"Lütfen... Hayır," dedim adımlarım geri geri giderken. Buradan uzaklaşmalıydım. Silahtan, bağlı adamdan, karşımdaki gözü dönmüş adamdan... Hepsinden kurtulmam lazımdı. Başıma ağrı saplanmıştı ve başım dönüyordu. "Lütfen. Gitmek istiyorum."
"Pekala...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
İ Y İ O K U M A L A R
S E K İ Z
Pes etmeyeceğim.
Benliğimi inandırmak istediğim, bu kısa cümleye sımsıkı sarılmak istiyordum. Yaşadığım olayların altında hissettiğim duygu karmaşasından kurtulmaya o kadar çok ihtiyacım vardı ki aklımın ucundan geçmesine bile razıydım.
Kelimeleri ruhumda tutup, kendimi ikna etmem lazımdı.
Hayatım boyunca yaşadığım her ne varsa pes etmemiş ve hayata daha sıkı sarılmak için kendi iç savaşımda zayıf yönümü mağlup ederek, zaferi kucaklamıştım. Zafer benimdi. Güçlüydüm. Duygularımın kırılganlığını kaybetmesini sağlamıştım. Kendi ayaklarımın üstünde hayatımı devam etmesini sağlamıştım. Bu hayatta beni kendimden başka düşünecek kimsem yoktu. Yalnızdım ve yalnızlığımı da severdim. Kendimi yalnızlığımın soğukluğuna alıştırmıştım. Çünkü yalnız olduğunda kimse sana zarar veremezdi. Ama şimdi şu aralar ruhumun pes ettiğini hissediyordum. Belki de kendimi buna inandırmış, bir yalanın arkasına sığınmıştım. Belki de en başta ruhumu tüketmiştim ama bununla yüzleşmekten korkmuştum. Belki de yalnızlığı hiç sevmemiş, sevmek zorunda bırakılmıştım.
Bilmiyordum ve bu bilememe durumu ruhumu zayıf gösteriyordu.
Öktem Kandemir'in bana bir teklifi vardı. Abimi onun elinden kurtarabileceğim aynı zamanda da kendi hayatımdan vazgeçmem ihtimali olan olağan bir teklifti bu. Kafamı kurcalıyordu. Ne yapmam gerektiğini net bir şekilde bilmediğini söyleyen iç sesimin ise hiçbir yardımı dokunmuyordu.
Gözlerimin önüne gelen konuşması hala beynimde yankı yapıyordu. Hele ki abimin görüntüsü aklımdan bir türlü çıkmıyordu. O bilinçsiz halinin görüntüsü vücudumu ağırlaştırıyor, endişeye düşmeme neden oluyordu. Hala çiftlikteydik. Abimin bulunduğu ahırdan çıkartılmış, uzaklaştırılmıştım. İki katlı evin biraz uzağındaki bir banklı masaya tünemiştim. Ev, güzel görünüyordu. Etrafı çimenliklerle kaplıydı. Beton ve ahşabın güzelliğiyle birleşmişti. Verandası geniş ve büyüktü. Burada kimin oturduğunu merak etmeden, duramamıştım.
