Trouble

29

De volgende ochtend word ik op wonderbaarlijke wijze wakker in mijn bed. Ik gaap en kijk op de wekker naast het bed. Het is nog maar half negen. Veel te vroeg. Ik draai me om en nestel me weer lekker in de deken en mijn kussen en sluit mijn ogen. Net wanneer ik bijna in slaap val hoor ik mijn deur open en dicht gaan, waar ik van schrik. Ik draai me om en kijk Niall chagrijnig aan. "Moest dat nou?" vraag ik chagrijnig. Hij kijkt zo onschuldig mogelijk weg, wat me dan toch wel weer een beetje laat glimlachen. "Wat is er?" Hij gaat naast me zitten op het bed. "Wat een sexy ochtendstem heb je toch," lacht hij. Ik sla hem op zijn arm. "Stop it. Wat kom je doen?" vraag ik nog eens. "Hoezo? Was je aan het masturberen?" vraagt hij met wiebelende wenkbrauwen. Ik frons. "Nee, waarom zou ik- wat doet het er toe, ik vroeg je iets," zeg ik geïrriteerd. "Ik kwam niks doen, eigenlijk. Ik wilde gewoon bij je liggen, maar aan je humeur te zien, is dat geen goed plan," zegt hij en loopt naar de deur. Ik zucht geërgerd. "Je hoeft niet weg," zucht ik. Met een pretface draait hij zich weer om en springt hij bij me in het bed. Arm bed. Ik nestel me tegen hem aan en sluit mijn ogen weer in de hoop nog wat slaap te pakken. "We gaan vandaag shoppen," zegt Niall ineens. Meteen open ik mijn ogen weer. "Ik heb geen geld." Niall haalt zijn schouders op. "Ik betaal het toch voor je?" Ik schud mijn hoofd. "Ik wil niet dat je geld aan me uitgeeft. Binnenkort ben ik weer weg en is het allemaal verspild geld," sputter ik tegen. Hij fronst. "Denk je dat ik je gewoon weg laat gaan, je gewoon op straat ga laten slapen. No way. It's no big deal, ik heb het geld," zegt hij. Ik zucht twijfelend. Ik kan op zich wel wat nieuwe kleding gebruiken. Dan hoef ik niet meer steeds in iets van Niall of in hetzelfde van mij te lopen. Ik knik een beetje. "Fine," mompel ik. Een brede glimlach vormt zich op zijn gezicht terwijl hij naar me kijkt.

De rest van de ochtend en een groot deel van de middag word ik winkels in en uit gesleept. Normaal zijn het altijd de meiden die de mannen meeslepen, maar hier zijn de rollen omgedraaid. Ik hou er niet van om in het openbaar te shoppen en dingen te passen, bang dat iemand mijn littekens zal zien. Elke keer als Niall een shirt met korte mouwen omhoog houdt schud ik mijn hoofd, waarop hij weer zucht. Uiteindelijk heb ik weer allemaal zwarte truien en broeken, en een nieuw paar schoenen, ook zwart. "Straks ga je ook nog je haar zwart verven, dan ben je helemaal zwart," mompelt Niall terwijl we naar huis lopen. Ik glimlach een beetje. We lopen langs een aantal terrasjes die vol met mensen zitten. "Zullen we ook ergens gaan zitten?" vraagt Niall. Ik schud mijn hoofd bij de gedachten om ergens tussen al deze mensen te gaan zitten. Iedereen zal een mening hebben en allemaal zullen ze me raar vinden. Ik raak al bijna in paniek bij het idee en Niall pakt mijn hand vast. "Het is oké, het hoeft niet." Ik knik en we lopen weer door. We lopen langs een etalage waar een prachtig jurkje hangt. Het is zwart (het zal ook eens anders) en zonder mouwen. Het heeft zwarte versiersels. Het is simpel, maar ik vind het prachtig. Jammer genoeg heeft het geen mouwen, dus zal ik het nooit kunnen dragen. "Vind je die mooi?" vraagt Niall. Ik knik. "Ja, maar het heeft geen mouwen, jammer," mompel ik. Ik loop weer door en doordat Niall mijn hand nog steeds niet los heeft gelaten trek ik hem ook automatisch mee. Ik denk na over het feit dat hij mijn hand vast heeft en ik nog niet heb geprobeerd hem van me af te schudden. Normaal hou ik totaal niet van fysieke aanraking, maar bij Niall voelt het gewoon natuurlijk.

Als we weer thuis aankomen gooi ik de tassen kleding in mijn kamer en plof ik vervolgens neer op de bank. Moe van het staan, lopen en kleding bekijken. Het verbaasd me dat ik het zo lang vol heb gehouden. Niall staat in de keuken lunch voor te bereiden. Ik kijk naar de bewegingen die hij maakt. Het lijkt allemaal zo moeiteloos te gaan, kon het bij mij ook maar eens zo gaan. Ik ga languit op de bank liggen en sluit mijn ogen. Ik moet even slapen. Heel eventjes maar, ik hoef alleen maar even op te laden. Al snel beland ik in dromenland en zijn al mijn zorgen voor heel eventjes weg.

Ik word langzaam wakker van Niall die zachtjes mijn schouder schudt. "Bells word eens wakker," zegt hij zachtjes. Langzaam komt de realiteit weer terug en kijk ik in de blauwe ogen van Niall. "Good afternoon sunshine," glimlacht hij lief. Ik smelt eventjes weg. "Hey," antwoord ik droog. Hij grinnikt en staat op. "Hoe laat is het?" vraag ik met een schorre stem. "Etenstijd," antwoord Niall. Ik grimas even en ga rechtop zitten. "Ik heb een maaltijdsalade voor je, ik eet spinazie, ik wist niet of je dat lust." Ik dwing mezelf een glimlach eruit te persen. "Salade is goed, bedankt." Ik sta op en pak de salade van het aanrecht in de keuken. Ik ga met Niall op de bank zitten. Niall begint te eten en zijn bord begint al snel leger en leger te worden, terwijl mijn bak met salade nog net zo vol is als net. Ik zucht en prik mijn vork in de sla, waarna ik het in mijn mond stop. Ik ben doodsbang voor wat er hierna zal gebeuren. Zal ik weer out gaan, net als de vorige keer, zal ik het alleen maar uit te hoeven kotsen of me moeten snijden? Ik kauw langzaam op het voedsel en slik het door. Meteen heb ik het gevoel of zit ik vol en wil ik de salade aan de kant zetten, maar ik merk dat Niall naar me kijkt, dus eet ik langzaam verder.

Een paar happen verder kan ik dan toch echt niet meer. Mijn maag voelt alsof het gaat ontploffen en de stemmetjes komen weer tot leven. Ik zet de bak op de salontafel en sluit mijn ogen.
"Mag ik weten wat er nu door je hoofd heen gaat?" Ik schrik op uit mijn gedachten door de vraag. Mijn ogen ontmoeten die van Niall en ik haal mijn schouders op. Vertrouw hem niet! Hij probeert in je hoofd te komen, je vertouwen te winnen om je vervolgens keihard te laten vallen. Dat is toch wat er altijd gebeurt is? Ik probeer de stem te negeren, maar weet dat het gelijk heeft. Elke keer wanneer ik me open stelde ging het mis. Ik bega die fout niet nog eens. Ik wil niet weer door die hel heen.

"Niet veel."