Now That I've Found You Ft. Martin Garrix

25.0

<Mila>

Met verschrikkelijke hoofdpijn wordt ik wakker. Moeizaam open ik mijn ogen. Ugh zonlicht, te veel zonlicht. Ik draai mijn hoofd tegen Louis aan en probeer dan nog eens mijn ogen te openen. Langzaam, heel langzaam open ik mijn ogen nog een keer. Ik til mijn hoofd op, maar dat was weer teveel. Die verschrikkelijke hoofdpijn. 'Kater?' hoor ik dan boven me. Als reactie laat ik mezelf weer op bed vallen. Het is niet zo dat ik nog nooit heb gedronken en ook niet dat ik nog nooit zoveel heb gedronken. Gisteravond was gewoon teveel of te snel ofzo. Ik trek de dekens over mijn hoofd. Kan ik niet gewoon de hele dag in bed blijven liggen? Nee dat kan niet, uitgerekend vanavond moet Martijn draaien. 'Het is pas half 8, we kunnen nog wel een aantal uur blijven liggen.' fluistert Louis in mijn oog. Gelukkig. Ik ga weer tegen Louis aanliggen en sluit mijn ogen. Dit is zoveel beter.

<Martijn>

Het was gezellig gisteravond. Lekker met z'n allen drankjes doen. Ik moet zeggen dat het allemaal best snel en hard ging. Dus heb ik tussen de glazen alcohol ook af en toe een colaatje genomen. Ik pak mijn telefoon om te kijken hoelaat het is, 8 uur. Ik besluit op te staan en aan wat tracks te werken. Zachtjes trek ik mijn arm onder Charelle vandaan, die slaapt rustig verder. In de woonkamer plof ik met mijn laptop op de bank, en nu aan het werk...

Om 10 uur zouden we ontbijten vanmorgen, het is inmiddels half 11 en Mila en Louis zijn er nog steeds niet. Ik heb geen zin om te wachten en dus loop ik naar hun kamer aan het einde van de gang. We zouden eigenlijk nog iets gaan doen vandaag aangezien we gisteren zolang stil hebben gestaan op de snelweg. Als ik bij de goede kamer ben aangekomen klop ik op de deur. De lompe ik is natuurlijk het pasje vergeten.

<Louis>

Wie staat er nu dan aan de deur? Ik kom omhoog om op te staan, maar Mila lijkt daar anders over te denken. 'Niet opendoen. Dan moeten we opstaan. Ik wil niet opstaan.' Ik laat me weer op bed zakken. Dan gaat mijn telefoon, Martijn. 'Niet opnemen.' Ik lach en druk Martijn weg. Ik app hem wel even.

Ik: Hejj man, wat is er?

Martijn: Ik sta voor jullie deur. Doe eens open. Ontbijt staat klaar.

Ik: Mila heeft een kater, we slaan even over.

Uiteindelijk sta ik toch op. Uit het bed volgt natuurlijk meteen protest. 'Jezus Mila, ik ga alleen maar water voor je halen en een paracetamol' lach ik dan. Ze knikt, misschien kan ze het vanavond dan opbrengen om uit bed te komen en mee te gaan. 'Ik ga even een ontbijtje voor ons halen, blijf maar liggen' zeg ik als ik haar het glas water en de paracetamol heb gegeven. Na een knik trek ik een shirt aan en loop de kamer uit.

'Zozo, toch maar eens opgestaan' zegt Menno meteen als ik de kamer binnenkom. 'Mila heeft...' 'Een kater, jaja. Smoesjes zijn niet nodig hoor. We weten wat er gebeurt daar.' lacht hij dan. Ik schud mijn hoofd. Ik kan hier makkelijk tegenin gaan maar het heeft toch geen zin. Snel pak een dienblad en maak ik een ontbijtje klaar voor Mila en mij. Dan loop ik de deur weer uit terug naar mijn eigen kamer.

<Mila>

Nu Louis ontbijt halen is besluit ik toch maar op te staan. Ik trek een hoodie aan van Louis en plof dan op de bank. Ik voel me nog steeds verschrikkelijk, maar ik heb ook geen zin om de hele dag dood in bed te liggen. Daarbij kan ik nu beter wennen aan het licht enzo, dan gaat het vanavond vast wel beter. Als Louis de kamer binnenkomt lijkt hij verrast dat ik op de bank zit. 'Gaat het beter?' Ik haal mijn schouders op. 'Beetje' Hij zet het dienblad met eten op tafel en komt dan naast mij eten.

Als we klaar zijn met eten loop ik de badkamer in. Louis stelde voor om even te gaan douchen of in bad te gaan. Misschien ga ik me dan ook wel wat beter voelen. Na een half uur in bad gelegen te hebben besluit ik me toch maar klaar te gaan maken. Dan kan Louis zo ook nog even douchen. Ik kleed me om en neem mijn make-up en haarborstel mee de kamer in. Terwijl Louis onder de douche staat maak ik me verder klaar. Ik moet zeggen dat bad heeft wel geholpen, ik voel me nog niet helemaal top, maar het gaat als beter.

We verzamelen op de andere kamer voor we naar de auto's gaan. Als ik de kamer binnenloop zit Martijn op de bank. Ik laat de hand van Louis los en ga naast hem zitten. Meteen krijg ik een knuffel. 'Hoe is het met je kater?' 'Beter, ik heb paracetamols mee, maar geen alcohol voor mij vanavond' Martijn lacht 'Lijkt me verstandig' Als iedereen klaar is stappen we in de auto's en vertrekken we naar de locatie.

Als we eindelijk stilstaan na 20 minuten rijden lopen we de club binnen. Het is niet super groot, maar wel mooi. Backstage sta ik met Charelle te praten. Martijn moest nog wat dingen doen. Ik schrik als ik uit het niets op mijn schouder word getikt. Martijn, met een flesje water voor me, thanks. Alsof ik die niet zelf kon halen. Na een uur moet Martijn eindelijk draaien en Charelle en ik gaan op zoek naar een goed plekje op het balkon. Mijn hoofdpijn is gelukkig verdwenen, want anders zou het niet te doen zijn hier.

Na de set van 2 uur, komt Martijn weer terug backstage. Charelle en ik zijn intussen ook weer beneden. Ik ben zo verschrikkelijk moe en dus besluiten Louis en ik vast terug te rijden naar het hotel. Morgen vliegen we weer naar Nederland en dus kan ik mijn slaap wel goed gebruiken. Gelukkig zijn onze koffers al ingepakt dus dat scheelt weer. Als ik eindelijk in bed lig sluit ik meteen mijn ogen. Hier verlangde ik echt naar.

-

Ik besefte me net even dat ik volgende week begin met mijn stage voor 10 weken.

En ik zit ook nog een week op Gran Canaria en ik heb echt geen idee of ik daar wifi heb.

Gelukkig heb ik deze week vrij van school, dus ik hoop dat ik alvast veel vooruit kan schrijven voor jullie.

Geniet voor nu maar lekker van dit hoofdstuk.