The Last Snape

Hoofdstuk 64 : Terugkomst na Kerstmis

De kassen van Hogwarts waren Neville's favoriete plek, zelfs toen de oude kassen er nog stonden. Nadat de oorlog ze verwoest had, had hij ze met professor Sprout weer opgebouwd, en nu waren ze nog mooier dan voorheen. De tuinen met de stromende rivier erdoorheen, gegraven als zijtak van de rivier uit de Forbidden Forest, maakte de plek nog mooier. Als Neville door de ramen, tussen de takken door, naar buiten kijkt, ziet hij dat de leerlingen van Hogwarts ook langzaam weer terug begonnen te keren. Velen gebruikten de tuinen als een rustige plek om buiten te zitten, omringt door bloemen, planten en kleine dieren die de tuin hun thuis noemden. Layla en Lizzy zouden zich ondertussen wel bij hun vrienden aan het voegen zijn, denkt hij terwijl hij een gieter door te kas heen laat zweven van de ene naar de andere plant die zijn aandacht nodig had. De meiden hadden de laatste week van de vakantie doorgebracht in een appartement niet ver weg, in de buurt van Loch Ness. Daar hadden ze ook Layla's 16e verjaardag gevierd. Het feit dat Neville op Kerstavond met de meiden was vertrokken uit de woning boven de Leaky Cauldron leek hen minder te doen dan hem, maar hij had zijn dochters dan ook alle ruimte gegeven om ermee om te gaan zoals zij dat wilden. Lizzy had veel tijd in de lucht rondgebracht, oefenend voor haar wedstrijden Quidditch die weer hervat zouden worden als de ergste vorst voorbij was. Layla had Neville niet verwacht te zien, wetende dat ze zich altijd opsloot in haar kamer tijdens de vakanties en er enkel uit kwam als ze eten, drinken of nieuwe ingredienten voor haar Potions nodig had of een veer had gebroken. Hij had dan ook vreemd opgekeken toen Layla plotseling met al haar spullen aan de eetkamertafel in hun tijdelijke verblijfplaats was verschenen. Het kleine vuurtje brandend, de cauldron op de tafel en omringt door ingredienten en glazen flesjes. Neville had de lunch voorbereid terwijl Layla nog geen drie meter van hem vandaan bezig was geweest. Allebei stil, maar wetende dat de ander in de buurt was geweest. Even was hij bang geweest dat het eenmalig was, maar de dag erna was ze weer terug, met nieuwe flesjes, andere ingredienten en meerdere boeken die ook voor Ancient Studies en Arithmancy waren geweest. 

"Pap?"

Neville had opgekeken van het ontbijt wat op dat moment bijna helemaal klaar was. Als hij zich omdraait ziet hij dat Layla's ogen gericht zijn op haar boek. Hij kan zijn ogen echter niet van haar afhouden, draait zich om en leunt tegen de aanrecht aan.

"Wat is er, Layla?"

Nog steeds keek ze niet op van haar boek. Neville bestudeerde dus maar alles wat op de eetkamertafel was komen liggen. Hij herkende de verschillende kruiden en gestampte erumpent horn en concludeerde al snel dat Layla bezig was met een Tonic for Trace Detection. 

"Gaan we ooit nog terug naar Hannah?"

Neville's ogen gingen over de boeken op de tafel terwijl hij de woorden tot zich door liet dringen. Hij had er wel over nagedacht om terug te gaan naar de Leaky Cauldron, zeker op Eerste Kerstdag. Maar hoe meer dagen er voorbij gingen, des te minder hij dat als een logische stap zag. 

"Ik denk het niet, Layla..."

Zijn blik bleef hangen op een boek A History of Magic. Het was zijn oude kopie, die Layla van hem had gekregen zodra ze op Hogwarts was begonnen. Iets aan het boek trok zijn aandacht, al wist hij niet meteen wat.

"Hannah en ik zijn teveel uit elkaar gegroeid ben ik bang."

Nog altijd zoekend naar wat zijn aandacht nu precies had getrokken, bleef Neville naar het boek kijken, zelfs toen hij merkte dat zijn gesprek met Layla niet meer verder leek te gaan en ze weer helemaal in het boek voor haar was gedoken. Het moment dat hij het had gezien kan Neville zich nu, in de kassen uitkijkend over Hogwarts, nog steeds herinneren alsof hij het op dat moment weer opnieuw ziet. De donkere haren, de donkere ogen, en de naam onder de foto. Het was verfrommeld geweest, waarschijnlijk door jarenlang te zijn verplaatst van boek naar boek en plaats naar plaats. Maar dan nog was het gezicht van Lily-Anne Snape onmiddellijk te herkennen geweest. Neville kijkt nog steeds uit over de tuin, met de gieter van plant naar plant zwevend als hij ineens een ander geluid hoort. Vlugge voetstappen op het grind doen hem opkijken en als Fred de kas in stapt, is de gieter weer bij Neville, die hem in zijn hand heeft laten landen.