Hold Me Like A Paperweight✓

~ 10 ~

{Gepubliceerd op 26 november 2018}

POV Selena:

Met een zware rugtas, uitgelopen make-up en mijn haar nog in de war ren ik de school binnen. De bel is tien minuten geleden gegaan. Ik ben nu toch al te laat, dus loop ik wat rustiger richting de wc's. 

Voor de spiegel haal ik een borstel door mijn haar. In het voorvak van mijn tas heb ik nog een elastiekje en ik doe mijn haar snel in een staart. Prima.

Nu nog die make-up... Ik pak een tissue uit mijn tas en maak hem nat onder de kraan. Na een kwartier heb ik eindelijk de make-up weg gekregen, maar mijn ogen zijn nu helemaal rood. 

Zal Louis al op school zijn? 

We hebben het gisteren behoorlijk laat gemaakt. We hebben lang zitten praten, zoenen. Daarna zijn we nog even de stad in gegaan. 

Ik kwam pas rond 02.00 uur thuis en mijn vader was woedend.. Ik dacht niet dat mijn vader nog wakker zou zijn. Ik ben huilend, met mijn kleren nog aan, naar bed gegaan. 

Toen ik vanmorgen wakker werd heb ik niet eens de moeite genomen om andere kleren aan te trekken. En nu zit ik hier, op de grond van de wc's op school. Ik voel mijn telefoon in mijn zak trillen, maar ik neem niet op. Laat ook maar zitten. Het boeit me even helemaal niks.

De deur van de wc vliegt open en snel ga ik op mijn hurken zitten en doe alsof ik iets zoek in mijn tas. Als de meiden weer weg zijn ga ik snel een hokje in. Misschien moet ik mijn vader maar even terugbellen... 

Maar als ik op mijn telefoon kijk zie ik dat mijn vader me niet heeft gebeld. Ik heb dertig gemiste berichtjes en ik ben vijf keer gebeld door Louis. 

'Shit...' mompel ik. Snel bel ik hem terug. 'Selena?' 'Ja! Sorry dat ik niet opnam, ik dacht dat je mijn vader-' 'Kom, snel! Alsjeblieft ik heb je nodig!' Er klinkt paniek in zijn stem. 'Wat? Waar ben je?'

'Niet ophangen..Please.' 'Wat is er aan de hand?' 'Ik weet niet- Ik ben..Kom alsjeblieft...' 'Wat is er dan?' 'Ik stuur je m'n locatie.' 'Oké...Ik ben onderweg!' 

Ik stap in mijn auto. Ik kijk via WhatsApp waar Louis is. Is hij nou in het bos?

Ik rij naar het bos en ren tussen de bomen door totdat ik hem heb gevonden. Hij loop heen en weer met zijn handen in zijn haar. 

'Wat is er aan de hand?' vraag ik ongerust. Hij slikt en er staan tranen in zijn ogen. 'Ik weet het niet meer.. Er was alcohol en ik werd hier wakker en-' 'Oh my God, kom hier.' Ik loop naar hem toe en sla mijn armen om hem heen. 

Hij verstopt zijn gezicht in mijn nek en houdt me stevig vast, terwijl zijn lichaam tegen dat van mij schokt. Ik haal mijn hand door zijn haar en druk een kus op zijn slaap. 'Het komt goed, oké?' fluister ik, 'Kom, ik breng je thuis.' 

Hij knikt en langzaam trekt hij zich uit de knuffel. Ik pak zijn hand vast en samen lopen we in stilte naar mijn auto. Ik ga achter het stuur zitten, terwijl Louis naast mij neerploft. 

Zijn haar zit in de war, hij heeft een wazige blik in zijn ogen. Ik blijft steeds zijn hoofd schudden. 'Lou...' begin ik, maar hij schudt zijn hoofd. 'Ik weet niet wat er gebeurd is... Ik weet alleen nog dat ik alcohol op had en ik werd hier wakker.. Ik weet niet eens meer waarom ik heb gedronken. Of waar..' 

Ik kijk hem kort aan en leg mijn hand op zijn been. 'Het komt goed, Lou. Ik ben er voor je. Oké?' 'Dank je, love.' Ik glimlach naar hem en parkeer mijn auto voor Louis' huis. 'Is er iemand thuis?' vraag ik, waarna hij zijn hoofd schudt. 

We gaan naar binnen en samen lopen we naar boven. 'Ga douchen, ik wacht hier.' Ik plof neer op zijn bed en Louis knikt, waarna hij een joggingsbroek en een sweater uit zijn kast pakt. 'Love, jij hebt ook een zware nacht gehad, zo te zien... Als je wil, kun je je opfrissen in Lotties kamer.' 'Thanks.' 'Hier, heb je een trui en je kan een broek van Lottie pakken.' 'Thanks, Lou.'

Ik ga de badkamer in die Louis me aanwijst en zet de douche aan. Ik trek mijn kleding uit en stap onder de douche, waar ik mezelf grondig was. 

Ik vraag me nu wel af wat er nou gebeurd is met Louis. Je wordt niet zomaar wakker midden in een bos,met alleen alcohol als herinnering. 

Misschien komen de herinneringen weer terug over een paar, of een paar dagen. Ik stap onder de straal vandaan en trek de trui van Louis aan en een broek van Lottie.  Ook gebruik ik wat van haar mascara, zodat ik er toch een beetje verzorgd uit zie.

Wanneer we weer op school aankomen, lopen we allebei naar een ander lokaal. Ik heb nu Spaans en ga naast Ashley zitten. 'Hey', zeg ik, terwijl ik mijn tas op de tafel gooi. 

'Hey girl. Waar was je?' 'Louis had een probleem', zeg ik zacht, 'Maar het is weer opgelost.' Ashley fronst haar wenkbrauwen, maar haalt dan haar schouders op, 'Oké.'

Achter me hoor ik mensen fluisteren. Iemand zegt: 'Waarom was zij vanmorgen niet op school?' 'Volgens Abby was ze in het bos bij een jongen!' 'Wat zullen ze gedaan hebben?'

'Biologie en scheikunde in één!' giechelt weer iemand anders. 'Waarom zou een jongen haar willen, als ze mij kunnen krijgen?' Ik herken Abby's stem. Louis' ex. Liams vriendin, sinds een paar weken.

Ashley kijkt me met een verdrietige blik aan en  ik haal mijn schouders op; er is niks aan te doen. 

Ze beginnen hard te lachen. Maar ik moet mijn best doen om niet in tranen uit te barsten... 

De rest van de dag zit ik op scheikunde te wachten. Als eindelijk de bel gaat, ren ik bijna naar het lokaal. Ik ga achterin het lokaal zitten. 

Op de tafel naast mij gooi ik m'n tas zodat niemand naast me komt zitten. 

Wanneer hij het lokaal in komt, loopt hij naar me toe en drukt hij zijn lippen tegen die van mij. Ik voel de rest van de klas naar ons kijken, maar het maakt me niet zo veel uit. 'Thank God, you're here..I missed you', zeg ik zacht.