"Lütfen... Hayır," dedim adımlarım geri geri giderken. Buradan uzaklaşmalıydım. Silahtan, bağlı adamdan, karşımdaki gözü dönmüş adamdan... Hepsinden kurtulmam lazımdı. Başıma ağrı saplanmıştı ve başım dönüyordu. "Lütfen. Gitmek istiyorum."
"Pekala...
Bölüme geçmeden hemen belirtiyorum ki bu bölüme diğer bölümlere gelen yorumun iki katını istiyorum. Okurken neden istediğimi anlayacaksınız ;)
Anlaşalım şimdiden :)
Oyları ve yorumları vermeyi unutmayalım. :)
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
İYİ OKUMALAR
K I R K
A L T I
Gözlerim otoyoldaki araba farlarını izliyordu. Biri gidiyordu, bir başkası onun yerini alıyordu. Bazıları da geride kalıyordu. Zihnim gibi. Onu da geride yaşanılanlarda bırakmıştım. Hem benimleydi, hem de değildi. Donuktu, bir o kadar da yağmurluydu da.
Kucağımda Canavar vardı. Parmaklarım tüylerini yavaşça okşarken korkutmamaya çalışıyor, benden kaçmaması için çabalıyordum. Ben de Öktem'in arabasındaydım. Evine gidiyordum, beni kendisine götürüyordu. Kendi isteğimle. Kaçarcasına çıktığım evine bir hafta gibi bir süre sonra tekrardan gidiyordum.
Yaşananlara inanamasam da tahmin etmiştim. Olabilecek ihtimali bilerek korkutmuştum da. Ama hatalıydım ve yanlış yapmıştım. Hatam korkumu, olasılıkları görmezden gelerek göz ardı etmemdi fakat ben belki bu kez korktuğum başıma gelmez diye düşünmüştüm. Doğru düşünmemiştim. Sonucunu da yaşamıştım. Ağırca. Canım yanarak. Daha da çıkmaza girerek. Belki de devamı da gelecekti, söylediğim yalanlar bir gün boğazıma halat olup asılacak ve ben ayağım yerden kesilerek nefessiz kalacaktım.
Olabilirdi.
Tek bir hareketle olanlar olurdu. Kadın konuşursa bir gün öğrenmesini istemediğim kişi öğrenir ve ben onu kaybetme noktasına gelirdim. Betül'ü. Dostluğunu. Güvenini. Hepsi elimden kayar, giderdi. Bu gerçekleşmeye yakın bir olasılıktı. Bir tane daha vardı. Aynı o kadına yakalandığım gibi bir başkasına da yakalanmış olabilirdim. Eve birini aldığımı herhangi biri görmüşte olabilirdi. Olan yine aynı olurdu. Akıllarında aynı ki bugün o kadının söylediği gibi cümleler şekillenirdi. En kötü olasılıkta Betül'ün teyzesi görmüş olabilirdi.
Zar zor yutkundum.
Düşüncemin yanına ilerleyen diğer düşünceye tutundum. Eğer görmüş olsaydı diye düşündüm. Görseydi büyük olasılıkla yeğenine haber verirdi. Betül de beni arar, durumun ne alaka olduğunu sorardı. Ama böyle bir şey olmamıştı. Gerçekleşmemişti. Ama birden fazla olasılık vardı ve hangisinin gerçekleşeceği muammaydı.
