Now That I've Found You Ft. Martin Garrix

10.0

Sommige van jullie hebben het misschien al opgemerkt, andere misschien nog niet. Ik heb een nieuwe cover met dank aan xevivanlent . Zij heeft een boek Cover Shop. Ze heeft onder andere de cover gemaakt voor Skinny Love van heavenlyxmoon (echt de moeite waard om te lezen). Ik kon mijn eigen gestuntel met het maken van een cover niet meer aanzien en dus heb ik gevraagd of ze er een voor mij kon maken. Ik ben superblij met het resultaat.

<Mila>
Midden in de nacht ergens word ik wakker, buiten onweert het en als er iets is wat ik verschrikkelijk eng vind is het onweer. Komt omdat ik vroeger een keer alleen thuis ben geweest toen het onweerde, de bliksem is toen ingeslagen en ik heb de hele avond in het donker gezeten. Stil ga ik op de rand van het bed zitten, bij iedere donder en bliksemschicht schrik ik een beetje. Jezus Mila, je bent geen kind van 6 meer. Voor de zoveelste keer vannacht krimp ik ineen. Wacht eens even, geen donder, geen bliksem, waar ben ik dan zo van geschrokken? "Mila, gaat het?" Dus daar ben ik zo van geschrokken, Louis heeft zijn handen op mijn schouders liggen. "Ja hoor gaat wel." Louis slaat de dekens om me heen en komt naast me op de rand van het bed zitten. Stil kijken we door de raam, buiten regent het pijpenstelen.

<Martijn>
Als ik wakker word is het even heel licht in de kamer, maar één tel later is het weer pikkedonker. Het onweert. Shit, Mila is bang voor onweer schiet er door mijn hoofd. "Ben zo terug" zeg ik tegen Charelle die inmiddels ook weer rechtop in bed zit.

Stil loop ik door de hotelsuite. Ik sta stil voor de kamer van Mila en Louis. Ik klop kort op de deur, maar loop zonder op antwoord te wachten naar binnen. Op de rand van het bed zitten Louis en Mila, allebei kijken ze mij aan. Heb ik nu hun moment verpest? Terwijl ik sta te bedenken of ik nu naar ze toe moet lopen of weg moet gaan staat Mila op. Met de deken om zich heen loop ze naar me toe. "Gaat het?" vraag ik dan. Het gaat allemaal geheel vanzelf nu. Ik twijfel niet meer of ik nu moet gaan of niet. Ik blijf, ik wil bij Mila zijn. Met een knik beantwoord Mila intussen mijn vraag. "Wat kom je doen?" vraagt ze dan. "Kijken hoe het met je gaat, of je hebt gemerkt dat het onweert, maar ik geloof dat dat je wakker heeft gemaakt." "Heb je gewoon onthouden dat ik bang ben voor onweer?" "Ja tuurlijk, toen je 6 was en je een avond alleen thuis was is de bliksem bij jullie ingeslagen en heb je de hele avond in het donker gezeten. Ik weet nog dat mijn ouders de dag erna zeiden dat ze niet snapten dat je ouders je de hele avond alleen hebben gelaten, je was pas 6." Mila lacht, ze is moe. "Ga slapen, Louis is bij je en als er iets is weet je waar ik slaap." Ik druk een kus op haar voorhoofd en loop dan de kamer weer uit, terug naar mijn bed.

<Mila>
Louis en ik liggen net weer in bed als het ineens veel harder begint te onweren. Ik dacht eigenlijk dat het bijna voorbij was, maar nee dus. Ineens klinkt er een verschrikkelijk harde knal buiten en van schrik kruip ik dicht tegen Louis aan. Als ik mijn ogen weer open is de hele kamer verlicht. Fijn het bliksemt ook nog steeds.

<Louis>
Na een enorme knal komt Mila tegen me aan liggen. Normaal zou ik niet weten wat ik moet doen, maar nu heb ik voor ik het weet een arm om haar heen geslagen. Ik kijk naar haar, ze is zo mooi. Na nog een tijdje naar Mila te hebben gekeken voel ik mijn ogen zwaar worden en val ik in slaap.

Het is half 12 als ik mijn ogen weer open. De hele kamer is verlicht, dit keer alleen van het zonlicht. Ik hoor een aantal stemmen uit de woonkamer komen en ik merk dat ik honger begin te krijgen. Zachtjes probeer ik mijn arm onder Mila vandaan te trekken. Even twijfel ik. Moet ik haar wakker maken? Nee, ze heeft vannacht al zo slecht geslapen met al die onweer. Ik stap uit bed en kleed me om, dan loop ik de woonkamer binnen.

Als ik de woonkamer binnenkom zie ik iedereen al zitten, iedereen behalve Mila dus. Martijn heeft roomservice ontbijt laten brengen. Beneden is het ontbijt al afgelopen dus dan hadden we eerder op moeten staan. Terwijl ik mezelf een ontbijtje bij elkaar raap van de verschillende karretjes die er staan, komt Martijn naast me staan. "Slaapt ze nog?" Ik knik. "Het heeft nog even geduurd voordat ze sliep vannacht. Ik heb er net nog over gedacht om haar wakker te maken, maar ik denk dat ze blij is als ze een paar uur meer heeft geslapen." Martijn is nu degene die knikt.

Na een halfuur is iedereen klaar met ontbijten, Mila ligt nog steeds in bed. Martijn heeft wat ontbijt voor haar apart gelegd, maar goed ook want verder is alles op. "Ik denk dat we Mila maar eens wakker moeten gaan maken. Dan kan ze nog even rustig ontbijten en zich klaarmaken voordat we gaan." Ik knik en net als ik wil opstaan komt Mila de woonkamer binnenlopen. Ze ziet er een beetje bleek uit, maar dat zal wel komen door de slechte nachtrust. Martijn trekt haar naast zich op de bank en geeft haar haar bord met eten. Moe legt Mila haar hoofd tegen Martijns borst en begint met eten. Ik besluit me ondertussen te gaan douchen, dan kan Mila na mij.

Als ik weer terug de woonkamer inloop zit Mila nog steeds bij Martijn, met haar ogen gesloten. Haar bord staat halfvol op de tafel. Ik kijk Martijn aan. Die gebaart dat ze zich niet lekker voelt. Dus daarom ziet ze zo bleek. Ineens opent ze haar ogen. Zonder iets te zeggen loopt ze langs me heen de slaapkamer binnen en niet veel later hoor ik de douche. "Wat heeft ze?" vraag ik nieuwsgierig aan Martijn. "Hoofdpijn, buikpijn en volgens mij koorts. Het komt wel weer goed."

Na een uurtje zitten we in de auto op weg naar de plaats van bestemming, de plek waar Martijn vanavond draait. Om 3 uur begint het daar, maar Martijn is pas om 11 uur. Nu hebben we genoeg tijd om ook nog even bij de rest van de Dj's te kijken. Met Mila gaat het weer een beetje beter. Ze heeft een doosje paracetamols bij zich en voor we gingen heeft ze er al 2 ingenomen. Als het echt niet gaat gaat er iemand met haar mee terug naar het hotel, zo simpel is het.