The Last Snape

Hoofdstuk 28: School Ball

Het was een week later, en Layla maakte zich klaar voor een avond van dansen en plezier hebben met haar beste vrienden. Alle meiden om haar heen waren zich al uren aan het optutten en zorgden ervoor dat hun haren en make-up het allerbeste zaten, iets waar ze elkaar heel graag mee hielpen. Iedereen behalve Layla, maar dat maakte haar niet uit, ze kijkt naar de jurk op haar bed, een lange, kanten jurk tot op de grond, bezet hier en daar met zilveren steentjes, maar verder helemaal zwart. Ze had hem een paar dagen eerder gekocht met Scorpius en Albus in Hogsmeade, haar vader had misachtend toegekeken hoe ze vertrokken, maar Layla kon het niets meer schelen wat haar vader dacht over haar vrienden. Ze waren met zijn drieën naar de winkels gegaan, op zoek naar dress robes voor de jongens en een jurk voor Layla. De dress robes waren snel gevonden en al snel zaten de twee jongens in een winkel gevuld met jurken. Layla had wel tientallen jurken geprobeerd, in allerlei kleuren, maar geen enkele had haar echt gepast. Toen ze bijna alle moed waren verloren, hadden ze nog een laatste ronde gelopen en waren nu ook tussen de zwarte jurken gaan kijken, een plaats waar ze eigenlijk onbewust nog niet waren geweest. Scorpius en Layla's blikken hadden elkaar gekruist toen Layla de jurk in het rek had zien hangen. Zonder te twijfelen hadden ze de jurk aangepakt en even had Albus er verbaasd naar gekeken. Hij wist dat Layla haar jas weliswaar zwart had gemaakt in de vakantie en dat ze sinds kort ook een nieuwe zwarte mantel had die haar jas had vervangen, maar hij had nog niet door dat Layla zoveel van de donkere kleur was gaan houden. Ook nu had ze haar mantel om, iets waar Scorpius om glimlachte, al wist Albus niet precies waarom. Layla was in het hokje verdwenen en toen ze naar buiten was gekomen waren beide jongens bijna van hun stoel gevallen van verbazing.

'L?'

Layla was in de lach geschoten, maar had daarna zichzelf in de spiegel bekeken.

'Staat je goed L...'

Layla had zich omgedraaid en Scorpius recht aangekeken.

'...al dat zwart.'

Layla had naar hem geglimlacht en Scorpius had instemmend geknikt. Ook hij was vrolijker geworden sinds alle avonturen die de jongens hadden meegemaakt, zijn relatie met zijn vader liep steeds soepeler en dat merkte Layla en Albus aan alles. Ook al zat hij nu nog meer achter Rose aan dan ooit, hij was zo vrolijk dat geen van zijn vrienden hem tegen durfde te houden. Layla's blik was op Albus gevallen, die haar met open mond aan zat te kijken.

'Al, mond dicht, het tocht.'

Albus had meteen beschaamd zijn mond gesloten, maar in zijn gedachten ging hij naar zijn oom, George, die kon ook altijd van dat soort flauwe opmerkingen maken, al was het volgens hem altijd zijn tweelingbroer Fred geweest die het beste was in de flauwste opmerkingen maken. Albus had zijn oom Fred nooit gekend, hij was overleden in de Second Wizarding War, waardoor hij zijn twee zoons achterliet, Albus' favoriete neven, Fred en Severus. Albus glimlacht even en focust zich dan ook weer glimlachend op Layla.

'Staat je heel goed L.'

Layla had geglimlacht en had zich omgedraaid naar het hokje.

'Deze wordt het dan, het begin van een nieuwe ik.'

Ze had nog een blik op de spiegel geworpen, het spiegelbeeld stond haar meer aan dan ooit, een lange zwarte jurk, het was niet nodig dat er zoveel steentjes op zaten, maar de kleur was perfect. Layla glimlacht en tilt de jurk op, ze had er elk vrij moment naar gekeken, simpelweg omdat ze er zo blij mee was. Ze had voor zichzelf al besloten wat dit zou betekenen, er zouden meer jurken komen, en over het algemeen meer zwart in haar kledingkast, een mooi voornemen, al zei ze het zelf. Ze kijkt stiekem om zich heen, naar de meiden om haar heen. Heel veel van hen hadden een groene jurk aan, om hun House te laten zien, iets waar Slytherins heel erg mee bezig waren, gezien het House vlak na de Second Wizarding War nog even was afgeschaft, totdat het plotseling weer teruggekeerd was een jaar later, ondanks dat veel niet wisten waarom, had dit alle Slytherins nog bewuster gemaakt van het feit dat ze trots mochten zijn op hun House en dit mochten tonen aan iedereen. Layla kijkt weer naar haar eigen jurk en dan naar Nagini, die ook op het bed ligt, een klein stukje van de jurk vandaan.