The Last Snape

Hoofdstuk 23: Een boekje in de bibliotheek

Een paar maanden later, en veel beter ging het niet. Layla zit alleen in de bibliotheek met haar neus in de boeken. Albus en Scorpius leken weer heel close te zijn, Scorpius kon tenminste weer een beetje lachen, waar Layla blij mee was. Maar elke keer als ze elkaar tegenkwamen, keek ze weg, nog altijd bang dat haar vader haar zou zien. Haar hoofd schiet omhoog en ze kijkt rond, niemand te zien. Bij de gedachte aan haar vader keek ze altijd een extra keer om, om maar zeker te weten dat hij niet in de buurt was. Dan komt ze toch overeind en laat haar boeken en perkament even liggen, ze loopt naar een boekenkast toe en gaat op een opstapje staan. Met een zachte vinger gaat ze langs de boeken af, totdat ze vindt wat ze zocht en pakt het boek uit de kast. Ze loopt terug naar de tafel, die helemaal vol lag met haar spullen, en pakt ondertussen haar wand. Met een zwaai ervan slaan alle boeken tegelijkertijd dicht en gaan netjes op stapeltjes liggen. Het perkament rolt zichzelf op en gaat ernaast liggen. Layla legt met een glimlach het boek wat ze net had gepakt legt ze op de tafel neer, en ze pakt haar tas van de grond. De boeken worden er met behulp van haar wand netjes in gedaan, waarna ook het perkament in een voorvak wordt gestopt. Maar dan valt Layla's oog op iets wat ze nog nooit eerder had gezien. Een bruin, klein notitieboekje waarop staat: Property of Layla Longbottom. Verbaasd legt Layla haar wand neer en pakt ze het boekje voorzichtig uit haar tas. Ze ploft op haar stoel, het boek op de hoek van de tafel is ze helemaal vergeten. Ze bekijkt het boekje van alle kanten en opent het tenslotte op de eerste pagina, waar ook iets geschreven staat.

Notitieboek van Layla Longbottom. En van niemand anders. Dus ben je niet Layla, ophoepelen. Ben je wel Layla, hallo. Hierin mag je alles schrijven Layla, alles wat je dwarszit. Liefs, een onbekende.

Layla blijft even naar de pagina staren, maar dan pakt ze haar veer en inkt, ze slaat de pagina om en doopt voorzichtig de punt van de veer in de inkt. Dan begint ze te schrijven op het papier.

Waarom haat papa me zo? Eerst die re-sorting, en dan zeggen dat als ik omga met Albus en Scorpius dat hij me dan naar Beauxbatons zal sturen... Ik ben zo bang dat hij het echt zal doen, ik durf Albus en Scorpius bijna niet meer aan te kijken, bang dat papa het ziet. Maar ondertussen ben ik wel alleen, niemand die er voor mij is. Papa komt me niet opzoeken, gelukkig maar, maar daardoor heb ik helemaal niemand. En Ananda, ik weet niet wat ik met haar aanmoet en...

Dan verschijnt er plotseling een andere tekst in beeld op de andere pagina, in een ander handschrift dan dat van Layla, met grote ogen kijkt ze er naar.

Rustig rustig rustig, een tegelijkertijd!! Ik kan je niet bijhouden!!!

Layla kijkt nog even, maar dan gaat haar veer weer naar haar inktpot en begint ze iets lager weer te schrijven, de pagina is al bijna vol, maar er paste nog wel iets bij.

Oh, sorry, ik wist niet dat er iemand mee las die antwoord gaf...

Even gebeurd er niets en staart Layla naar de pagina waar eerder het andere handschrift verscheen, wat er nu nog steeds staat.

Ja, dat had ik er niet bij geschreven. Maar ik wil wel luisteren, als je rustig aan blijft doen.

Layla glimlacht en knikt, terwijl ze weet dat de ander, wie dat ook mag zijn, haar niet ziet.

Oké, een, mijn vader, hij heeft me in een ander house willen stoppen en... wacht, je weet wat een House is?

Langzaam verschijnt het andere handschrift weer.

Ja hoor, ik zit ook op Hogwarts.

Layla knikt opnieuw, maar dan begint ze weer te schrijven.

Nou, papa heeft me dus willen laten re-sorten, maar dat is hem niet gelukt en nu dreigt ie me van school te halen als ik nog omga met mijn beste vrienden Albus en Scorpius.