SAFIARA ACADEMY 2: DESTINY'S CHOICE

CHAPTER 30: Friar

I saw him look  into my eyes, nakita niya ako. His eyes were in so much pain and agony na parang wala lang sa kanya kung mamatay na siya. Tiningnan ko ang taong may gawa nito only to make me hate myself more.

I saw myself smiling like a psychopath. Then she took away Aiden's life with that smile on her face. Nanigas ako, ako ba ang gumawa ng lahat ng ito? Tiningnan ko ulit ang yakap yakap ko.

did I do this to her too?

Para na akong mababaliw sa pag iisip. Habang siya binitawan si Aiden at naglakad palapit saakin, She was smiling like she won some sort of trophy.

"What does it feel like? the light, being swallowed by the darkness."

That moment, time froze and the place gradually zoomed out. There were armies of rogues and the whole place turned into the den of rogues with me as their queen.

 "Elafris wake up! Wake up!"

Napasigaw ako at nagwala, takot na takot ako, I squirmed within the arms holding me.

"Wag! wag! Bitawan mo ako!"

"Its okay, its okay. I'm here, love, I'm here." Dahan dahan akong kumalma at tumingin sa paligid ko, nandito silang lahat at seryosong nakatingin saakin. Kaylie was silently crying.

"A-ano ang nangyari?" tanong ko sa kanila. Naliligo ako sa sarili ko pawis at basang basa ang mukha ko dahil sa luha, Lumayo ako kay Aiden na niyayakap ko. Naalala ko ang nangyari at nagsimula ulit akong umiyak.

"Sorry, sorry. Di ko sinasadya sorry sorry" Paghihingi ko ng tawag sa kanila."Umiwas kayo sakin please! lumayo kayo! ayokong saktan kayo! Umalis na kayo!" I struggled to be as far away as I can. Hinding hindi ako papayag na mangyari yon. never.

"Oh no, Ela." Lumapit si Kaylie saakin niyakap ako "Ano bang pinagsasabi mo. Walang mangyayari sayo, panaginip mo lang iyon" She comforted me and patted my back. I hugged her tight, I was so scared.

"Ano ba kasi yung napaniginipan mo?" Seryosong tanong ni Ash saakin, siniko siya ni Logan at tiningnan ng masama ng iba "What? how can we comfort her if she won't tell us?"

"Ang insensitive mo!" pabulong sa sigaw ni Blake sa kanya. umiling ako at sinabing okay lang.

"I just, I just had a bad dream na sinaktan ko kayong lahat. na napahamak kayong lahat saakin" I felt my chest tighten and tears began to fall again "I don't know. baka dahil hindi pa ako sanay sa mga nangyayari at hindi pa kayang matanggap ng isip ko lahat lahat. I don't know"

yumuko ako at tiningnan sila isa't-isa, I saw them dead and it pains me so much. Nagkatinginan kami ni Aiden at mas sumakit ang dibdib ko

"Alam niyo naman diba na hindi ko kayo kayang saktan? that I'd rather die than let all of you get harmed right?" Sinabi ko ang lahat ng iyon habang tinitingnan siya sa mga mata niya. I never want to see him shed those tear let alone see him die ever again.

"Oo naman, its not like you can hurt us anyway." pabirong sabi ni Logan kung kayat hinampas siya ni Tyler sa tiyan "Oof!"

"Oo nga, hindi ko kayo kayang saktan. masyado akong mahina." I whispered to myself I was just convincing myself that I'd never do that to them.

I will not. But I know she will.

"Gising na pala ang kaibigan niyo" may pumasok na isang matanda na babae at may dalang tray "Kumusta na ang pakiramdam mo?"

tumingin ako kay Kaylie at tumango lang siya.

"medyo maayos na po pakiramdam ko, di na po siya gaanong kasakit." tumango lang ang babae at lumapit saakin, nagbigay daan ang mga lalaki sa maliiit na kwarto na kinatatayuan namin. inilapag niya ang tray sa mesa sa gilid ng kama ko. May pitchel at baso din, bigla akong nanigas.