. Hij is zeker ouder dan de rest van de leerlingen in mijn klas.

'Well, that leaves the two of us', zegt Louis, terwijl hij opstaat en een veiligheidsbril op zijn neus zet. Hij geeft mij er ook een aan. 'Thanks..' Ik pak een grote, witte jas en trek 'm aan. Louis staat al bij de stoffen die we dadelijk nodig hebben.

'Als je me je nummer geeft, dan stuur ik je de foto's voor het verslag', zegt Louis, wanneer we klaar zijn met het experiment. Hij geeft me zijn telefoon en ik typ snel mijn nummer in. 

Dan draai ik me om en pak ik mijn tas van de grond. De bel gaat en ik loop zo snel mogelijk het lokaal uit. 

Nog zes lesuren te gaan..

Ik open mijn rooster op mijn telefoon en zie dat ik Engels heb.Ik loop naar het Engels lokaal. 

Als ik Mia zie zitten, plof ik gelijk naast haar neer. 'Hey', zeg ik terwijl ik mijn boeken uit mijn tas haal. 'Hey', glimlacht ze, 'Hoe bevalt school tot nu toe?' Haar lange, blonde haar valt mooi over haar schouders.

'Ik ben nu al kapot en we zijn nog geen drie dagen bezig!' Ik rol mijn ogen en sla mijn boek open. 'Ik heb er nu al geen zin meer in. En weet je wie er net naast me kwam zitten tijdens scheikunde?' 

Mia schudt haar hoofd en kijkt me nieuwsgierig aan. 'Wie?' 

'Louis fucking Tomlinson.'