Trouble

6

De volgende ochtend maakt Liam me al weer vroeg wakker, aangezien ik naar school moet, en hij les moet geven. "Goodmorning sleepyhead," fluistert hij en drukt een kus op mijn wang. Ik lig nog steeds in zijn armen terwijl ik langzaam wakker word. "Morning," mompel ik schor. "Kom je er zo uit?" Ik knik. Hij laat me los en stapt uit bed. Meteen is het een stuk kouder, en snel trek ik alle dekens naar me toe. Ik hoor de regen buiten op de grond vallen, en langzaam zakken mijn ogen weer dicht.

Ik word wakker van allemaal kusjes op mijn hoofd en verbaasd kijk ik in Liam's gezicht. Hij lacht en gooit de dekens van me af. Ik kreun en kippenvel verspreid zich over mijn lichaam. "Kom op, je moet eruit, anders kom je te laat," zegt Liam, en met veel tegenzin stap ik dan toch maar uit bed. Voor ik de badkamer in loop houd Liam me tegen, pakt mijn linkerarm vol sneeën en drukt er een kus op. "Dat er niet meer op komen," zegt hij, alsof we ergens op proosten. Ik glimlach en geef hem een korte knuffel voor ik de badkamer in loop om me op te frissen. Ik zet de douche aan en kleed me uit. Ik stap onder de warme stralen en was me snel. Vervolgens droog ik me af, en loop ik met een handdoek om mijn lichaam terug naar de slaapkamer. Ik voel Liam's ogen op me gericht en met een grijns kijk ik hem aan, voordat ik hem een luchtkusje stuur en de kamer in loop. Ik trek weer allemaal zwarte kleren aan en doe de goede boeken voor vandaag in mijn schooltas. Er word op de deur geklopt, en Liam steekt zijn hoofd om de hoek. "Ben je klaar? We moeten nu gaan, want ik moet jou iets eerder afzetten, aangezien het raar zou zijn als we samen binnenkwamen. Ik knik en neem mijn rugzak op mijn rug. Liam geeft me nog een zakje brood, en een beetje verbaasd kijk ik hem aan. Hij geeft me een knipoog en snel doe ik het in mijn tas. 

We stoppen op ongeveer vijf minuten loopafstand van school. Ik pak mijn tas, geef Liam snel een kus op zijn wang en stap blozend uit. "Zie je later, babe," knipoogt hij, voordat hij weg rijd. In de koude lucht loop ik naar school. Als ik daar aankom zijn mijn tenen bevroren, en kom ik tot mijn 'vrolijke' verrassing Olivia meteen tegen. "Hey, dikke! Wat leuk dat ik je even tegenkom!" Haar aanhang pakt mijn tas af, ritsen hem open en houden hem op de kop, zodat alles eruit valt. Olivia pakt het zakje brood op en kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Wil je nog dikker worden of zo? Ik gooi het wel even weg voor je." Ze opent het zakje en laat het brood eruit vallen. Er valt ook een briefje uit, dat Olivia oppakt en voorleest. "Zie je vanmiddag, love you," leest ze voor. Gelukkig staat er geen naam bij. "Wie houd er nou van jou?! Heb je je afschuwelijke kop al eens gezien?!" roept ze uit met haar schelle stem. "Hé!", hoor ik iemand roepen. Ik draai me om, en zie Liam aankomen. "Doe eens even normaal, Olivia Wood!", zegt hij boos. Ik pak mijn boeken van de grond en doe ze weer in mijn tas. "Maar ik deed helemaal niks, meneer! Dat kind begon!", roept Olivia met haar schijnheilige kop. Ik besluit niks te zeggen en kijk naar mijn voeten. "Deze keer is het een waarschuwing, de volgende keer is het anders," zegt hij. Hij kijkt me nog even aan, voor hij wegloopt. "Bitch," zegt Olivia zacht terwijl ze langs me loopt. Met gebogen hoofd loop ik naar het lokaal waar ik als eerst les heb. Ik loop weer naar mijn vaste plek en staar naar mijn handen. 

Wanneer de les net twintig minuten begonnen is, komt Liam binnen. "Hai, sorry dat ik stoor, maar mag ik mevrouw Crawford even lenen?" De leraar knikt, en verwachtingsvol kijkt Liam me aan. Ik sta langzaam op en loop naar de deur. Terwijl ik loop hoor ik verschillende kinderen gniffelen en fluisteren. Met tranen in mijn ogen loop ik achter Liam aan naar zijn kantoor. "Neem plaats," zegt hij en snel sluit hij de deur achter me. Hij doet de deur op slot en loopt met grote passen naar me toe. Hij neemt me in zijn armen terwijl ik opsta. Ik barst in huilen uit en leg mijn hoofd tegen zijn borst. "Sssssshh," sust hij terwijl hij over mijn rug wrijft. "Ze loog, Olivia, ik hou van je met heel mijn hart, en je hoofd is prachtig, and so is your body," zegt hij. Ik schud mijn hoofd. "It's not." Hij zegt niets en drukt me stevig tegen zich aan. "You'll be fine, I feel it," zegt hij. Hij laat me los en veegt mijn tranen weg met zijn duimen. "Je kan dit," zegt hij en drukt een lange kus op mijn voorhoofd. "Je moet terug naar je les."