"Lütfen... Hayır," dedim adımlarım geri geri giderken. Buradan uzaklaşmalıydım. Silahtan, bağlı adamdan, karşımdaki gözü dönmüş adamdan... Hepsinden kurtulmam lazımdı. Başıma ağrı saplanmıştı ve başım dönüyordu. "Lütfen. Gitmek istiyorum."
"Pekala...
Diğer bölümde önceden koyduğum sınırı geçmişiz vay beee. Şaşırdımmmmm.
Olabiliyormuş değil mi? ^-^ Teşekkür ederim ^^
Yeni gelenler varsa kendini burada belli edebilir mi? Çünkü instagramdaki reelsim almış başını gitmiş ^^
Bu bölümde güzel, özel bir bölüm. Bu yüzden diğer bölüme gelen oy ve yorumun gelmesini isterim.
Ayrıca bölümü bugün yayınlamamın sebebi Öktemciğimizin doğum günü olması. Kasım ayı bizim için özel ;) Mavi gözlü canavarım iyi ki doğmuş, kalemime gelmiş ^^
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
İYİ OKUMALAR
E L L İ
S E K İ Z
Bir adamın kalbi kadının her şeyine aitti.
Bir kadının kalbi adamın ruhuna feda olurdu.
Hiçbir zaman sevilmeyeceğimi düşünüyordum çünkü sevgi görmemin üstünden o kadar zaman geçmişti ki kendimi sevilmeyecek biri gibi görmeye başlamıştım. Küçük yaşımdan beri yaşadığım olaylar beni böyle hissetmeye iteklemişti. Sonuçta o acı gerçeği biliyordum. Annesi bile sevmemiş bir çocuğun sevgi dilenmeye hakkı olmazdı. Olabilir miydi? Olmamıştı.
Yıllar geçmişti. Düşüncem değişmemişti. Sonra abim hayatıma girmişti. Onun yaptıkları bir nevi annemin vermediği değeri tasdikler boyuttaydı. Geçmişteki küçük kızın değersizliğini bir kez daha hissettirmişti.
Artık... değildi.
Bir zamanlar değersiz hissediyordum. Artık hissetmem mümkün değildi.
Bir zamanlar sevilmeyeceğimi düşünüyordum. Artık düşünmem mümkün değildi.
Hepsi onun sayesindeydi. Sevdiğim, sevildiğim adam sayesindeydi.
Öktem sayesindeydi.
"Yardım istemediğinden emin misin şimdi?" diye sordum bir kez daha. Başımı omzuma doğru hafifçe eğmiş, dudaklarım tebessüme edecek kıvama gelmiş bir halde yakışıklı yüzüne bakıyordum.
"Cevabım değişmeyecek," dedi Öktem.
"Son kararın mı?"
Kendimi tutmama rağmen onun dudaklarına gülümseme yayıldı. Yüzünü yüzüme deminkinin aksine birazcık daha yaklaştırdı. "Sen istediğin gibi benim izleyicim olacaksın," dedi gözlerimin içine yoğunca bakarken. Bana böyle her baktığında dizlerim titriyordu. Bu hisse alışmam mümkün değildi.
