The Last Snape

Hoofdstuk 38: On the Platform

Op 1 september kwam iedereen weer samen op Platform 9 3/4. Ananda kwam rechtstreeks van de Knight bus, waar ze het heel erg naar haar zin had en ook het liefste niet meer weg wilde. Albus met nieuwe moed na zijn 4e jaar, misschien dat hij dit jaar meer geluk zou hebben, hij had een groeispurt gehad en liep rond met zijn handen diep in zijn donkerblauwe baseball jas, een kledingstuk waar hij sinds de zomer niet meer zonder kon in zijn muggle kleding. Lizzy had haar lange donkerblonde haren een paar dagen geleden afgeknipt en liep nu trots over het platform, naast haar zus, die veel minder kleur in haar kleren had, waardoor ze allebei heel erg opvielen. De laatste dagen van de vakantie was de sfeer wat meer teruggekomen in de familie Longbottom na de begrafenis van Frank en Alice, ondanks dat die gezelligheid voornamelijk kwam door Lizzy en Layla, die samen heel erg hun best deden om het Neville zoveel mogelijk naar zijn zin te maken. Neville volgt achter zijn dochters, alleen, Hannah was in the Leaky Cauldron, waar ze al dienst aan het draaien was en ze niet vond dat ze het kon maken om even weg te gaan om haar man en dochters af te zetten op de trein naar Hogwarts. Lizzy knuffelt haar zus gedag voor ze zich bij haar vriendinnen voegt die wat verder weg stonden en Layla voegt zich bij Albus en Ananda die samen stonden te praten. Ze geeft hen beide een knuffel, een begroeting die ze allemaal hadden overgenomen door toedoen van Lizzy.

'Dus, wat wordt het dit jaar?'

Het was een vraag die ze elkaar altijd stelden bovenaan brieven die ze gedurende de zomer schreven, en elke keer gaven ze een ander antwoord, nu zou het definitieve antwoord komen van wat ze wilden doen dit jaar.

'Onopvallend, geen aandacht trekken.'

Layla schiet in de lach en kijkt naar Albus, die de woorden had gezegd.

'Ik weet niet of je dat nu nog gaat lukken Al.'

Ananda schiet ook in de lach en even later lacht Albus ook mee. Zijn kledingstijl en uiterlijk waren zoveel veranderd over de vakantie dat hij bijna niet meer te herkennen was als je hem niet heel goed kende.

'Moet jij nodig zeggen L.'

Het drietal draait zich om en Albus' mond valt bijna open van verbazing. Voor hem stond een jongeman in een zwart pak met een zwak groen glimmende stropdas. Zijn haren waren zo lang gegroeid dat hij ze op een lage staart kon doen om ze uit zijn gezicht te houden. Layla was de eerste die haar stem weer terugvond.

'Hoezo? Wil je opscheppen dan?'

Scorpius grijnst breed en Layla volgt het voorbeeld.

'Ik had het eigenlijk over jou, hoe lang wil je je haren hebben en hoeveel zwart kan nog gezond zijn?'

'Oh dat moet jij nodig zeggen.'

Ananda schiet in de lach om haar eigen opmerking. Scorpius komt naar voren en voegt zich bij de rest van de vriendengroep, die ondertussen spontaan uit vier personen bestond, niet dat het ook maar iets uitmaakte. Scorpius krijgt echter geen knuffel, omdat hij niet die persoon was. Al snel stappen ze in de trein en zoeken met zijn vieren een ruimte om te gaan zitten en wachten tot de trein begint te rijden. Het duurt niet lang voordat de meiden vertrekken om hun uniform aan te trekken.

'Layla, heb je nu nooit het idee dat het ooit meer zou kunnen worden tussen jou en Albus of Scorpius?'

Layla kijkt Ananda verbaasd aan.

'Waarom vraag je dat?'

Ananda haalt haar schouders op.

'Nou misschien, ik bedoel, zoals ze er nu bij lopen, zijn best leuke jongens toch?'

Layla proest het uit van het lachen.

'Ananda, als jij er een leuk vind, dan kun je dat ook gewoon zeggen hoor, hoef je niet zo stiekem te doen.'