Hold Me Like A Paperweight✓

~ 7 ~

{Gepubliceerd op 26 november 2018}

POV Selena:

We zitten weer in de auto onderweg naar huis. Ik rust mijn hoofd tegen de leuning en kijk naar buiten. 'Hier, zet maar een nummer aan. Mijn code is 2891.' Ik pak zijn telefoon aan en open de Spotify app.

Ik zoek mijn account op en klik dan mijn favoriete playlist aan. Ik scroll er even doorheen en zet dan een van mijn lievelingsnummers van The Beatles op.

'Yesterday, all my troubles seemed so far away.. Now it looks as though they're here to stay, oh, I believe in yesterday', zingen we allebei luidkeels mee. 

'Suddenly, I'm not half the man I used to be...There's a shadow hanging over me, oh, yesterday came suddenly.' Ik kijk opzij naar Louis en glimlach wanneer ik zijn vrolijke gezicht zie. 

Hij is zo anders dan wanneer hij op school is. Hij lijkt nu veel gelukkiger dan normaal. Ik had vroeger altijd een beetje medelijden met hem, omdat ik dacht dat hij misschien depressief was of zoiets.

Yesterday, love was such an easy game to play. Now I need a place to hide away, oh, I believe in yesterday. 

Wanneer het nummer is afgelopen, begint Fix You van Coldplay te spelen en gelijk draait Louis het volume wat omlaag. 'Wat is er?' vraag ik.

'Kan ik je wat vertellen?' vraagt hij. Zijn vingers tikken op het stuur en  hij kijkt me kort aan. De glimlach is van zijn gezicht verdwenen. 

'Ja, natuurlijk.' 'Dit nummer doet me altijd denken aan mijn broer.. Nathaniel. Nate. Een paar jaar geleden.. Eh..Wow, this is hard.' Ik kijk hem aan en zie tranen in zijn ogen glinsteren.

Ik leg mijn hand op zijn arm en kijk hem bemoedigend aan. Hij glimlacht klein. 'Hij is, eh..Hij is voor een trein gesprongen. Hij is nooit echt gelukkig geweest, volgens mij, maar dit zag niemand aankomen.. Ik mis hem.' 

Ik slik en kijk hem aan. 'Het spijt me', mompel ik. 'Nee, jij kunt er niks aan doen', zegt hij schouderophalend, 'Hij was de enige,maar hij zag geen andere uitweg.' 

Ik denk aan Jenna, mijn zus. Een paar jaar geleden is ze weggelopen van huis en ik heb nu al twee jaar geen contact meer met haar gehad. En dit is natuurlijk niet met elkaar te vergelijken, maar ik weet hoe het is om een zus of broer te moeten missen.

'Dat moet zo moeilijk zijn geweest..Voor jou en je familie.' Louis knikt en zucht, 'Dus ik heb een soort van een hekel aan dit nummer. Ik heb het al die tijd vermeden.' 'Ik zal er rekening mee houden, oké?' 'Thanks.'

Ik zet het volgende nummer op en gelijk vrolijkt hij weer op wanneer Bad Romance van Lady Gaga door de speakers klinkt. 

'I want your ugly, I want your disease. I want your everything as long as it's free. I want your love, I want your love, hey! I want your drama, the touch of your hand. I want your leather-studded kiss in the sand. I want your love, love, I want your love!' schreeuwen we samen. 

Louis heeft de ramen open gedraaid en de koele avondwind blaast in mijn gezicht. Mijn haar wappert om me heen en voor het eerst sinds Jeremy voel ik me oprecht gelukkig. 

'You know that I want you and you know that I need you..I want it bad, your bad romance!' Lachend laat ik mijn hoofd tegen de stoel aan rusten en kijk door het raam naar de sterrenhemel. 

Het is prachtig.

'I want your horror, I want your design. Cause you're a criminal as long as you're mine! I want your love..I want your psycho, your vertigo shtick.. Want you in my rear window, baby, you're sick.. I want your love.' Louis kijkt me lachend aan en zijn duim streelt over de bovenkant van mijn hand. 

Wanneer het nummer is afgelopen, stoppen we voor mijn huis. Louis doet het geluid wat zachter en de ramen dicht. 'I had the best day with you, today', quote hij Taylor Swift glimlachend. 'Ik ook', zeg ik, terwijl ik mijn gordel los maak.

Ik kijk op en zijn gezicht is dicht bij het mijne. Hij glimlacht klein en zijn hand reikt uit naar mijn gezicht. Hij plaatst zijn koele vingers tegen mijn wang en sluit zijn ogen, waarna hij me zacht kust. 

Ik pak zijn schouders vast en zoen hem terug, terwijl hij zijn andere arm om mijn middel heen slaat. Wanneer hij het contact tussen onze lippen verbreekt, kijkt hij me met een ondeugende glimlach aan. 

'Ik zie je morgen weer', fluistert hij. Ik knik en druk nog een korte kus tegen zijn lippen. 'Tot morgen.' Ik stap uit de auto, pak mijn tassen van de achterbank en draai me kort om en zwaai naar hem. 

Daarna draai ik me om en huppel ik vrolijk de veranda op. Ik open de deur en roep dat ik thuis ben. Ik krijg geen antwoord en haal mijn schouders op, terwijl ik mijn jas ophang. 

Ik ga naar de muziekkamer toe en plof neer met mijn gitaar. Ik pak mijn notitieboek en schrijf de eerste lyric op. 

speel het nummer in de media; Treacherous (Acoustic)

'Put your lips close to mine, as long as they don't touch... Out of focus, eye to eye, til the gravity's too much...' zing ik zacht, terwijl ik op de gitaar tokkel.

Ik voel me goed bij Louis. Maar ik ben toch een soort van bang dat het niet gaat werken. Ik ken zijn reputatie. Ik ben gewoon bang dat het aan het eind blijkt dat hij precies hetzelfde is als Jeremy.

'And I'll do anything you say, if you say it with your hands... And I'd be smart to walk away, but you're quicksand...' 

Ik ben ongelooflijk hard voor Louis gevallen. En hoewel de kans op een happy ending misschien niet groot is, wil ik het toch een kans geven. Misschien..heel misschien is er toch een kans dat er wat moois ontstaat tussen ons.

'This slope is treacherous.. This path is reckless...This slope is treacherous, and I like it...' 

Ik weet dat het niet goed is als hij blijft, maar ik wil hem niet laten gaan. Het voelt te goed om hem te laten gaan. Ik kan hem niet laten gaan. Ik ben al gevallen voor hem.. En niet zo'n beetje ook. 

'I can't decide if it's a choice, getting swept away... I hear the sound of my own voice, asking you to stay... And all we are is skin and bone, trained to get along. Forever going with the flow but you're friction.' Ik glimlach terwijl de woorden mijn mond verlaten. 

'This slope is treacherous.. This path is reckless...This slope is treacherous, and I like it.. Two headlights shine through the sleepless night and I will get you, and get you alone.. Your name has echoed through my mind..' 

Ik kan bijna nergens meer aan denken, behalve hem. Zijn naam lijkt altijd op de achtergrond te zijn met alles wat ik doe, alles wat ik voel.

'And I just think you should, think you should know that nothing safe is worth the drive... And I would follow you, follow you home. I'll follow you, follow you home...' zing ik zacht, 'This hope is treacherous, this daydream is dangerous.. This hope is treacherous. Two headlights shine through the sleepless night and I will get you, and get you alone.. 

'Your name has echoed through my mind and I just think you should, think you should know that nothing safe is worth the drive.. And I will follow you, follow you home. I'll follow you, follow you home... This slope is treacherous.. I like it...'