Trouble

12

De laatste paar lessen gaan maar langzaam voorbij. Ik blijf rotopmerkingen krijgen, en ik ben blij als de laatste bel van vandaag gaat. Ik loop als laatste het lokaal uit en ga naar mijn kluisje. Ik haal er een paar boeken uit en stop ze in mijn tas. Ik sluit het kluisje weer, en kom gelukkig zonder Olivia de school uit. Geen rotopmerkingen meer voor vandaag.

Ik loop naar de plek die Liam en ik hadden afgesproken. Al heel snel stopt zijn auto voor me en stap ik in. Ik geef hem een kus op zijn wang. "Hey," glimlach ik zacht. Hij glimlacht terug en begint met rijden. Hij legt zijn hand op mijn knie. "Hoe waren de laatste paar uurtjes?", Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. "Vrij kut," grinnik ik. Hij lacht even en knijpt even in mijn knie. "Het komt wel goed, je komt er wel. Op een dag zullen ze je bewonderen en zijn ze nog jaloerser dan eerst maar care je er niet meer over," zegt hij. Ik bloos en geef hem een kus op zijn wang.

"Wat wil je eten?", vraagt Liam, wanneer we bij hem thuis zijn. Ik haal mijn schouders op. "Maakt mij niet uit, kies jij maar," antwoord ik. Hij zucht. "Maak nou gewoon eens een keer een keuze," zucht hij. "Ik weet het niet, Liam. Jij mag kiezen." 
"Ik kies altijd, jij mag nu wel eens een keer kiezen, je bent toch geen baby meer?", zegt hij geïrriteerd. "Nou sorry hoor, mister 'Perfect'," zeg ik boos. Hij rolt zijn ogen. "Maak gewoon een keuze! Zo moeilijk is het nou ook weer niet." 
"Ik zeg toch dat ik het niet weet, Liam! Jezus Christus, sorry dat ik zo ben, maar ik dacht dat je het accepteerde! Blijkbaar niet dus!", schreeuw ik. Ik trek verwoed mijn jas en schoenen aan, neem mijn tas op mijn rug en storm het huis uit. "Ja, ga maar weer weg! Ren maar weer weg van je problemen!", hoor ik Liam nog schreeuwen. Ik loop kwaad door en hoor de deur hard dichtslaan. 

Na een half uur kom ik thuis aan en bel ik aan. Even later word de deur geopend en kijkt mijn vader me aan. Ik zie aan hem dat hij nuchter is, apart. Met tranen in mijn ogen val ik in zijn armen. Hij schrikt even maar knuffelt dan terug. Ik begin zachtjes te snikken. "Sssshh, wat is er aan de hand?" Voor het eerst in een enorm lange tijd is hij weer de lieve, zorgzame vader, in plaats van de dronken, agressieve gast. Ik schud mijn hoofd en laat hem weer los. "Ik wil er niet over praten," snik ik. Hij knikt en laat me binnen. Ik loop naar mijn kamer en val huilend op bed. Mijn telefoon trilt in mijn broekzak. Ik pak hem en zet hem aan. Ik ben negen keer gebeld door Liam en hij heeft tig berichten gestuurd. Ik lees er een paar, maar zet mijn telefoon dan vol walging uit.

Liam: Bell waar ben je?
Liam: Het spijt me!

Liam: Kom alsjeblieft terug!
Liam: Babe?
Liam: Ik mis je...
Liam: Bella waar ben je?!
Liam: ??
Liam: Bella?

Liam: Bella, sorry, ik had niet zo moeten reageren!

Liam: Reageer alsjeblieft?
Liam: Bella ik maak me zorgen!

Na een tijdje word er op mijn deur geklopt en komt mijn vader binnen. "Bella? Gaat het?" Ik kijk hem aan en haal mijn schouders op. "Ik weet het niet." Hij knikt en gaat naast me op mijn bed zitten. "Het spijt me, Bella," zegt hij. Zijn stem breekt en hij begint te snikken. "Ik mis je moeder gewoon zo erg, en ik kan niet leven met het feit dat ze er niet meer is, ik kan het gewoon niet," huilt hij. Ik krijg ook weer tranen in mijn ogen. "Het spijt me zo fucking erg dat ik je verkracht heb, en dat ik je zo slecht behandeld heb, het spijt me!" Ik barst in huilen uit en sla mijn armen om hem heen. 

Na een half uur lang te hebben gehuild gaat de bel. "Ik ga wel," mompel ik. Ik sta op en loop naar beneden. Mijn hoofd bonkt van het huilen. Ik open de deur en kijk in de ogen van Liam. Hij zucht opgelucht. "Thank god," fluistert hij. Hij wil zijn armen om me heen slaan maar ik sla zijn armen weg. Verdrietig kijkt hij me aan. "Het spijt me, Bella. Het spijt me zo fucking erg, ik meen het. Ik had gewoon een lange dag en ja... Ik weet het niet, het spijt me," zegt hij. Ik pers mijn lippen op elkaar en sla mijn armen om hem heen. "Sorry," fluistert hij in mijn oor. "Het is oké," fluister ik. "Mijn vader is thuis," zeg ik. Geschrokken kijkt hij me aan. "Moeten we naar mijn huis?" Ik schud mijn hoofd. "Hij heeft het uitgelegd, voor zover dat mogelijk is. Hij is sober," zeg ik. Hij knikt. "Ik zie je morgen weer," zeg ik. Liam knikt en kust me op mijn lippen. "Ik ga je missen," zegt hij. Ik bloos. "Ik jou ook, I love you." 

"Love you too, see ya later alligator," zegt hij met een knipoog. Hij draait zich om en loopt naar zijn auto. Ik kijk hem na tot ik hem niet meer kan zien voor ik weer naar boven loop. 

"Dat duurde lang," glimlacht mijn vader zacht. Ik glimlach. "Lang verhaal. Ik ga slapen," zeg ik. Mijn vader knikt en loopt na nog een kus op mijn voorhoofd mijn kamer uit. Ik sluit de deur achter me en trek snel een shirt aan dat hier nog lag. Ik stap in mijn vertrouwde bed en sluit mijn ogen. Al vrij snel val ik in een diepe slaap, gelukkig hebben we morgen vrij, dus hoef ik me geen zorgen te maken over school.