Now That I've Found You Ft. Martin Garrix

22.0

<Mila>

Het is 5 uur 's ochtends en mijn telefoon blijft trillen. Wie kan dat zijn op dit tijdstip. Uiteindelijk besluit ik toch maar even te kijken. Tot mijn verbazing zijn alle appjes van de mensen die hier zijn, verstuurd vannacht tussern half 3 en 3 uur ik zal wel weer geen verbinding hebben gehad, ze sturen allemaal hetzelfde filmpje door.  Bij Martijn zit er zelfs een berichtje bij. Met een beetje tegenzin besluit ik het filmpje toch maar te bekijken, nu maar hopen het de moeite waard is.

Als ik het filmpje af heb gekeken en het berichtje van Martijn heb gelezen loop ik de woonkamer in. Stiekem hoop ik daar iemand aan te treffen, maar de kamer is leeg. Terwijl de tranen over mijn wangen rollen ga ik op de bank zitten. Ik begin steeds harder te huilen en daardoor heb ik niet door dat Martijn de kamer binnen komt lopen. 'Mila?!' Hoor ik hem zeggen. Ik weet niet hoe snel ik op moet staan en naar hem toe moet rennen. Hij trekt me in een knuffel en samen gaan we op de bank zitten. Ik blijf sorry zeggen ookal zegt Martijn dat het goed is.

Tegen een uur of 11 komt ook de rest de kamer binnen gelopen. Martijn en ik hebben  nog een paar uur samen op de bank geslapen. Ik heb hem ook al verteld dat ik wel mijn kamer uit ben gekomen toen alleen Menno en/of RJ er waren, maar eerst heb ik hem laten zweren dat hij niet  boos zou worden. Uiteindelijk was hij er wel blij mee. Hij vond het zelfs fijn dat Menno eten voor me had gehaald. Wie weet hoe ik er nu aan toe was geweest als hij dat niet had gedaan.

Als Martijn tegen een uur of 1 wil gaan lunchen valt het me pas op dat Nina er niet is. Op weg naar de auto ga ik naast Louis lopen en vraag ik naar haar. Louis en ik hebben net ook nog even gepraat en besloten alles achter ons te laten. We zijn weer gewoon vrienden. Louis vertelt me dat Nina vanochtend naar huis is gegaan, ze zijn uit elkaar. Ik blijf staan en kijk hem verward aan. Louis draait zich om. 'Kijk niet zo raar, iedereen wist dat het niet goed zat tussen ons en dat klopt. Al vanaf het begin niet.' We lopen intussen weer verder. 'Ik snap het niet. Ik dacht juist dat alles tussen jullie zo goed ging.' Louis schudt zijn hoofd. 'Maar laten we het niet over Nina hebben. Ze zag dat ik nog om je gaf en dat maakte haar jaloers. Einde verhaal.'

Na het eten besluiten Louis en ik dat we nog even in het dorpje willen blijven. De rest is hier van de week geweest en ik wil eigenlijk nog wel iets zien van Chili. Dus dat gaan we doen. Als de rest met de auto's terug naar het hotel is, lopen wij het restaurantje uit. 'Kom, ik wil je iets laten zien.' Terwijl Louis dat zegt pakt hij mijn hand vast en trekt hij me mee. Bij de aanraking van zijn hand met de mijne krijg ik het warm. Wat gebeurt er? Toch laat ik niet los. Louis neemt me mee naar een super groot meer waarin verschillende fonteinen het water heen en weer spuwen. 'Hm, wij waren hier toen het donker was, toen was het mooier. Het spijt me dat je dat niet kunt zien.' Ik glimlach. 'Ben je gek. Dit is super mooi!' Zeg ik terwijl ik mezelf tegen Louis aandruk.

<Louis>
Mila drukt zichzelf tegen mij aan. Ik twijfel even maar sla dan mijn armen om haar heen. Dit voelt zo goed. "Ik heb dit gemist" Zegt ze dan opeens, heel zachtjes alsof ze niet wil dat iemand anders het hoort. "Ik ook" zeg ik terwijl ik haar langzaam los laat.

<Mila>
De rest van de dag brengen we ook nog in het dorpje door. We bekijken verschillende winkeltjes en tussendoor drinken we iets op een terrasje. Vandaag was de beste dag sinds een lange tijd. Als we in de taxi zitten terug naar het hotel ga ik tegen Louis aanzitten en pak ik zijn hand. Allebei zeggen we niks, de hele rit niet, om het moment niet te verpesten.

Terug in het hotel lopen Louis en ik ieder onze eigen kamer in om onze spullen te pakken. Over 2 uur vertrekken we naar het vliegveld waar we dan nog 4 uur moeten wachten op onze vlucht. De receptie van het hotel sluit over 2 uur en dat is de reden dat we zo lang op het vliegveld zitten. Na een uur zit iedereen weer op de bank. We hebben onze spullen gepakt, de bedden netjes gemaakt en een beetje opgeruimd, wel zo netjes vonden we. Nu is het wachten op de taxi's die ons naar het vliegveld brengen.

Als we eenmaal in de taxi zitten leun ik tegen Louis aan. Ik ben zo ontzettend moe. En dat terwijl ik de afgelopen week voor een groot deel in bed heb doorgebracht. Ik begin net een beetje in slaap te komen als ik merk dat de auto stopt, we zijn op het vliegveld. Gapend stap ik uit de auto en pak mijn koffer en rugzak uit de kofferbak. Ongelooflijk dat we hier nu nog 4,5 uur moeten wachten op ons vliegtuig. Het ergste is misschien nog wel dat we nog niet kunnen inchecken. We gaan dus maar ergens op de bankjes zitten wachten. Dat wordt dus slapen in 3 delen Mila. Nu, straks na het inchecken en dan hopelijk in het vliegtuig ook nog even. Zodra ik merk dat er iemand rechts naast me komt zitten leg ik mijn hoofd op zijn/haar schouder. Wie het is boeit me niet zo veel, het enige wat ik nu wil is slapen. Ik sluit mijn ogen. Om me heen hoor ik verschillende geluiden, maar al snel val ik in een diepe slaap. Al die geluiden om me heen? Die zijn verdwenen.