Now That I've Found You Ft. Martin Garrix

8.0

<Mila>
Waarom is Martijn's wekker zo irritant? Kan hij geen normaal deuntje kiezen? Moe kom ik overeind en druk ik Martijn's wekker uit. Ja hoor, meneer slaapt zelf gewoon lekker verder. In de kamer naast ons hoor ik Louis zijn spullen al verder bijeen rapen. Zachtjes maak ik Martijn wakker. Als dat eindelijk is gelukt loopt de badkamer in om me klaar te maken. Ik doe niet al te veel make-up op, nergens voor nodig en onder Martijn's hoodie trek ik een t-shirt aan. Dan kan ik die hoodie in de auto op weg naar het hotel meteen uitdoen. Het is tijd om te vertrekken als Martijn en ik allebei klaar zijn. We vliegen met een privéjet, al snap ik dan niet waarom we dan al zo vroeg op moesten. Dan hadden we toch ook om 8 uur kunnen vliegen ofzo?

De hele ochtend is het eigenlijk doodstil, waarschijnlijk is iedereen nog moe. Martijn's ouders en Laura zijn meegekomen naar het vliegveld om ons uit te zwaaien, best lief. Als we in het vliegtuig zitten besluiten de meesten te gaan slapen. Ik staar nog een tijdje naar buiten. De stad is zo mooi 's nachts, met allemaal de lichtjes van de stad. Als ik een tijdje naar buiten heb gekeken val ik langzaam tegen de raam in slaap.

Ik ontwaak langzaam een beetje uit een diepe slaap, toch houd ik mijn ogen dicht. Ik heb het koud. Martijn's hoodie heb ik bij het instappen uitgetrokken omdat ik dat te warm vond. Na een tijdje krijg ik het warmer en al snel val ik dan ook weer in een diepe slaap.

<Louis>
Als ik zie hoe koud Mila het heeft sta ik op, er moet hier ergens een deken liggen. Ik trek een derde kastje open en de deken valt al meteen op de grond. Zachtjes leg ik hem over Mila heen, als ze maar niet wakker wordt. Ik ga weer in de stoel tegenover haar zitten en kijk naar haar terwijl ze slaapt.

"Ze is mooi hè?" Ik schrik van Martijn die ineens naast me staat. Heb ik echt zo naar Mila zitten kijken? "Uh..ja" stamel ik dan. "Helaas moeten we haar en de rest wakker maken, we gaan zo landen". Ik sta op en probeer Mila zachtjes wakker te schudden, zonde eigenlijk, ze is zo mooi. Mila heeft niet veel nodig om wakker te worden, na een paar tellen kijkt ze me met haar blauwe ogen aan. "We gaan landen". Mila knikt. Martijn heeft inmiddels de rest wakker gemaakt.

<Mila>
Langzaam sta ik op en laat ik de hoodie over mijn hoofd zakken. Volgens Watse staan er veel fans op het vliegveld. Volgend Martijn was het beter als ik bij Louis zou blijven. Dan zou ik niet midden tussen de fans staan. Zodra we het vliegveld oplopen ziet het zwart van de mensen. Zodra ze Martijn in de gaten hebben beginnen er een paar te schreeuwen. Ik glimlach, dit zijn echte fans. Veel hebben een Martin Garrix shirt aan, anderen zwaaien met hun telefoon in hun hand om een foto te maken. Boven de hoofden van de mensen is een spandoek gespannen met de tekst van één van Martijn's nummers erop.

Ik ben zo om me heen aan het kijken dat ik niet doorheb dat ik niet meer naast Louis loop maar midden tussen de fans sta. Zoekend kijk ik om me heen, waar is Louis? Opeens word ik bij mijn pols gegrepen en meegetrokken. Eerst wil ik met losmaken uit de greep maar dan pas besef ik me dat ik uit de menigte fans ben. Ik word tegen de muur geduwd en dan pas zie ik dat het Louis is die me meetrok. "Jezus Mila, ik was je kwijt. Blijf bij me oké?". Ik knik en kijk om me heen, zoekend naar de rest. Louis lijkt ze al gevonden te hebben, hij pakt mijn hand en trekt me mee. Voordat ik het weet staan we weer bij de rest. de beveiliging van het vliegveld houdt de fans op afstand. Dat hele zonnebril en hoodie gebeuren hebben totaal niet geholpen, bij Martijn niet ten minste. Trouwens hij heeft die capuchon helemaal niet opgehad en die zonnebril heeft hij in zijn hand. Dat verklaard waarom het niet werkte. Zodra we de uitgang van het vliegveld naderen zet Martijn zijn capuchon en zonnebril op. Ze waren dus voor buiten het vliegveld, misschien had hij dat er gisteren even bij moeten vermelden, nu heb ik het hele vliegveld door gelopen met een zonnebril

<Martijn>
Louis en Mila lopen al de hele tijd hand in hand. Zal ik er iets over zeggen? Nog niemand heeft er iets over gezegd, ik hou dus ook mijn mond maar. Voor het vliegveld staan al twee auto's klaar die ons naar het hotel brengen. Ik heb echt een jetlag, dat word dadelijk dus eerst een paar uurtjes slapen. Ik heb eigenlijk geen idee hoe laat ik vanavond moet draaien, maar dat zien we dan wel weer, ik ga ,e daar nu niet druk om maken.

We lopen met z'n alle door de gangen van het hotel terwijl ik mijn telefoon check voor de zoveelste keer vandaag. Ik heb nog niks van Charelle gehoord. Vandaag heb ik al 7 keer gebeld en al een aantal berichtjes en appjes gestuurd, maar ze reageert nergens op. Ik probeer me te herinneren waar ons laatste gesprek over ging. Hadden we ruzie? Nee, dat zou ik nog wel geweten hebben. In het vliegtuig en in  de auto op weg naar het hotel probeerde ik te werken aan nieuwe muziek, maar ik was er met mijn hoofd niet bij. Ik kan zo vanavond niet draaien. Aubrey opent de hotelkamer het één van de pasjes. "SURPRISE!!!" klinkt er meteen. Ik kijk op van mijn scherm. Ik heb een paar vrienden overgevlogen, maar tussen mijn vrienden staat Charelle. Ik loop naar haar toe en trek haar tegen me aan. "Jezus ik dacht dat je kwaad was of dat er iets gebeurd was, je reageerde niet op mijn berichtjes en belletjes." vertel ik haar. "Dat was de bedoeling, het moest een verassing blijven en ik was bang dat ik iets zou zeggen. Daarbij is het nu toch alleen maar leuker?" Ik knik. "Charelle ik wil je aan iemand voorstellen."