Now That I've Found You Ft. Martin Garrix

21.0

<Mila>
Zoals afgesproken haal ik de deur van het slot af als ik de hotelkamerdeur dicht hoor vallen. Als ik de woonkamer binnenloop zitten Menno en Rj al op de bank. Rj wilde er liever niet bij zijn, zodat ik me meer op mijn gemak zou voelen, en loopt dus de slaapkamer in. Ik ga naast Menno zitten en vertel in één adem alles over gisterenavond, alles wat er aan mijn kant van de deur gebeurde. Wat ik hoorde, wat ik zag, hoe ik me voelde, wat ik rook; oke wat ik rook gaat misschien een beetje ver, maar je snapt wat ik bedoel. Als ik uitgepraat ben lopen de tranen weer over mijn wangen en snak ik naar adem. Menno trekt mij tegen zich aan. 'Wat moet ik doen?' Eindig ik dan mijn verhaal.

'Wat wil je doen?' vraagt Menno dan. Ja uh dat weet ik toch niet, anders had ik het niet gevraagd. Ik haal mijn schouders op. 'Oke dan wil ik iets anders vragen' zegt hij dan. Ik knik, vragen kan, antwoord krijgen is iets anders. 'Waarom kom je niet gewoon uit je kamer? Ik bedoel, je bent niet verplicht om tegen ze te praten. Je moet niks, jij beslist!' Ik zucht. 'Omdat..., omdat het makkelijker is om boos te zijn als ik ze niet kan zien. Als ik ze zie vergeef ik ze. Ik kan niet langs ze heen leven.' 'Dan gaan we terug naar vraag 1, wat wil je doen? Want Mila jij beslist. Martijn en Louis staan machteloos. De bal ligt echt bij jou. Zij proberen met je te praten, maar jij sluit je af. Ik bedoel dit niet lullig. Ik denk gewoon dat jij moet zeggen wat je wil en wat je dwarszit en dat zij dan wel actie zullen ondernemen.' Even is het stil. 'Ik kan toch niet zomaar ineens gaan vertellen hoe het zit en wat er gedaan moet worden? Dat is raar. Ik heb al bijna een week niet tegen ze gepraat.' 'Ik denk dat je wel zult moeten, in de nacht van morgen op overmorgen vliegen we naar Noorwegen. Dan moet je ze wel onder ogen komen. Weet je wat, ik ga proberen ervoor te zorgen dat een van hen nog een met je gaat praten en dan vertel jij hoe het zit. Anders moet jij morgenavond zelf iets regelen. Deal?' Ik knik. Hopelijk lukt het Menno. Misschien moet ik wel even bedenken hoe ik het anders ga aanpakken.

De rest van de dag verloopt best saai. Rj komt weer bij ons zitten en kort vertellen we wat het plan nu is. We kijken een film en Rj gaat eten halen, van alles en nog wat. De raarste combinaties komen voorbij, maar ik moet zeggen het is lekker. Als de tweede film die we aan hebben gezet ook afgelopen is, duik ik mijn kamer weer in. De rest zal zo ook wel thuiskomen. Als ik de kamer binnenloop besluit ik te gaan douchen, daar heb ik nu echt zin in. Ik pak wat comfortabele kleren en mijn douchespullen , dan verdwijn ik in de badkamer. Na ongeveer een kwartier onder de douche gestaan te hebben loop ik aangekleed en al de kamer weer in. Als ik naar de deur kijk zie ik dat ik hem helemaal niet op slot heb gedraaid. Zal ik het nu nog snel doen? Nee, dat horen ze. En dan weten ze dat ik mijn kamer uit ben geweest. Dan hebben Rj en Menno sowieso problemen met Martijn. Ik besluit te wachten tot iedereen naar bed gaat. Na een paar uur is dat ook het geval. Als ik even geen geluid uit de woonkamer hoor komen snel ik naar de deur en draai hem op slot. Net op tijd, want nog geen 10 seconden later loopt er iemand langs mijn kamerdeur. 'Mila, alles oke?' Martijn. Niet reageren Mila. De voetstappen lopen weer weg van mijn kamer en ik loop naar het bed, ik ga slapen. Dan kan ik morgen een plan bedenken van wat ik nu precies ga doen.

<Louis>

Midden in de nacht wordt ik wakker. Mijn bed is leeg, dat klopt ook. Nina is vanmiddag terug gevlogen naar Nederland. Het is uit tussen ons. Nina vond dat ik teveel met Mila bezig was en ik geef haar geen ongelijk. Ik gaf nu eenmaal ook meer om Mila dan dat ik ooit om Nina zou kunnen geven. Ik wilde mezelf gewoon laten geloven dat ik van Nina kon houden, maar ja wie hou ik voor de gek als ik het zelf niet eens kan geloven. Moe stap ik het bed uit. In de woonkamer zet ik de tv aan en uit de koelkast pak ik een klein flesje cola. Terwijl ik de Engelse ondertiteling instel plof ik op de bank. Ik zap wat door de tv-programma's als ik ineens een bekend gezicht zie, Daniël. snel zet ik het beeld op pauze en ren ik naar Martijn, die ligt rustig te slapen. Ik ga naast het bed staan en maak hem wakker, maar dan wel op zo'n manier dat Charelle, die naast hem ligt, ook wakker wordt. Als ik heb verteld wat ik net heb gezien loopt Martijn mee de woonkamer in en samen kijken we naar het nieuwsbericht.

<Martijn>

Ik hoop maar dat het echt Daniël is die Louis op de tv zag, anders ben ik morgen vet chagrijnig.  Helaas heeft Louis gelijk. De politie is op zoek naar een man die in Chili 15 meisjes heeft verkracht, Daniël. 'Weetje Louis, ik begon inmiddels een beetje spijt te krijgen dat we Mila bij hem vandaan haalde, maar daar ben ik nu weer helemaal van genezen.' 'Misschien kunnen we dit gebruiken om haar uit haar kamer te krijgen. Dat we wisten dat hij fout was en nu blijkt dat we gelijk hebben.' Ik knik. Nu met Mila praten heeft geen zin, als we het haar vertellen gelooft ze het toch niet. Wat ik wel heb gemerkt is dat ze al onze appjes leest, ze reageert alleen niet. dus dat is wat we doen. Ik zoek het filmpje op op YouTube en stuur dat door naar iedereen die hier is. Dan maken we de rest wakker en zeggen we dat ze het door moeten sturen naar Mila. Ik ken haar, als ze zo vaak hetzelfde filmpje krijgt dan kijkt ze het wel. Als iedereen weer verder gaat slapen besluiten Louis en ik ook weer naar bed te gaan. Nu is het afwachten.