Now That I've Found You Ft. Martin Garrix

4.0

Oké ik wil niet te veel verklappen over dit hoofdstuk, maar.... het eerste stuk vanuit Louis staat erin. Ik wilde dat nog even uitstellen maar ik vond het eigenlijk wel een mooi moment om een stukje vanuit hem te schrijven. Verder ga ik niks verklappen, so enjoy reading. Oeh en geef even feedback over wat jullie ervan vinden.

<Martijn>

Nadat we op het strand nog even iets hebben gedronken vertrekken we naar de laatste locatie, een gebouw midden in de stad. In de auto merk ik dat Mila moe begint te worden. Ze ligt met haar hoofd tegen het raam en kijkt naar buiten, ik maak mijn gordel los en schuif naar haar toe. Ik sla mijn arm om haar heen en leg haar hoofd tegen mijn schouder, dan pas zie ik dat ze huilt. "Mila? Wat is er?" vraag ik geschrokken. "Gewoon, ik was vanmorgen zo blij je weer te zien. Morgen is dat allemaal weer voorbij, dan is het weer zoals drie jaar geleden." Snik ze. Ik slik, stiekem heeft ze gelijk. "Ik wil me nergens mee bemoeien, maar waarom komt Mila morgen niet naar de show? Dan hebben jullie in ieder geval nog een dag langer samen.' klinkt het dan vanachter het stuur. Ik kijk Mila aan. 'Zou je dat willen?'. 'Ja, maar is dat niet lastig?'. 'Nee joh, ik regel wel een backstagepasje.' Louis stopt de auto voor een groot gebouw. 'Of Mila neemt gewoon haar camera mee en dan gaat ze mee als fotografe.' zegt hij dan voordat hij uitstapt.

Binnen loopt Mila naar de balie. We moeten allemaal onze volledige naam doorgeven en na een paar minuten komt er een vrouw aangelopen met bezoekerspasjes. Mila deelt ze uit en dan lopen we met z'n alle naar de liften. José en ik lopen naar de toiletten waar ik me omkleed.

<Mila>

Martijn is zich met José omkleden op de toiletten. Watse en Aubrey pakken de eerste lift naar boven, Louis en ik pakken de tweede lift en nemen de spullen mee. Samen met Louis zet ik de lampen klaar. 'Wil je morgen dan ook foto's maken of alleen kijken naar de show?' vraagt Louis. 'Ik doe normaal eigenlijk alleen shoots dus ik weet het niet.' zeg ik terwijl ik de eerste lamp uit de hoes haal. 'Ik kan je wel wat leren, als je wilt natuurlijk'. Ik knik 'Lijkt me leuk'. Ik heb mijn lamp inmiddels staan en zie Louis prutsen met de andere. Ik loop zijn kant op en klap de poten uit, dan klap ik ook de kappen open en schuif ik de lamp uit, klaar.

<Martijn>

Als José en ik boven komen staan de lampen al klaar. Ik kijk om me heen, dit uitzicht is prachtig. Mila staat aan de rand van het dak. Ik schrik als ik zie hoe dichtbij ze bij de rand staat, dan pas zie ik de leuning. Ik loop naar haar toe en sla mijn armen om haar heen, dan geef ik haar een kus op haar wang. Mila draait zich om en legt haar handen in mijn nek. Ik heb haar zo gemist.

Ook op deze locatie schiet Mila weer prachtige foto's. Als we klaar zijn ruimt Mila de lampen weer op. Daarna komt ze naast mij en Louis aan de rand van het dak zitten.

Na een tijdje begin ik honger te krijgen. 'Kunnen we zo niet iets gaan eten ofzo?'. Mila gaapt 'Ik moet zo naar huis, de pizza bezorgen komt zo. Als ik nu bel kan ik nog wel pizza's bijbestellen?'. Als iedereen ermee instemt pakt Mila haar telefoon en loopt weg. Na een tijdje komt ze terug met de mededeling dat de pizza's binnen ongeveer 30 minuten bij haar thuis worden afgeleverd. Beneden stappen we weer allemaal in de auto, op weg naar Mila.

<Mila>

'Welkom in mijn nederige stulpje' zeg ik lachend als ik de voordeur van het slot heb gehaald. 'Wat je nederig noemt. Dit lijkt wel een kasteel.' hoor ik Louis achter me zeggen. 'En Mila is de prinses' maakt Martijn zijn zin af. 'Suit yourself' roep ik vanuit de keuken. Cola, Ice Tea, Fanta, ja dat moet het zijn, ik loop met de flessen de woonkamer in, onderweg pak ik behendig een streng plastic bekers uit de kast. Na een tijdje komt Alex, de bezorger van de pizzeria, via de achterdeur binnenlopen. Ik pak mijn portemonnee uit mijn tas om te betalen, maar als ik terug loop naar de keuken zie ik dat Louis de bezorger een paar briefjes overhandigt. Samen dragen we de pizza's de woonkamer in.

Het is bijna half 9 als Watse offert om weer terug te gaan. Martijn gaat meteen met hem in discussie. 'Jullie mogen anders ook best hier blijven slapen' opper ik dan. Watse, José en Aubrey zeggen liever terug te gaan naar het hotel. Uiteindelijk word besloten dat Louis en Martijn blijven slapen en ik morgen met hen terugrijd naar het hotel om vervolgens door te rijden naar de show.

Als José, Watse en Aubrey weg zijn loop ik met de jongens naar boven. Als ik de slaapkamerdeur openmaak bedenk ik me opeens iets. 'Shit, Sas heeft mijn extra matras. We moeten dus met z'n drieën in een tweepersoonsbed slapen, maar ik offer me wel op om gebruik te maken van de bank'. 'Gelukkig voor jou hebben Louis en ik wel vaker samen in een tweepersoonsbed geslapen, jij neemt niet zoveel plaats in dus met z'n drieën moet lukken.'

Ik zet Netflix aan op de tv en ga naast Martijn in bed liggen. Ik scroll door de films; te romantisch, te eng, te dramatisch, te kinderachtig, oeh Fast & Furious 8. Hoopvol kijk ik Martijn aan, als die kinkt kijk ik over hem heen naar Louis, die lacht dat beschouw ik als een ja. De helft van de film krijg ik al niet meer mee. Mijn ogen zijn verschrikkelijk moe, de rest van mijn lichaam trouwens ook. Langzaam val ik tegen Martijn aan in slaap.

<Louis>
Ik schrik van een elleboog van Martijn in mijn zij. Martijn gebaart naar Mila en over hem heen kijk ik naar het slapende meisje in zijn armen. Super schattig hoe ze zo bij hem ligt. 'Lou, kun jij de tv uitzetten? De afstandsbediening ligt hier op het nachtkastje.' Ik stap aan mijn kant uit het bed, zet de tv uit en leg de afstandsbediening in de la van het televisiekastje. Als ik terug naar het bed loop zie ik dat Martijn Mila op haar slaap kust. Meteen voel ik een steek van jaloezie...