Chapter 45: "Temporary Insanity"

Zacznij od początku
                                    

His shirt was wet in what I'm guessing to be sweat at sobrang gulo ng buhok nya. His eyes were also a bit swollen and red. Bumaba ang mga mata ko sa kanang kamay nya na nakabenda. So ito ang ginamit nyang panuntok sa salamin.




"What do you want?!" Sabi nya at hindi ko naiwasang takpan ang ilong ko dahil naamoy ko ang alak sa hininga nya.



Hindi ko sinagot ang tanong nya bagkus ay tinanong ko sya, "Pwedeng pumasok?" I said trying to peek inside his room para malaman ko kung anong damage na ba ang ginawa nya sa loob pero dahil malaking bulto sya ay hindi ko magawang makasilip.



"I said, what do you want?!" Iritableng ulit nya sa tanong nya. I sighed heavily before pushing him back just enough to move him paalis sa daan ng makapasok na ako sa loob ng kwarto.




"Wow! I guess you could really be a very talented architect, Mr. Zaragoza. You have done an amazing renovating in your room." I stated sarcastically.


His clothes are scattered, some of his drawers were turned upside down on the floor at nakasabog ang mga laman nito. Papers and books are also everywhere at may mangilang lata ng beer din na pinipi ang nakakalat sa lapag. Basag din ang plasma TV nya.


He shrugged and sat down on the floor na malapit sa kama nya at nagbukas na naman ng canned beer.



"Oh my gosh!" I gasped in horror and ran towards the corner. I cried immediately when I got to hold poor Bubbles. How dare this guy murder her! Her tummy was cut that made the cottons inside came out, one of her eyes was missing habang ang isa ay malapit na din matanggal and the worst part is her head is almost remove.



I ran furiously towards him at hinampas sa kanya ang pobreng si Bubbles. "You murderer! How could you kill her?" I saw a glint of guilt flash through his face bago nagkibit balikat at uminom ng hawak nya na beer.



"Anong problema mo? Sinuntok mo ang salamin sa banyo mo. You made your mother almost have a nervous breakdown. You trash your room with no absolute reason. You murder poor Bubbles. Ngayon naman nagpapakalasing ka! Hindi ka sanay uminom baka nakakalimutan mo. You're worrying ME to death!" I said but he just scoffed at me.



"Nag-aalala ka sa akin ngayon?" Sabi nya at muling inilapit sa bibig ang beer pero nagawa kong agawin ito sa kanya.



"Tama na ang alak. Oo nag-aalala ako sa iyo kaya nga nandito ako ngayon, di ba?!" Sabi ko sa kanya na parang isang ina na nagpapaintindi sa anak na tumigil na sa kakulitan.



"What do you want from me? Hindi ba dapat nasa ka-date mong si David ka ngayon?" Inis na sabi nya.



"Nandito na ako kaya wala ka nang dapat sabihin pa. Magbestfriends tayo kaya natural lang na damayan kita. I'll be here for you when you're upset, angry or whatever na nararamdaman mong emosyon sa ngayon."



Tumawa sya ng pagak. "I'm sure that your boyfriend will skin me alive on Monday if he finds out that you ditched him for me."


Nanigas ako bigla sa sinabi nya. But this one is an emergency, di ba? Knowing my boyfriend's temper alam kong baka nga gawin nito ang bagay na iyon. Sinubukan kong pagaanin ang sitwasyon sa pamamagitan ng pagtawa. "He might, so you better pull yourself together."




Naupo ako sa tapat nya at nakipagtitigan sa kanya. I saw a small smile on his face. He opened his mouth to speak. "Janna, I--"


"Shut up and take a shower." I interrupted him. "Tapos mag-uusap tayo." Tumango sya at pumasok sa banyo nya. Lumabas naman ako ng kwarto nya para sana puntahan ang mommy nya at sabihin na hindi naman na sinaktan ulit ni Greg ang sarili kaso nakabungguan ko sya. Nasa labas lang pala sya ng kwarto ng anak.


"Is my son, okay?" Frantic na tanong nya.


"He is fine, Tita Mariel. He did messed his room and had some drink too. He is taking a shower now and agreed to talk to me after."


"Thank goodness that he didn't hurt himself again or tried to commit suicide. Okay, I'll go ahead now. Talk to him, hija." Paalam nya na mukhang nakahinga ng maluwag na safe naman pala ang anak.


Pumasok ako ulit sa loob at nadatnan si Greg na nakaupo na sa kama at nagtutuyo ng buhok nya.


"Are you sober now?" I asked him.


He smiled sheepishly before shaking his head. "I guess the shower took a great effect."


I chuckled. "Madami ka din nainom ah. Masakit ba ang ulo mo?" Concern na tanong ko.


"An alcohol sure gave stupid headache." Reklamo nya.


"Well, that's what you get for being stupid."


"Yeah, and a heartache." Mahinang sabi nya na umabot naman sa pandinig ko. "Anyway, sorry for acting like this. Hindi ko din alam kung ano ang pumasok sa utak ko at nagawa kong umarte ng ganito. This is so unlike me. I acted like insane. I guess this is the result of you not liking me but liking him instead. You know, I never liked that guy. Sorry for fighting with you and making you miss your date."


I hugged him. "Poor Greg. Don't worry you're forgiven."



Kumawala sya sa pagkakayakap ko at hinarap ako. "Janna, ang bilis mo talagang magpatawad. Thanks."



"Dahil mabigat sa bangs magtanim ng grudge sa isang tao."
He nodded and took my hand. I squeezed his hand comfortingly.

"Janna?" He called.


"Bakit?"


"Sa tingin mo maibabalik pa natin ang dati?" He asked sounding hopeful.



Maaari pa nga ba? Before all this 'crossing the boundary of friendship' we have a carefree and tension-free relationship but now it is full of awkwardness and hate. Didn't the old said that you 'can't step in the same river twice?'


"I don't think so..." Simula ko at nakita kong nadisappoint sya kaya naman I amended. "but we can try, right?" His face lit up.



"Tama. Pwedeng subukan kahit hindi madaling gawin. Promise?"


"Promise." I said while raising my right hand. Yeah, going back back to the way we were would be hard but ther's no harm in trying. Ilang tao na ba ang nauwi sa wala ang pagkakaibigan nang dahil sa hindi pagkakaunawaan? Friendships aren't like things to be throw away when damage. It's better that we fix them.


Nakita kong ngumiti sya at minasahe ng libreng kamay nya ang sentido nya. "Too much headache?"



Tumango sya kaya naman tumayo ako at dumiretso sa medicine cabinet nya para kumuha ng gamot. I took an ibuprofen then a bottled of water from his personal fridge.



"Drink this." I ordered him that he obey.



"Mabuti pa itulog mo na iyan, Greg." Suhestyon ko sa kanya.


Panic rose from his face. "Are you leaving already?"


I sighed. "Not until you sleep like a baby."



Tumango sya at nahiga sa kama nya. He looked at me pleadingly, as if asking me to stay by his side, that I answered by giving him an assuring look. He smiled a little before closing his eyes.


To be continued...


VOTE, COMMENT, SHARE ^__^V

More Than A Game (COMPLETED)Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz