Chapter 54: "The Small Tiara"

Magsimula sa umpisa
                                    

"Tatayo ka na lang ba dyan at titignan ako." Sabi nya habang iminumwestra ang payong nya ng isang kamay. I stepped towards him cautiously.



"What are you doing here?" Ulit ko sa tanong ko kanina. Nararamdaman ko ang init mula sa katawan nya dahil halos magkadikit na ang katawan namin sa loob ng payong. I was even tempted to hug him to relieve myself from freezing but control myself.



"I wanted to see you." He said with amusement in his eyes. "Bakit bigla kang nawala sa gym?" Dagdag nya pa at inilagay ang kamay sa likod ko para iusog pa ako papasok sa loob ng payong.



Goodness gracious! Warmth. I badly needed it right now.



"Naisipan kong umuwi na kasi... kasi natalo ako sa pustahan."



"Tapos?" He prompted, and this time not only his eyes shows amusement but his tone as well.



"I have to let you go. You know, just pretend that we never met." Bulong ko. Asar! Kailangan nya pa ba ipamukha sa akin na magkakalimutan na kami.



Tinaas nya ang isang kilay nya. "Ang sabi mo you will let me go but you never said that I can let you go."



"Explain." Bulong ko ulit nang hindi ako makapaniwala sa nadinig. Suddenly, hope had ignited in me.



Nagkibit balikat sya. "Kailangan pa ba?" Tanong nya sa akin na nakangiti. I nodded my head.



He lifted my face using meet his gaze before saying, "I am not letting you go and I will not pretend that I never knew you because you know what? Sa kabila ng lahat ng nangyari mahal na mahal pa din kita."



Napangiti ako ng pagkalapad lapad sa nadinig ng biglang may naalala. "Baka naman nagsisinungaling ka na naman."



"I know that you are referring to the talked we have inside my room during my drunk cranky self. I'm sorry about that. I love you, Janna, it's just that I wanted to get back at you at that time that's why I told you, I lied when I said I love you."



Upon hearing it I crossed the little space between us ang threw my arms around his neck as I crushed him with all my strenght that makes him chuckle.



Umatras sya ng kaunti para umayos ng tayo ng tila may naapakan sya. Sabay pa kaming tumingin sa paanan nya para tignan ang natapakan nya. Namula ang mukha ko sa kahihiyan ng makitang ang pulseras na bigay nya pala ang natapakan nya. Iniabot nya sa akin ang payong at yinuko ang pulseras. Pagpulot nya dito ay hinarap nya agad ako. Patay kang Janna ka!



"You threw this? I thought you loved it so much. I am deeply hurt, you know." Sabi nya sabay hawak pa sa bandang dibdib pero halata namang niloloko lang ako.



I really feel guilty for throwing it. "Sorry. Nainis kasi ako kanina kaya napagdiskitahan kong itapon sya. Masasaktan lang kasi ako sa tuwing makikita ko iyan."



He raised his hand as if saying that I should stop talking. "Bakit ka naman masasaktan sa tuwing makikita mo ang bracelet na binigay ko?" Sabi nya at isinuot ulit sa akin ang pulseras.



"Alam mo na yun." Paiwas kong sagot at tinignan ang bracelet na ngayon ay nakasuot na muli sa braso ko. Teka may gusto nga pala akong itanong sa kanya tungkol dito. "Uhmm... David, bakit napasama dyan ang isang tiara?"



"Simple lang iyon actually pero hindi mo lang talaga inisip mabuti." He smirked.



Piningot ko sya. "Sabihin mo na kasi at hindi ko talaga mahulaan ang koneksyon nyan sa atin."



"Aray! Bayolente ka talaga. Eh di ba nung ginising kita sa classroom noon tinanong mo ako kung ako na ba si prince charming." He said while smiling widely. "That small tiara is yours, my princess." He winked.



I shrieked in delight. "Ohmygod! Yeah, naalala ko na." I said while smiling widely. We're actually doing a lot of wide smiles right now.



"So?" Sabi ko.


"So what?"


"Am I still your girl?" Mahinang tanong ko sa kanya.



Tumawa sya bago nagsalita. "Bakit nag-break na ba tayo? Hindi pa naman di ba?"



With that I tip toe and reached for his lips. "I love you, Babe." I felt him smile against my lips then he kissed me passionately that I gladly welcomed. He rested over his forehead against mine after we kissed as we both tried to even out our breathing.



"Basang basa ka. Babe, sa susunod huwag ka nang mag-eemo sa bangketa at magpapakabasa sa ulan baka sa susunod mapagkamalan kang baliw." Nang-iinis na sabi nya. Balik na naman sya sa dating David na nakilala ko.



Inis na sinamaan ko sya ng tingin. Sino ba ang dahilan ng pag-eemo ko? Sya di ba? Kung makapang-asar wagas!



"Stop glaring at me. The wet look suits you. You look hot." Sabi nya pa na puno ng malisya ang mga mata.



"Perv." Sikmat ko sabay bigwas sa kanya pero sa totoo lang ay nagdidiwang ang kalooban ko dahil bumalik na kami sa dati. He throw the umbrella away cause the rain already stop. Then he lifted me up and sway me around.



I was laughing while he keep on swaying me nang may maalala ako. "Put me down, David, I wanted to say something."



"What is it?" He asked when he put me down.



I started crying. "This is so unfair. Kung kailan naman nagka-ayos na tayo ay tsaka mo naman ako iiwan. I won't be seeing you again! Last day nyo na ni Dana sa SAU kaya paano ko pa kayo makikita."



He kissed me on the lips to keep me silent. "You worry about that, seriously?"



"Because it is a serious matter. Siguradong maraming aali-aligid sa iyo sa school nyo at hindi kita mababantayan."



"Saan ka ba nakatira?" Tanong nya.



"Dito sa Siji Vi--" hindi ko na tinapos ang sasabihin ko kasi narealize ko na magkatapat nga lang pala kami ng bahay. Stupid me.



"Magkatapat lang tayo ng bahay kaya wala kang dapat ipag-alala na hindi na tayo magkikita at tungkol sa aali-aligid na babae you don't have to worry cause my heart belongs to you." I smiled and hugged him once more but my stomache growled loudly in hunger. He chuckled. "Let's go to my house and feed our babies." He said as he rubbed my stomach affectionately.



Kunyaring asar na inalis ko ang kamay nya sa tyan ko. "I am not pregnant."



"Babe, don't say that! You'll hurt our babies feelings. You know they can hear you denying them." Sabi nya at inilapit pa ang mukha sa tyan ko. "Babies, don't get mad at your mother. She's just naturally a meanie."



Binatukan ko sya. "Walang babies dyan, sira!"



Tumayo sya at hinarap ako. "There will be if you want." He said suggestively while waggling his eyebrows.



Tumawa ako sa sinabi nya. "I can't believe I fell in love with you, Perv."



"I told you before that you and me it's destiny." He said and kissed me once again.




To be continued...




VOTE, COMMENT, SHARE ^__^V

More Than A Game (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon