Hold Me Like A Paperweight✓

~ 25 ~

{Gepubliceerd op 8 januari 2019}

POV Selena:

Ik open mijn ogen. Het licht doet pijn aan mijn ogen en snel doe ik ze weer dicht. Mijn hoofd bonkt en het lijkt alsof ik mijn benen te zwaar heb getraind in de sportkamer... 

Ik herinner me bijna niks meer van gisteravond. Ik kan me nog vaag herinneren dat ik heb gezongen met Louis en ik weet nog dat ik in de auto terug naar huis heb overgegeven... 

Uiteindelijk open ik toch langzaam mijn ogen. Ik ben in mijn eigen kamer. Ik kijk om me heen, maar Louis is er niet. Is hij naar zijn eigen huis gegaan?

Ik draai me op mijn zij en zie een paracetamol met een glas water op mijn nachtkastje. Langzaam kom ik omhoog en neem de paracetamol in. 

Ik merk op dat ik in de bikini van Louis' moeder heb geslapen. Ik heb wel een shirt van Louis eroverheen aan. Ik ga rustig zitten en sta dan op. 

Ik loop naar mijn badkamer en maak snel mijn gezicht schoon. Afwezig staar ik even naar mijn eigen spiegelbeeld. Ik heb zo'n hoofdpijn...

Ik denk dat ik blij mag zijn dat ik mezelf niet in coma gezopen heb..

Langzaam trek ik Louis' shirt uit en maak ik de top van de bikini los en trek ik ook het slipje uit. Dan stap ik onder de douche. 

Terwijl ik mijn haar was, probeer ik herinneringen op te halen van gisteren, maar ik weet het echt niet meer. Het enige wat nog enigszins helder is, is dat we samen een nummer van The Beatles hebben gezongen.

Ik was snel mijn lichaam en stap dan onder de warme straal vandaan. Ik pak de meest comfortabele outfit uit mijn klas en trek het langzaam aan.

Ik zet ook een zonnebril op en loop naar het balkon voor wat frisse lucht.

Ik ga zitten op de tuinbank en kijk naar de heldere lucht. Het wordt wel al wat kouder. Je kunt voelen dat de winter eraan komt... 

Dan voel ik een hand op mijn schouder. Snel draai ik me om. 'Sorry, ik wilde je niet laten schrikken...' 'Maakt niet uit, Peggy. Wat is er?' 'Louis staat in de keuken. Hij is klaar om te vertrekken. Hij wilde weten of je al wakker was.' 

Zonder wat te zeggen sta ik op en haast ik me mijn kamer uit, de trap af en ren ik richting de keuken. Lou's haar hangt warrig voor zijn gezicht, maar het is duidelijk  dat hij minder last heeft van de kater dan ik.. 

'Goedemorgen, love', zijn stem is nog laag van het slapen. 'Hey Lou...' Ik druk een kus op zijn lippen en vraag: 'Ga je weg?' 'Ja. Ik ga sporten met Liam en Zayn..' 'Serieus? Met een kater?' 'Ik heb geen kater.' 

Ik knik ongelovig, 'Sure. Ga maar.' Hij knikt, geeft met een kus op mijn wang en loopt via de keukendeur naar buiten. 

Ik ga terug naar boven en plof neer op bed, terwijl ik mijn haar vast maak. Ik sluit kort mijn ogen, maar nog geen twee seconden later, krijg ik een berichtje.

JENNA

11:12
Hey sis! Is mama of papa thuis?

11:14
Nee. Alleen Peggy en ik.

11:18
Ik kom eraan! Ik wil de gezichten van ma en pa wel zien als ze erachter komen dat ik er weer ben!

11:18
Cause I'm back, bitchezzz!!!!

11:20
Moet je dat wel doen..? 

11:20
Eh..Lemme think..... Ja. CU❤

Het is een uur later en ik doe de deur open en Jenna en Dylan komen naar binnen gelopen. Achter hen staat Louis. Ik ben verbaasd dat hij mee kwam. Hij ging toch met de jongens sporten?

'Hoe gaat het?' vraag ik. 'Prima. Hoe laat komen ze thuis?' vraagt Jenna. 'Weet ik niet.' 'Oké. Ik ga even naar mijn kamer.' 'Eh, Jen...' 'Wat?' 'De muur tussen onze kamers is weggebroken en nu is jouw kamer een deel van mijn kamer...' 'Leuk, leuk! Dan ga ik naar onze kamer!'

Oh my God... Dit is niet de Jenna van twee jaar terug. Dit is een compleet ander persoon en ik weet niet of ik haar wel zo leuk leuk vind..

Ik voel een arm om mijn middel en kijk op naar Louis. 'What even is this situation?' vraagt hij zich hardop af. 'Ik weet niet eens of ik het wel wil weten', mompel ik zacht, 'Ben je nog wezen sporten?'

'Nee, toen ik thuis kwam bleef Jenna maar zeuren dat ik met ze mee moest, hier naartoe.' 'Ik snap sowieso niet zo goed wat ze hier nog doen..' 'Wachten tot mijn ouders thuis komen. Maar je weet nooit hoe lang dat nog kan duren', zucht Louis, terwijl we naar de woonkamer lopen.

We gaan samen op de bank zitten en ik kijk Louis aan. Hij ziet er vermoeid uit. 'Echt geen last van die kater?' 'Ugh, shut up', grinnikt hij, terwijl hij met zijn handen over zijn gezicht wrijft. 

'Wil je wat te drinken?' 'Doe maar een glas water..Hoewel bier het wondermiddel is, weet ik dat het niet handig is voor morgenochtend.'

Ik schud lachend mijn hoofd, terwijl ik opsta en naar de keuken loop. Jenna en Dylan komen net weer naar beneden en ik zie dat ze de woonkamer in gaan. 

Ik vul nog twee glazen en zet alles op een dienblad, waarna ik ermee terug loop naar de rest. 

Ik zet de glazen op tafel en ga weer naast Louis op de bank zitten. Jenna kijkt op haar telefoon en Dylan staart naar zijn schoenen.

'Hoe lang zijn jullie van plan om hier te blijven?' vraag ik dan maar. 'Geen idee. Tot ze thuiskomen', zucht Dylan, terwijl hij opkijkt. Ik knik. 

'Waar zijn jullie eigenlijk geweest?' 'Voornamelijk Amerika. Ook even in Afrika, maar dat was het niet voor ons.' 'Oké. Hoe ben je erachter gekomen dat je Louis' broer bent en niet-'

'Een brief van Johannah lag op de kamer van mijn moeder. Ze waren niet thuis en ik dacht als verrassing het hele huis op de ruimen..Kom je daarachter', zucht hij.

Ik knik begripvol en ga een stukje naar achteren zitten.