The Last Snape

Hoofdstuk 45: Gefragmenteerd

(A/N): laten we het nieuwe jaar inluiden met een gloednieuw hoofdstuk!! Gelukkig nieuwjaar iedereen!!!

Xx
SweetLoveWriter

'Je had gezegd dat je het niet zou doen!'

Severus slaat het boek op de tafel en staart zijn broer recht aan, die kijkt terug zonder te knipperen.

'Ik wil niet mijn leven bij oom George blijven werken, Sev, dat weet je.'

Severus schudt niet begrijpend zijn hoofd.

'Maar waarom dan Hogwarts? Je weet wie daar rondloopt!'

Fred buigt zich naar Severus toe, zijn ogen schieten vuur.

'Ik doe wat ik wil. En al kom ik haar tegen Sev, al bouw ik een band met haar op. Ze is een deel van onze familie - '

'Nee Fred, dat is ze niet!'

Fred leunt terug en maakt een wegwerpgebaar naar zijn broertje op de bank.

'Je bent blind voor wat haar vader heeft gedaan - '

'Zij heeft niets misdaan. En dat jij je niet om haar bekommerd betekend niet dat ik me geen zorgen maak over het feit dat ze vermist is!'

Fred valt stil en blijft nog even nahijgen. Severus's gezicht is ondertussen minder hard en streng geworden.

'Vermist?'

Fred knikt.

'Ja, ze is al een week niet meer gezien, en niemand weet waar ze naartoe is.'

'Professor, dit kan toch niet zomaar, waar is Layla naartoe?'

Albus kijkt zijn professor Herbology vol verontwaarding aan. Die leek het zich niet te interesseren dat zijn dochter van de aardbodem verdwenen leek te zijn.

'Dat is voor u een vraag en voor mij een weet meneer Potter...'

Zowel professor Longbottom en Albus kijken op en zien onmiddellijk headmistress McGonagall in de deuropening van de kas staan. Ze kijkt de student strak aan.

'En dat is alles wat u ervan hoeft te weten.'

Albus wil protesteren, maar McGonagall's blik legt hem het zwijgen op en hij verlaat zonder nog een woord te zeggen de kas. Maar vlak daarbuiten blijft hij staan en draait hij zich om. Hij ziet door de planten heen zijn professor en headmistress staan en ziet een rol perkament van de een naar de ander gaan. Neville blijft ernaar staren, leest het door en legt het dan op zijn bureau. Voordat Albus echter zou kunnen doorkrijgen wat er op het perkament stond, ziet hij professor McGonagall Neville gedag zeggen en omdraaien. En pakt de band van zijn tas vast en loopt snel weg, voordat de headmistress hem kan zien.

Layla pakt haar boek erbij en bladert het door. Haar veer gaat zonder dat ze er aandacht aan besteedt naar het inktpotje toe en ze doopt hem erin. Haar ogen gaan over de pagina heen en dan focust ze zich weer op het perkament en de veer met inkt. Omringt door boeken voelde ze zich het meeste thuis, kreeg ze weer een beetje rust.

Lieve Hannah,

Nog altijd geen nieuws van Layla. Ze blijft wel haar huiswerk naar McGonagall sturen, maar ze laat geen locatie los.
Ik denk dat Minerva meer weet, maar ze verteld me niets.
Ik kan er niet tegen, Hannah, ze is mijn dochter, ik hoor te weten waar ze is, ze horen mij toch als eerste te vertellen hoe het met haar gaat als ze haar vinden. Maar niemand die iets zegt, ik word er gestoord van. Ik kan me niet eens meer goed focussen op mijn lessen, dat is me nog nooit gebeurd. Ik maak me zorgen lieverd, zoveel zorgen.