Now That I've Found You Ft. Martin Garrix

19.0

•paar weken later•

<Martijn>

We zijn inmiddels weer een paar weken verder en de uitslag van de DNA-tests hebben we inmiddels ook al twee weken binnen. Ze waren positief. Spannend vond ik het wel toen we het Mila moesten vertellen. Eerst schrok ze wel even van het nieuws, maar daarna rolde de traneen over haar wangen. Eindelijk had ze een familie die echt om haar geeft. Mila woont nu deels bij mijn ouders, waar ze mijn oude kamer heeft gekregen, en deels bij mij. Dat ze bij mij woont betekent wel dat ze Louis regelmatig ziet. Daar doet ze gewoon normaal tegen en stukje bij beetje doet Louis dat op zijn beurt ook.

Terwijl ik mijn tas inpak kijkt Mila mee vanuit mijn bed. Morgen gaan we naar Chili daar heb ik over de komende week 3 optredens en Mila neem ik mee. Het is de eerst keer dat ze meegaat sinds ze uit het ziekenhuis is. Hopelijk komt alles goed. Buiten Mila neem ik Charelle, Rj en Menno mee. Louis vroeg of Nina ook mee mocht en omdat ik geen zin had om moeilijk te doen heb ik maar ja gezegd. Genoeg mensen dus om bij Mila te blijven, iets wat me gerust stelt. We hebben afgesproken dat we op de avond dat we aankomen uitgaan in één van de clubs waar ik de komende week moet draaien.

•de volgende dag•
<Mila>

Chili is echt mooi, vanochtend zijn we aangekomen en vanmiddag heb ik met Charelle de stad een beetje verkend. Nu zijn we onderweg naar de club. Bij binnenkomst krijgen we meteen een drankje in onze hand gedrukt, maar ik sta hem af aan Charelle. Ik zit nog aan de medicijnen en die mag ik niet slikken in combinatie met alcohol.

Ik tik Martijn aan om te zeggen dat ik drinken ga halen en zijn knik vat ik op als "is goed". Aan de bar duurt het natuurlijk weer een eeuwigheid voordat ik aan de beurt ben. Ik wil bijna teruglopen als de jongen naast mij, die bezig is met zijn bestelling, me vraagt wat ik wil hebben. Als de barkeeper klaar is met zijn bestelling overhandigt de jongen mij mijn cola. Als ik hem geld wil geven schud hij zijn hoofd. Hij neemt me mee naar een rustig plekje waar we even staan te praten. Al snel kom ik erachter dat hij Daniël heet en ook Nederlands is. Om het makkelijker te maken vervolgen we ons gesprek dan ook in het Nederlands. Na een paar dansjes en drankjes wil ik hem een knuffel geven en bedanken voor de drankjes maar dat ik nu echt terug moet naar Martijn. Daniël lijkt het daar niet helemaal mee eens te zijn en kust me op mijn mond.

Eigenlijk wil ik dit helemaal niet, maar Daniël wegduwen durf ik niet. Hij heeft me zo stevig vast dat ik niet wil weten hoe hij reageert als ik hem wegduw. Uiteindelijk duwt iemand me van hem weg en als ik mijn ogen open zie ik Louis voor me staan. 'Gaat het?' ik knik. Dan draait hij zich om en begint hij net als Martijn kwaad tegen Daniël te schreeuwen. Ik weet niet waarom, maar toch kom ik voor hem op. "Laat hem met rust, hij heeft niks verkeerds gedaan. Als ik het niet wilde had ik hem van me af kunnen duwen." "Maar Mila hij zat aan je?!" "Dus? Sinds wanneer is dat een misdrijf?" antwoord ik dan. Kwaad loop ik weg, terug naar het hotel. Daar sluit ik me op in de hotelkamer.

Ik loop naar de aparte slaapkamer. Ik draai de deur op slot en wikkel mezelf in de deken. De weg terug was lang en koud dus ik ben blij dat ik nu in dit warme bed lig. Als ik eenmaal een beetje ben opgewarmd begin ik na te denken over wat er net is gebeurd. Ik geef toe dat ik niet blij was met wat Daniël deed. Ik was eigenlijk ook wel blij dat Louis en Martijn ons uit elkaar haalde, maar waarom bemoeit Louis zich nu ineens wel met mij? Of heeft Martijn hem meegesleurd? Klinkt niet als Martijn. Nu ik erover nadenk merk ik ook dat ik Louis eigenlijk wel mis. Vooral als ik hem met Nina zie. Ik schrik even als ik de deur van de hotelkamer open hoor gaan. Nog geen 10 seconden later zie ik de klink van mijn slaapkamerdeur omlaag gaan. Als er geen beweging inkomt hoor ik de stem van Martijn tegen me praten: "Mila kom op, doe de deur open. Ik wil met je praten." Als hij merkt dat ik stil blijf gaat hij verder. "Mila, het is prima als je niet met mij wil praten, maar praat dan tenminste met Charelle ofzo." Martijn gaat zo nog een paar minuten door en dan ineens blijft hij stil.

<Martijn>
Na een paar minuten tegen Mila gepraat te hebben zonder enige reactie van haar te krijgen laat ik me met mijn rug tegen de deur naar beneden zakken. Met een hopeloze blik kijk ik de hotelkamer in. Vrijwel iedereen zit op de bank behalve Nina, die slaapt. Charelle staat op en komt naast me zitten. "Mila draait wel bij" fluistert ze. Ik haal mijn schouders op. Ik weet niet of ik anders wel wil draaien deze week. Ik moet er ook niet aan denken wat ik met die Daniël doe als ik hem een keer tegen zou komen.

•De volgende morgen•
Ik open mijn ogen en kink de kamer rond. Ik zit nog steeds op de grond voor Mila's deur. Ik kijk op mijn telefoon. Ik heb welgeteld een half uurtje geslapen, als het al een half uurtje was tenminste. De hele nacht ben ik voor de deur blijven zitten, ik heb tegen haar gepraat of ze nou sliep of niet. Als ze iets wil eten of de kamer uit wil moet ze eerst langs mij en dan ontkomt ze niet aan een gesprek, niet zolang ik hier ben. Tegen een uur of 3 's middags is Mila nog steeds de kamer niet uit geweest. Inmiddels is het tijd om te vertrekken. vanavond draai ik in een club, maar nu heb ik nog een paar interviews die we eerst moeten doen.