Hold Me Like A Paperweight✓

~ 21 ~

{Gepubliceerd op 26 november 2018}

POV Selena:

Oh God, ik voel het al, ik heb een kater... Ik zucht en draai me om en ga tegen Louis aan liggen. Wat is er gisteren ook al weer gebeurd? Ik was naar een feestje... Alles en iedereen was rood.

Louis. Abby. 

Hun lippen. 

Ineens komen alle herinneringen weer naar boven. Ik open mijn ogen en zie dat ik niet tegen Louis, maar tegen Liam aan lig.

Snel draai ik me op mijn rug. Als ik opkijk, zie ik dat hij ook wakker is. Hij glimlacht verdrietig. 'Gaat het?' vraag ik aan hem. Hij haalt zijn schouders op. Ineens gaat mijn telefoon. Ik kijk en zie dat het Taylor is. Ik neem op.

'Babe, je was gisteravond opeens weg.. Gaat het goed?' vraagt ze. 'Nee, niet echt', snauw ik.

'Oh God..Wat is er gebeurd? Heeft het met Louis te maken?' 'Over hem wil ik nooit meer praten', zeg ik geïrriteerd en ik hang op.

'Ze weet het niet, misschien moet je...' begin Liam. Maar ik gooi een kussen naar zijn hoofd en zeg: 'Shut the fuck up.' Boos loop ik naar de badkamer. 

In de spiegel zie ik dat ik mijn make-up er niet af heb gehaald, gisteren. Ik zucht, terwijl ik mijn gezicht schoonmaak met een doekje. Ik wil net onder de douche stappen als de deur open vliegt. 'Damn!' gil ik geschrokken. 

Liam staat stil in de deuropening en zegt: 'Er staat iemand voor de deur.' Snel sla ik een handdoek om me heen. 'Jesus, ga weg! Doe open, I don't care!' 'Maar het is-' 'Ik zei; I. Don't. Care!' sis ik, 'Ga weg!' Eindelijk draait hij zich om en loopt mijn badkamer uit. Ik moet echt leren om die deur op slot te doen..

Als ik mijn natte haar uit mijn handdoek haal, komt ineens Louis mijn kamer binnen. 'What the fuck doe jij hier?' Kwaad sla ik mijn armen over elkaar. 

'Sorry, wat? Liam deed ook al zo bot. En wat doet hij hier?' 'Oh we zagen jou en Abby zoenen en zijn gisteravond samen naar mijn huis gegaan', zeg ik terwijl ik mijn armen over elkaar sla. 

Louis slaat zijn handen voor zijn gezicht. 'Allereerst, ik was fucking dronken, ten tweede duwde ik haar gelijk van me af zodra mijn slome kop realiseerde wat ik deed. En wat deed jij daar? Je ging toch niet? En dat gedoe met het bos met Abby? Toen vertrouwde je me ook.' 

Liam kijkt Louis met grote ogen aan, 'Wat?' 'Later', zegt Louis. Liam knikt verward. Ik zeg, 'Het zag er niet uit alsof je wilde stoppen. Vorige keer heb ik besloten je te vertrouwen. Maar nu- ik weet het niet. Ik ben er klaar mee, Lou. Je weet wat Jeremy me heeft aangedaan. Je beloofde me-' 

Louis kijkt me smekend aan en zegt: 'Het spijt me, ik was dronken en-' 'Word dan niet dronken! Je kan niet bij alles wat je doet alcohol de schuld geven. Alcohol is geen excuus, Louis. En ga mijn huis uit. Nu.' 'Nee.' 'Liam!' huil ik, 'Stuur hem alsjeblieft weg... Ik word gek.'

'Je hoort haar. Wegwezen', zegt hij zacht tegen Louis. Maar Louis blijft staan. En dat had hij beter niet kunnen doen. Liam stompt hem hard tussen zijn ribben. 

Louis probeert terug te slaan, maar zijn armen zijn te kort en zijn gezicht vertrekt van de pijn. Liam haalt nog een keer uit en raakt zijn zij. Precies op de plek waar zijn wond zit. 'Kijk uit!' roep ik wanneer ik zie dat het witte shirt van Louis rood wordt. 

Lou kreunt en maakt een raar geluid. 

'Liam! Stop, hij bloedt! Zijn brandwond! Li, alsjeblieft, hou op!' zeg ik in paniek. Ik zie Louis' ogen wegrollen en hij valt achteruit op de grond. Ik ren naar hem toe en duw hem net op tijd opzij. Anders had zijn hoofd een behoorlijke klap gemaakt tegen mijn bureau. 

'Lou! Louis, word wakker!' Ik schud hem door elkaar en kijk bang naar Liam. 'God, sorry...' zegt hij terwijl hij zijn mobiel pakt. 'Wat doe je?' vraag ik. 'Ambulance', zegt hij, terwijl hij de telefoon naar zijn oor brengt.

'Hij is flauwgevallen nadat hij een stomp op een van zijn brandwonden kreeg... Well, ik, eigenlijk. Hij ging vreemd met mijn vriendin, terwijl hij iets heeft met een vriendin van mij... Ja, ik weet dat ik dat niet had moeten doen..Nee... Oké..Ja, hij is nog steeds buiten bewustzijn...' 

Als na vijftien minuten de ambulance eindelijk voor mijn huis stopt, wordt Louis net weer wakker. Hij knippert vaag met zijn ogen. Als hij Liam ziet, kijkt hij bang. 

Ik heb hem nooit bang naar zijn vrienden zien kijken. Het was eerder andersom. 'Sorry, man. Was echt niet de bedoeling, lad...' zegt Liam. Louis knikt, om aan te geven dat het oké is.

 'Hij is wakker', zeg ik, terwijl de ambulancemensen mijn kamer in komen. 

'Nou, zorg dat de wond niet weer opengaat en als ik jou was, zal niet meer vechten. Of vreemdgaan', zegt Elly, de zuster. Ze geeft  me een knipoog, terwijl ze mijn kamer verlaat. 'Komt goed', zegt Louis met een zwakke glimlach. Hij neemt de paracetamol met wat water in. 

'Selena...' begint Louis. 'Wat?' 'Ik probeerde haar echt van me af te duwen. Ik zou dit Liam of jou nooit aan doen. Ik meen het echt...' Ik zie tranen in zijn ogen opwellen. En ik kan er niet tegen. Ik begin ook te huilen. 

Als Liam de kamer binnen komt, zie ik ook een traan over zijn wang lopen. 'Dit blijft tussen ons...' snikt Liam. Lou knikt hevig. 

'Zeker', zeg ik. Niemand hoeft dit te weten. Ik geef Louis voorzichtig een kus op zijn lippen en geef de jongens dan een knuffel. Dan zeg ik: 'Oh, en Liam? Ik zal het uitmaken met Abby als ik jou was.. She's just a manipulative bitch.'

'Ja, maar eerst ben ik iets veel beters met die bitch van plan', grijnst hij, 'Maar dan heb ik wel jullie hulp en..misschien ook wel toestemming voor nodig.'