"Lütfen... Hayır," dedim adımlarım geri geri giderken. Buradan uzaklaşmalıydım. Silahtan, bağlı adamdan, karşımdaki gözü dönmüş adamdan... Hepsinden kurtulmam lazımdı. Başıma ağrı saplanmıştı ve başım dönüyordu. "Lütfen. Gitmek istiyorum."
"Pekala...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Herkese yeniden merhaba ^_^
Başlangıçta çok fazla konuşmayacağım. Bu yüzden ilk defa yazmış olduğum on bin küsurluk kelimesi olan bölüme direkt sizi alıyorum.
Oy ve yorumları unutmayalım ama. Bekliyorum. Gördüğünüz an yıldızlayalım lütfen ^-^ Bol bol yorum bekliyorum.
Not: Bu arada unutmadan söylemek istiyorum önceki bölümlerde hatta en başlarda belirtmiştim üstüne basa basa değildi tabi bu ama Nehir Kandemir yani Öktem'in annesi de tesettürlü bir kadın. Kafalar karışmasın.
İYİ OKUMALAR
:)
O T U Z
Y E D İ
"Durur musun şurada?" diye sordum. Koltukta öne doğru çıkmış anlaması için belli bir yeri elimle işaret ediyor, ilerideki tabelayı gösteriyordum.
"Sebep?" diye sordu haklı olarak.
"Sebep? Durmanı istiyorum çünkü."
Şu anlık makul bir sebep vermemiştim, olsundu. Akıllı adamdı anlardı bir şekilde. Cevap olarak konuşmadı ama arabayı yoldan çıkardı, istediğim yerin alanına ilerletti. Kısa sürede de arabayı park ettirip durdurdu.
Öktem'e akşama gelecek misafirleri haber vermemin ardından mesajıma kısa sürede cevap vermiş olsa da ben geri dönüşünü derste olduğum için ancak ders arasında görmüştüm. Cevabı tahmin edilebilirdi. Haberinin olduğunu yazmıştı. Ama ben tahmin etmemiştim. Ne zaman haberi olmuştu ya da benden önce haber verilmiş miydi? Bilmiyordum zaten bu ufak ayrıntılar önemli de değildi. Aile onun ailesiydi. Önceden bilebilirdi.
Yoldaydık. Daha doğrusu biraz önce yoldaydık, şimdi durmuştuk. Öktem'e ders bitimine yakın söz verdiğim gibi ne zaman çıkacağıma dair bilgilendirici bir mesaj atmıştım. O da dediği gibi beni almaya gelmişti ama bu sefer arabasını da alıp gelmişti. Arabasını getirmesinin sebebi sabah ki yolcuğumuzdan hoşlanmadığından dolayıydı büyük ihtimalle. Yurtdışında benzer yolculukları olduğunu söylemiş olması rahatlığından istifade edeceği anlamına gelmezdi. Nerede olduğunu öğrenmek adına da okuldan çıktıktan sonra kısa bir telefon görüşmesi gerçekleştirmiştim. Yanına gitmem ise Betül'ü otobüs durağına bırakmamın ardındandı. Dünün aksine herhangi bir itirazımla da karşılaşmamıştı, dün dünde kalmıştı diğerleri gibi. Dolayısıyla ben de binmemek için çıkardığım zorluğu bu sefer yutmuş arabasına binmiştim. Sonrasında da beni eve bırakmak için üzere yola koyulmuştu.
Şu an da buradaydık işte. Bir marketin önündeydik. Durmasını istediğim yer tam da burasıydı çünkü tüm ders boyunca aklıma takılanlar ve çözümlenenler vardı. Soruların cevapları belliydi. Benim hazırlık yapmam lazımdı. Kesinlikle yapmam gerekiyordu. Uzun zamandır misafir ağırlamamış olsam da çok şükür zihnim mantıklı bir şekilde çalışmaya devam ediyordu. Kafamdaki karışıklığın sonucu basitti. Neticede misafir gelince hazırlık yapılırdı, yiyecekler hazırlanırdı. Akşam yemeğine gelmeyeceklerdi belki ama yine olması gereken, normal olan buydu.
