Warn•15 : Badut

2K 218 15
                                    


Aejeung's POV

"HA?? Encik cakap kuat sikit boleh tak? Saya tak dengar la". Soal aku apabila dari tadi dia bergumam sahaja. Tak macam cakap. Muka bukan main annoying.

Pintu lif terbuka dan dia terus berjalan keluar meninggalkan aku yang terpinga-pinga.

"Eee sakit pulak hati aku". Rungut aku sendiri. Dengan langkah yang laju, aku mengejar Encik Taehyung dan berjalan seiring dengan dia.

"Encik, Encik cakap apa tadi. Saya tak dengar la"

Shuu~

Soalan aku bagaikan angin yang lalu. Dengan muka tak ada perasaan dia tu, langsung dia tak toleh pun untuk pandang aku.

Akhirnya aku pasrah. Tak ada guna aku desak dia ulang balik apa yang dia cakap tadi.

"Selamat tengahari Tuan". Beberapa orang yang jalan melepasi kami menunduk hormat dan senyum pada Encik Taehyung. Namun muka dia langsung tak berubah. Senyum sikit pun tidak.

Dan ya, aku rasa awkward berjalan sebelah dia. Sebab dia orang besar dalam syarikat ni.

Ada baiknya aku jalan belakang dia. Ya, betul tu.

Aku perlahankan langkah untuk biar dia mendahului aku. Setelah beberapa meter dia di depan, aku mula berjalan seperti biasa.

Haa inilah tempat aku.

HAHAH

Bagus aku ni

Sedar diri

#Aejeungjakun2018

Bukk!!

Secara tidak sedar aku terlanggar belakang badan seseorang. Terkejut aku apabila melihat orang itu ialah Encik Taehyung.

"Aduh". Aku menggosok hidung aku yang sakit. Badan dia kan besi. Iron man.

"Maaf Encik—"

Secara tiba-tiba dia menghadap ke belakang memandang aku membuatkan aku menelan liur yang terasa kesat.

"Apa masalah kau sebenarnya?". Soalnya dengan muka ketat umpama tahan berak. Aku sudah mengerutkan dahi. Apa masalah aku?

"Kau merajuk sebab aku tak jawab soalan kau sampai nak jalan belakang aku?". Tebaknya lagi.

Ha ni mesti kes perasan ni.

"Kalau kau fikir aku akan pujuk kau, lupakan"

Ha kan aku dah cakap.

"Bila masa pulak saya—"

"Tak guna nak berdalih. Kau buang masa aku". Terus dia berjalan meninggalkan aku.

Aku berdiri kaku di tempat aku. Wa speechless.

"Haish, apa-apa lah". Aku ikut kan sahaja langkahnya sehingga ke tempat parking kereta.

"Masuk". Arahnya apabila punat kunci keretanya ditekan.

Oh, aku ingatkan dia cuma nak lunch dekat café yang ada dekat-dekat sini je. Sampai naik kereta ni nak pergi lunch jauh-jauh ke apa?

Tak, kau kena faham Aejeung. Dia orang kaya. Makan kat café-café kat sini tak ada class bagi dia. Dia kena lah makan kat tempat macam istana ke.. tak gitu?

Pinn!!

"Kamchagiya". Tersentak aku dibuatnya. Bekal pink aku pun hampir terjatuh. Cepat-cepat aku masuk ke dalam keretanya. Jantung aku masih berdetak laju sebab terkejut tadi .

"Lembab"

***

Author's POV

[C] Warning | Kim Taehyung Where stories live. Discover now