The Last Snape

Hoofdstuk 24: Vergeving en boeken

Het jaar was voorbij gekropen, maar na maanden van ploeteren, haar verjaardag vieren in een kas, alleen zitten en studeren was het nu eindelijk voorbij. Layla kon niet wachten om weer naar huis te gaan, ze kon niet wachten om weer bij Lizzy te zijn, dan had ze tenminste iemand om tegen te praten. Layla stopt haar laatste boek in haar tas en pakt dan haar wand van haar nachtkastje. Ze zwaait er een keer mee en haar Trunk, die al dicht zat, springt weer open. Ze kijkt nog een keer om zich heen en als ze ziet dat ze alleen is, duwt ze voorzichtig het gordijn om haar bed weg.

'Kom maar Nagini.'

Langzaam kronkelt Nagini uit het bed en op de arm die Layla had uitgestoken, als ze helemaal op Layla's schouders ligt, blijft die even staan. Nagini legt haar kop dicht bij Layla's hoofd en blijft daar liggen.

'Kop op meisssje, het komt allemaal wel goed.'

Layla kijkt Nagini aan.

'Misschien, als alles goed gaat met Lizzy wel.'

Layla kijkt naar de grond.

'En Albusss en Ssscorpiusss dan?'

Layla glimlacht zwak, maar dan schudt ze haar hoofd.

'Ik kan niet meer met hen omgaan. Mijn beste vrienden, maar als ik met ze praat dan zie ik ze helemaal nooit meer.'

Nagini kijkt Layla recht aan.

'Omdat hij je dan naar Beauxbattonsss ssstuurt?'

Layla knikt.

'Je bent bang geworden meisssje, ik dacht dat het wel over zou gaan. Maar je bent al een jaar zo, zo ken ik niet.'

Layla lacht zacht en kijkt Nagini aan, dan worden de tranen in haar ogen zichtbaar.

'Dat zei Albus ook al tegen me, aan het begin van het jaar. Maar ik kan het niet helpen.'

Nagini blijft even kijken, maar dan kronkelt ze langzaam door naar Layla's arm, die begrijpt de hint en steekt haar arm uit zodat Nagini in haar Trunk kan gaan liggen. De slang krult zich op tussen alle kleren en boeken om haar heen, de veren en potjes inkt met gemak ontwijkend. Layla glimlacht naar haar slang en wil de Trunks sluiten, maar Nagini houdt haar tegen.

'Nog een ding meisssje.'

Layla kijkt Nagini aan en knikt dan.

'Als je vader je niet meer naar een andere ssschool zou sssturen, zou je dan...'

Layla knikt voordat Nagini de zin af kan maken.

'Natuurlijk zou ik dan weer met Albus en Scorpius omgaan, ze zijn mijn beste vrienden en de enigen die mij begrijpen. Ik wil er voor hen zijn, voor Scorpius.'

Ze draait zich om, plotseling boos.

'Door papa heb ik de begrafenis van zijn moeder gemist. Zijn moeder Nagini, ik vraag me af wie mijn moeder zou kunnen zijn en hij verliest zijn moeder. En ik, als een of andere slechte vriend, ben er niet eens voor hem.'

Ze draait zich weer terug, de tranen branden in haar ogen en de eerste rolt al over haar wangen.

'Maar ik zie nog liever op afstand dat het goed met ze gaat dan ze helemaal niet meer zien Nagini.'

Nagini knikt.

'Ik sssnap het Layla.'

Layla wil opnieuw de Trunk dichtdoen, als haar oog valt op het boekje wat vlak naast Nagini ligt. Het boekje wat ze vond in haar tas in de bibliotheek. Ze loopt naar de Trunk en onder toeziend oog van Nagini pakt ze het boekje eruit. Het was haar enige communicatiemiddel met een ander, en ze wist niet eens wie het was. Dagelijks had ze in het boekje geschreven, ooit duurde het even voordat ze antwoord kreeg, maar ze kreeg tenminste altijd antwoord.